Πολυναμενόμενη ήταν η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Κάποιοι στη ΝΔ που παρουσιάζονταν επιφυλακτικοί και «επιρροές του, τελικά ψήφισαν ναι!
Η κυβέρνηση περίμενε με κομμένη την ανάσα μήπως ο πρώην Πρωθυπουργός εξαπολύσει κεραυνούς και δώσει σήμα αντίστασης, που θα ήταν αρχή κατεδάφισης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης περίμεναν με κρυφή ελπίδα να ακουστούν αυτοί οι κεραυνοί, που θα σήμαιναν ότι η κυβερνητική παράταξη είναι ανεπανόρθωτα διχασμένη, και η βαθιά ψυχή της ΝΔ θα άρχιζε να αποβάλει τις νεωτεριστικές απόψεις του Μητσοτάκη και του επιτελείου του.
Κάτι τέτοιο μάλλον δεν συνέβη αν κρίνουμε και από την έκρηξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Αριστεράς, Νάσου Ηλιόπουλου μετά την ομιλία Σαμαρά, που προσπάθησε να αποδώσει σε όλη την κυβέρνηση τις απόψεις του πρώην αρχηγού. Όπως είπε, αυτά που είπε ο κ. Σαμαράς «είναι αυτά που πιστεύετε, γι' αυτό και παραμένετε ο βασικός χορηγός της άκρας Δεξιάς. Είστε ψεύτες και απατεώνες γιατί αυτό που φέρνετε σήμερα δεν το πιστεύετε»!
Φυσικά, υπάρχει μια λογική ανακολουθία στον ισχυρισμό του. Αν δεν το πίστευε η κυβερνητική παράταξη, όχι μόνο δεν είχε λόγο να το φέρει αλλά δεν θα το είχε εντάξει στο προεκλογικό της πρόγραμμα, έστω και με την αμφισημία προτάσεων που εμπεριείχαν τα «ίσως» και «ενδεχομένως» που υπενθύμισε ο Σαμαράς.
Και το επιχείρημα Ηλιόπουλου ότι ο Μητσοτάκης φέρνει το ν/σ ως αντίβαρο στο πρόσφατο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου, για να δείξει ότι προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν αντέχει στη λογική. Το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου είναι προχθεσινό ενώ το νομοσχέδιο έχει τροχοδρομηθεί από μήνες, προκειμένου να υποστεί τη δέουσα νομοτεχνική επεξεργασία.
Την ίδια απελπισία έδειξε και η Έφη Αχτσιόγλου. Αδυνατώντας σχολιασμό επί της ουσίας, επέλεξε να επιτεθεί στην κυβέρνηση επειδή απάντησε με το άχρωμο «ουδέν σχόλιον» στην ομιλία Σαμαρά (στο χωριό μου το λένε «να βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι»).
Περισσότερο δίκιο είχε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Χωρίς να ντυθεί το γνωστό εισαγγελικό της ύφος, είπε στους αντιπάλους της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης: «Τρομάξατε την κοινωνία, ενώ το νομοσχέδιο δεν έχει τίποτα το τρομακτικό. Ούτε πρόκειται να δημιουργηθούν φάρμες παιδιών που θα διατίθενται σε ομόφυλα ζευγάρια».
Σε αυτή τη νηφάλια θέση της Ζωής, είναι που χάνει εν μέρει το δίκιο του ο Σαμαράς, όσο και αν είναι αξιοπρόσεκτες οι επισημάνσεις του προς την κυβέρνηση, την οποία κάλεσε να προσέχει, γιατί καθώς δεν έχει αντιπολίτευση, η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να την οδηγήσει σε λάθη.
Ο πρώην Πρωθυπουργός υποστήριξε ότι τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών κατοχυρώνονται πλήρως με το σύμφωνο συμβίωσης. Εξέφρασε τον φόβο ότι καταργείται η πυρηνική οικογένεια καθώς μάνα και πατέρας είναι δύο διακριτά συναισθηματικά πρότυπα και κανείς δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει. Παραδέχτηκε ωστόσο ότι αφορά ελάχιστους. Παραδόξως, αν και αφορά ελάχιστους, υποστήριζε ότι αλλάζει και τη ζωή των πάντων.
Δεν συνάγεται κάτι τέτοιο από τη διεθνή εμπειρία. Δεν αλλάζει η ζωή των πάντων. Αφορά εκείνους τους πολύ λίγους που θα αξιοποιήσουν τις πρόνοιες της νέας νομοθεσίας. Η υπόλοιπη κοινωνία θα ακολουθήσει τους δικούς της δρόμους, ανεκτική και αδιάφορη για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, όπως ανεκτική και αδιάφορη παρέμεινε και με τις ανατροπές που είχε φέρει στο οικογενειακό δίκαιο το ΠΑΣΟΚ. Μόνο οι παπάδες στις εκκλησίες σιχτίριζαν τον Ανδρέα από τους άμβωνες, για καμιά δεκαετία ακόμη, ώσπου στο τέλος το χώνεψαν και αυτοί.
Έχει δίκιο ο Σαμαράς ότι κάποιοι θα προσφύγουν στα δικαστήρια ζητώντας να απαλειφθούν οι έννοιες «πατέρας» και «μητέρα» και να αντικατασταθούν από τις ουδέτερες λέξεις «Γονέας 1» και Γονέας 2», επικαλούμενοι την έννοια της συμπεριληπτικότητας. Όμως, σημασία έχει αυτό να είναι εθελούσιο, όπως και εθελούσιο να είναι για όσες οικογένειες επιλέγουν το «πατέρας και μητέρα». Αυτή η ελευθερία επιλογής θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
Δεν έχει δίκιο, ωστόσο, υποστηρίζοντας ότι είναι ψέμα πως ο γάμος αυτός είναι ανθρώπινο δικαίωμα. «Δεν είναι» είπε, σημειώνοντας ότι δεν λογίζεται ως τέτοιο ούτε στο διεθνές ούτε στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Σύμφωνοι! Αλλά οι εποχές αλλάζουν και μαζί τους η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά εμπλουτίζονται αποκρυσταλλώνοντας τις νέες σχέσεις που αναπτύσσονται στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Σωστά επικαλέστηκε την κουλτούρα αποδόμησης (woke culture) ως αποδομητική των δυτικών κοινωνιών. Όμως αυτή δεν έχει ενιαία έκφραση, ούτε καθολική απήχηση και ενιαίο μαζικό ακροατήριο. Ο γάμος αφορά ελάχιστους. Σε ένα μήνα ουδείς θα ασχολείται με αυτόν, πέραν των ενδιαφερόμενων. Η κατάργηση όμως των συνόρων και η μαζική εισβολή παράνομων μεταναστών, που πυροδοτεί η Woke κουλτούρα, όπως κατήγγειλε ο Σαμαράς, όντως αφορά στους πάντες.
Δεν έχουμε τελειώσει με τη woke κουλτούρα. Αρκεί η αντίδραση να εστιαστεί στα πραγματικά διακυβεύματα, σε εκείνα που αφορούν στους πάντες, και όχι σε εκείνα που αφορούν στους ελάχιστους, και των οποίων η διαχείριση της ζωής τους δεν μας αφορά.
