Του Γιάννη Σιδέρη
Αν η παραληρηματική ανάρτηση της κας Αφροδίτης Μάνου για τον «λαομίσητο παραπληγικό» Wolfgang Schaeuble αφορούσε μόνο την προσωπική της γνώμη δεν θα την σχολιάζαμε. Η πρώην συμπαθής αοιδός σε ένα αδιανόητο σχόλιο, έγραψε μεταξύ άλλων, ότι «Ο Schaeuble ΔΕΝ ΑΘΩΟΝΕΤΑΙ επειδή είναι παραπληγικός. Είναι ένας παράφρων σαδιστής πολιτικός που έγινε παραπληγικός ακριβώς γι' ΑΥΤΕΣ του τις ιδιότητες από κάποιον που, θες να τον πεις τρομοκράτη, θες να τον πεις πράκτορα, θες σαν τον πεις ηλίθιο, θες σαν τον πεις ήρωα, ΠΟΛΙΤΙΚΑ κίνητρα είχε, κι έτσι θα μείνει στην ιστορία. Ο Αδόφος Schaeuble είναι ένας κατάπτυστος και λαομίσητος παραπληγικός και προσωπικά δεν τον κατατάσσω στους ανθρώπους. Η Merkel και οι άλλοι είναι πολιτικοί που υπερασπίζονται τα συμφέροντα της τάξης τους και την κοσμοθεωρία τους. ο Schaeuble είναι ένας κομπλεξικός, άρρωστος, ακραίος και επικίνδυνος πολιτικός, όπως και ο Αδόλφος» (τα κεφαλαία είναι της ανάρτησης). Σημειωτέον, ο δράστης, ο τρομοκράτης πράκτορας, ηλίθιος, ήρωας, είχε τέτοια «πολιτικά κίνητρα», ώστε πίστευε ότι τον κυνηγούσαν εξωγήινοι ή τον διαπερνούσαν ραδιοκύματα των κεραιών και πονούσε!
Η ανάρτηση φυσικά κατέβηκε από το FB μετά από ενόχληση που προκάλεσε. Ενδιαφέρον έχει πως ερμήνευσε δημοφιλές site τα «report» στο FB, λόγω των οποίων κατέβηκε: «Φαίνεται - γράφει το site, δηλαδή κάποιος δημοσιογράφος - ότι η ανάρτηση της κα Μάνου ενόχλησε κάποιους που έχουν μάθει να τα κοιτάζουν όλα υπό το πρίσμα της δήθεν πολιτικής ορθότητας, υπερασπιζόμενοι με σθένος τη «γερμανολαγνεία» τους… Ήταν δε τέτοια η «ευαισθησία» τους που αμέσως η επίμαχη ανάρτηση διαγράφηκε». (Δηλαδή όσοι διαμαρτυρηθήκαν για το χυδαίο της ανάρτησης, ήταν προφανώς Βαστασοιμπλέδες, που θα έλεγε και ο υπουργός Πολάκης).
Της κας Μάνου είχε προηγηθεί ως γνωστόν ο κ. Λάκης Λαζόπουλος: «Ο Schaeuble έχει δυο εμμονές. Όσο κι αν φανεί σκληρό αυτό που θα πω, όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μια καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα, εγώ το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη».
Παλαιά και γνωστή η δήλωση του κ. Λαζόπουλου, είχε απαντήσει τότε ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Γιάννης Βαρδακαστάνης, λέγοντας μεταξύ άλλων το αυτονόητο: «ο κ. Λαζόπουλος δεν ξέρει πως είναι να έχεις για πόδια ένα αμαξίδιο… Είμαστε ενάντια στις πολιτικές Schaeuble, όμως η δήλωση Λαζόπουλου ταυτίζει την αναπηρία, μα κατάσταση ζωής, με τις πολιτικές θέσεις, κάτι αδιανόητο».
Ως απάντηση ο Λαζόπουλος με επιστολή του, «εξήγησε «ότι δεν εννοούσε τους έλληνες αλλά τον Schaeuble που μπορεί «να βάλει υποψηφιότητα ως ο νέος Hitler της Ιστορίας»! (Είχε πάντως προλάβει ο κ. Τράγκας να παρουσιάσει την Merkel με χιτλερική στολή )
Το σημείωμα αυτό δεν γράφεται εξαιτίας των αναρτήσεων των δύο επωνύμων καλλιτεχνών, καθώς ο γράφων δεν είναι τιμητής ουδενός.
