Του Γιάννη Σιδέρη
Ο χαμός που έγινε εν μέσω εορταστικής περιόδου με τη Novartis και τον προστατευμένο - απροστάτευτο μάρτυρα, είναι και η συμβολική απεικόνιση μιας μίζερης χώρας που υπό την συγκεκριμένη ηγεσία εθίζεται να ζει στα άκρα ως αυτοσκοπό, χωρίς να της επιτρέπεται η στοιχειώδης πολυτέλεια μιας ολιγοήμερης γιορτινής ξενοιασιάς.
Και από βδομάδα ξεκινάει η hard core περίοδος της πολιτικής ζωής, κατά την οποία θα ζήσουμε στο κόκκινο για μήνες, όπως στο κόκκινο θα ζει και η Οικονομία με κίνδυνο να ξεστρατίσει και να ξεπέσει για μια ακόμη φορά στη θλιβερή μοίρα της ζητιανιάς από τον ESM.
Στις 9 ξεκινάει στην ολομέλεια της Βουλής των Σκοπίων η διαδικασία των συνταγματικών αλλαγών. Οι άνθρωποι πήραν όλα όσα ήθελαν, δεν έχουν λόγο να το ταλαιπωρήσουν περαιτέρω. Η ταλαιπωρία θα είναι για τους «λάρτζ» δικούς μας και την τραγελαφική μειοδοσία που ξεκίνησε για να διασπάσει την αντιπολίτευση, και θα στιγματίσει τους ίδιους ανεξίτηλα ως μειοδότες, παρέα φυσικά με τους - κατά πως φαίνεται – ευκαιριακούς συμμάχους τους του Ποταμιού.
Στις 10 – 11 έρχεται η Μέρκελ, την έλευση της οποίας ο κ. Τσίπρας αναμένει ως μάννα εξ ουρανού, προκειμένου να συμβάλει με τονωτικές δηλώσεις της στην αναστήλωση του ραγισμένου κυβερνητικού οικοδομήματος. Αποτελεί κοινή πεποίθηση του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου ότι η έλευσή της σχετίζεται με τη διαδικασία των Πρεσπών. Αυτό προφανώς είναι μια πτυχή της επίσκεψης, μικρής πάντως σκοπιμότητας.
Άλλωστε η επίσκεψή της στα Σκόπια τον Σεπτέμβριο πριν το δημοψήφισμα (όπως και άλλων ηγετών και αξιωματούχων, σε μια νεοαποικιακής νοοτροπίας παρέλαση) δεν είχε το ευκταίο αποτέλεσμα. Ο λαός των Σκοπίων αδιαφόρησε και το εξέφρασε με την αποχή του.
Παράλληλα το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει οριοθετήσει αμετακλήτως την στάση του απέναντι στην συμφωνία, και δεν θα την αλλάξει υπό τις προτροπές της Καγκελαρίου. Ο μόνος πρόθυμος, ο Σταύρος, δεν χρειάζεται την προτροπή της Μέρκελ για να πει - το αναμενόμενο - ναι. Δε αποκλείεται η επίσκεψή της να σχετίζεται και με τους αγωγούς, και τα ζωτικά συμφέροντα της Γερμανίας στο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό παιχνίδι, εξαιτίας των. Αλλά αυτό θα το μάθουμε, αν ισχύει, εκ των υστέρων.
Η κύρωση της Συμφωνίας στη Βουλή των Σκοπίων επιταχύνει αναπόδραστα τις εσωτερικές εξελίξεις, παρά τις υπόγειες και αλληλοαναιρούμενες ασαφείς διαρροές της κυβέρνησης, για το ενδεχόμενο κύρωσης της Συμφωνίας τον Μάρτιο. Αφ΄ης στιγμής η Συμφωνία προβλέπει την άμεση κύρωσή της από την Ελλάδα, η όποια καθυστέρηση θα είναι παραβίαση των όρων της, γεγονός που θα επισύρει τη διεθνή δυσαρέσκεια, αν όχι κατακραυγή. Η διεθνής εικόνα της χώρας θα απαξιωθεί περαιτέρω, την στιγμή που τα Σκόπια θα αναβαθμίζουν τη δική τους ως σοβαρή χώρα (έτσι είναι, όταν παίζεις ζάρια υπάρχει και χασούρα).
Το σκηνικό θα προλάβει σκερτσόζες πινελιές με τους ΑΝΕΛ να μην ψηφίζουν την Συμφωνία σε μια ύστατη - και μοναδική επί τετραετία - προσπάθεια να επιδείξουν πολιτική συνέπεια και να επαναπροσεγγίσουν το πολιτικό τους ακροατήριο, ενώ δεν θα άρουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση. Αυτή θα επιχειρήσει, επαναφέροντας εν ζωή το φάντασμα του «Τζουμπέ», να κυβερνά μειοψηφικώς, και όσο αντέξει. Που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αντέξει.
Παράλληλα η Οικονομία δε λέει να συνέλθει από τη νεκροφάνεια. Οι επενδύσεις που θα ήταν τόσες πολλές «που δεν θα μπορούμε να τις απορροφήσουμε» κατά την καρικατούρα αριστερού που υποδύεται ο Τσακαλώτος, δεν λένε να διαβούν το κατώφλι της χώρας. Γι αυτό ονομάζουμε επενδυτές τους αγοραστές δημόσιας περιουσίας!
Η ανάπτυξη που θα ήταν τόσο ορμητική όπως το πιεσμένο ελατήριο που υποσχόταν ο κ. Τσίπρας, και για την οποία θα τρίβαμε τα μάτια μας όπως προέβλεπε ο μέντορας κ. Φλαμπουράρης, συνεχίζει να πάσχει από χρόνια αναιμία.
Αν προσθέσουμε τις κλειστές αγορές, τις άπνοες τράπεζες και την ολοένα μεγαλύτερη αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ( νέα αύξηση ύψους 857 εκατ. ευρώ παρουσίασαν οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο τον Νοέμβριο, σύμφωνα με την ΑΑΔΕ), γίνεται οφθαλμοφανές το σκοτεινό συρίγγιο οικονομικής σηψαιμίας στο οποίο εισερχόμαστε με το νέο χρόνο.
Σε αυτά ας προστεθούν τα γκρίζα σύννεφα των γεωπολιτικών αναστατώσεων που μαζεύονται στον διεθνή ορίζοντα. Η εύφημος μνεία που μας αποδίδουν οι Αμερικάνοι είναι το αντίκρισμα για την εμπλοκή της χώρας μας στις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις, ενώ εντείνεται η επιθετική εμπλοκή της Τουρκίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αλλά και η αναταραχή στα Βαλκάνια.
Το Κόσσοβο ιδρύει στρατό, με την ευγενή χορηγία και ενθάρρυνση του Αλβανού Εντι Ράμα (φίλος της κυβέρνησης και αυτός), και παρά την ολοκληρωτική αντίθεση της Σερβίας η οποία εξοπλίζεται από τη Μόσχα και απειλεί με αντίποινα.
Ο Αλβανός Πρωθυπουργός ενσωματώνει Κοσσοβάρους πολιτικούς στο υπουργικό του συμβούλιο στέλνοντας μηνύματα Μεγάλης Αλβανίας, ενώ καταπιέζει την ελληνική μειονότητα και αντιδρά σε κάθε διευθέτηση των ελληνοαλβανικών που θα συνέτειναν σε καλή γειτονία.
Τα ανωτέρω επί τροχάδην, ως πρόχειρη σκιαγράφηση του μέλλοντος που έρχεται ολοταχώς κατά πάνω μας το νέο χρόνο.
