Του Γιάννη Σιδέρη
«Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατικό κίνημα» έλεγε ο Λένιν, και αν το παραφράζαμε θα λέγαμε χωρίς θεωρία της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερό κόμμα.
Αλλά για τον Αλέξη, παρότι πέρασε από την ΚΝΕ, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Αντί να κάνει γρήγορα ένα συνέδριο αυτοκριτικής για τα αίτια της ήττας και να επεξεργαστεί ιδεολογικές θέσεις για το αύριο, άρχισε να μαζεύει τα υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ και κάποιους από την περιφέρεια της πολιτικής - ανεμοδούρες κομματικών θέσεων, νομίζοντας ότι έτσι θα επιστρέψει μετά Βαΐων και κλάδων στην εξουσία.
Τα αποτελέσματα είναι ένα εμφανές σκορποχώρι στο οποίο συνωστίζονται «ώσπερ λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και κέραμος ατάκτως μεν ερριμμένα, ουδ?ν χρήσιμά έστιν». Και ου μόνον, αλλά επειδή το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, ο λόγος του κόμματος φλερτάρει πλέον με τον σουρεαλισμό!
Χθες για παράδειγμα με «non paper» επιτέθηκε στον Μητσοτάκη για το άρθρο του… Σημίτη το Σάββατο στα Νέα, όπου ο πρώην Πρωθυπουργός καταλογίζει στον Κώστα Καραμανλή πως εγκατέλειψε τις συμφωνίες του Ελσίνκι στα Ελληνοτουρκικά! Κατά την Κουμουνδούρου ο Μητσοτάκης «εν μέσω τουρκικών προκλήσεων επιλέγει να εκμεταλλευτεί τα ελληνοτουρκικά για να λύσει τα εσωκομματικά του»!
Τίνι τρόπω; Μα η επιλογή της εφημερίδας «ιδιοκτησίας του γνωστού υποστηρικτή του κ. Μητσοτάκη να αλλοιώσει τον τίτλο του άρθρου του πρώην Πρωθυπουργού για να πλήξει έναν άλλο πρώην Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, επιβεβαιώνει το εν εξελίξει ξεκαθάρισμα στο εσωτερικό της κυβέρνησης με φόντο την συζήτηση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας»! Πως το λέει ο λαός «από την πόλη έρχομαι...», ε, κάπως έτσι!
Την ίδια στιγμή οι «53» διά της πρώην «βουλεύτριας» Αννέτας Καββαδία επιτίθενται χωρίς να τον κατονομάζουν στο Νίκο Μπίστη ( ο οποίος στην Επιτροπή Ανασυγκρότησης λογόφερε με τον άτυπο ηγέτη τους Τσακαλώτο για το ποιος θα πεθάνει πιο πετυχημένα αριστερός). Έγραψε η πρώην βουλεύτρια : «αν ορισμένοι, ένθεν κακείθεν, οραματίζονται τον ΣΥΡΙΖΑ ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» να τους πληροφορήσουμε ότι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου».
Χρονικώς είχε προηγηθεί η επίθεση των Νίκου Μπίστη, Αντώνη Λιάκου και Παναγιώτη Παναγιώτου (Παν Παν) κατά του Παύλου Πολάκη, ο οποίος με τη γνωστή αβροδίαιτη «αψάδα» του του προέτρεπε τον Σημίτη: «άει κρύψου σε καμιά τρύπα, άει πιες το τσάι σου» και άλλα λαγαρά αγωνιστικά. Και όλα αυτά υπό τις δικτυακές ιαχές των οπαδών του.
Οι τρεις επέκριναν τον Πολάκη για την επίθεση στον Σημίτη γράφοντας ότι «όταν η κριτική μετατρέπεται σε προσωπικό λίβελο και εκτρέπεται σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς βλάπτει σοβαρά τη υπόθεση της ανασυγκρότησης της Αριστεράς. Το ύφος στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να συμβαδίζει με το ήθος της Αριστεράς».
Αφού υπομνήσουμε ότι από το κείμενο των τριών «Σημιτοφυλάκων» του ΣΥΡΙΖΑ, απουσίαζε η υπογραφή της Μυρσίνης Ζορμπά, διορισμένης χωρίς καμία λογική εξήγηση από τον Σημίτη ως ευρωβουλευτού. Ωστόσο και η κριτική των τριών στον Πολάκη είναι έωλη. Τώρα ανακάλυψαν λιβέλους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς στον ΣΥΡΙΖΑ; Τόσα χρόνια δεν διάβαζαν και δεν άκουγαν; Και μόνο στον Πολάκη; Όχι! Απλώς τώρα διακυβεύεται το εύρος της διεύρυνσης. Και αφού πρέπει να μαζέψουν και άλλους Πασόκους, αυτό δυσχεραίνεται όταν βρίζεις τον πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό τους.
Μέσα σε αυτά αυξάνεται η πολυσπερμία (και πολυλογία) στο εσωτερικό του κόμματος καθώς πληθύνονται οι τάσεις. Ο Δημ. Τζανακόπουλος έγινε αρχηγός τάσης υπό την επωνυμία «Αριστερό Δίκτυο», και περιλαμβάνει τους δυσαρεστημένους εκ των προεδρικών οι οποίοι δεν εκφράζονται από τους Νίκο Παππά και Χρήστο Σπίρτζη. Παράλληλα εγεννήθη και άλλη σοσιαλιστική αυτή τη φορά, τάση, η «Σοσιαλιστική Συμμαχία» που δεν έχει σχέση με την κίνηση των 120 Πασόκων στους οποίους μίλησε ο Τσίπρας, ενώ στους κόλπους του κόμματος υπάρχει ξεχασμένο και το ΔΗΚΚΙ.
Το αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε το 2013 τι συνιστώσες για να μη υπάρχει πολυφωνία, και τώρα όπως πάει θα έχει περισσότερες τάσεις. Όλα όμως δείχνουν ότι η πολιτική οχλαγωγία που αυξάνεται, έχει στόχο την κατάληψη ζωτικού χώρου στο κόμμα. Τώρα που δεν έχουν την εξουσία δεν έχουν συγκολητική ουσία, που είναι η συντροφικότητα.