Έτσι και αλλιώς και οι δύο μας έχουν χαρίσει εξαίσιες στιγμές, οι οποίες δεν διαγράφονται. Η κα Μάνου μας ψυχαγώγησε με όλες τις πτυχές της μουσικής της καριέρας, από τα πολιτικά εμβατήρια έως τις ευαίσθητες νυχτερινές εκπομπές. Ο κ. Λαζόπουλος με τους «Μήτσους», έκανε μια ιδιοφυή και ευαίσθητη εθνική ακτινογραφία, πριν αναλάβει να γίνει ιδεολογικός καθοδηγητής του αντιμνημονιακού αγώνα, πριν κάνει δραματικές εκπτώσεις στο χιούμορ του και εστιάσει προσωποπαγώς στους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθώντας τον στο άλμα προς την εξουσία.
Αν μας απασχολούν οι δύο είναι εξαιτίας της κοινωνικής απήχησης που βρήκαν τα ανωτέρω ρατσιστικά, απρεπή, α-πολιτικά και αναιτιολόγητα σχόλια. Αναιτιολόγητα γιατί κανείς εκ των δύο δεν έχει τις επιστημονικές γνώσεις να αποφανθεί περί του τρόπου σκέπτεσθαι ενός καθηλωμένου ανθρώπου. Α-πολιτικά γιατί ψυχιατρικοποιούν την πολιτική συμπεριφορά, κάτι που όχι μόνο έκαναν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι αξιωματούχοι τους, αλλά συνεχίζει η ναζιστική δεξιά. Το «ρατσιστικά» και «απρεπή», δεν χρειάζονται επεξήγηση.
Το πρόβλημα με τα ανωτέρω σχόλια είναι η μεγάλη μάζα που τα επικρότησε, η κοινωνική συμφωνία με αυτά, μεγάλων τμημάτων του κόσμου που παρεπιδημεί στα social media. Και αυτό δεν ήρθε εξ ουρανού. Όσο και να είναι αυτογενές, ο λαός να προσωποποιεί τα πολιτικά προβλήματα, λυπούμαι που θα το πω, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε δραστικά σε αυτή την προσωποποίηση- δηλαδή την διαστρέβλωση της πολιτικής.
Σε όλη την αντιμνημονιακή διαδρομή του, αρχικά στο εσωτερικό μέτωπο, ανέδειξε προδότες και γερμανοτσολιάδες, δηλαδή περιέγραψε ηθικά χαρακτηριστικά και όχι αντιπάλους που είχαν άλλη άποψη για το δρόμο και τον τρόπο εξόδου από την κρίση. Στη συνέχεια στο εξωτερικό μέτωπο, προσωποποιώντας πότε τη Merkel, πότε τον Schaeuble, ή τα μέλη του ΔΝΤ. H προσωποποίηση ήταν επίσημη γραμμή, αλλά οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί αφήνονταν στα ανώνυμα trolls.
Για παράδειγμα στα social media, από ακροδεξιά και συριζαίικα account, η Velculescu έγινε Δρακουλέσκου, μια συνήχηση ονόματος και καταγωγής. Εντάξει, εναρμονιζόταν με το λαϊκό χιούμορ, αλλά ουσιαστικά απέδιδε μοχθηρές διαθέσεις στην εν λόγω αξιωματούχο. Επίσης, ως παράδειγμα, αξιοποίησε υποκλαπείσες συνομιλίες (που δεν μάθαμε από «ποιους»), για να δείξει ότι οι εκπρόσωποι του Ταμείου, δεν φέρονται με βάση τις δικές του (ενδεχομένως λαθεμένες ) κανονιστικές αρχές, αλλά η στάση τους πηγάζει από ανθελληνικό μένος.
Προφανώς γιατί όλοι μας μισούν, όλοι θέλουν να μας αλώσουν και να μας υποδουλώσουν. Αυτή πάντως η προσωποποίηση της πολιτικής, έτσι που εκπαίδευσαν τον κόσμο τους, δημιουργεί «κεκτημένο» και θα γίνει μπούμερανγκ για τον Αλέξη. Θα έρθει η εποχή που οι όποιες αποτυχίες, δεν θα είναι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που είχε πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, αλλά προσωπικά του Αλέξη.
Φωτογραφία SOOC
