Σκιά του παλιού λαμπερού εαυτού του χθες στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας (το παράλογο της πολιτικής του δεν αναιρούσε την λαμπερότητα της κοινοβουλευτικής του παρουσίας. Μάλλον την ενίσχυε). Βαρύθυμος και «γκρίζος», σχεδόν πελιδνός, έλαβε πρόωρα το λόγο για να διαπραγματευτεί το αδιανόητο: Την στήριξή του στα εθνικά θέματα με αντίτιμο την μη διερεύνηση όσων καταλογίζονται ως ανομήματα της κυβέρνησης.
Αφού διεκτραγώδησε την συμπεριφορά της Τουρκίας με την «ανιστόρητη και προκλητική» μετατροπή της Αγια - Σοφιάς σε τζαμί, την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος και προκλητικότητας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πιάστηκε από μία προηγούμενη ρήση του Μητσοτάκη για την ανάγκη εθνικής ενότητας.
Κατά τον κ. Τσίπρα όμως αυτή η ενότητα έχει διασπαστεί. Ο λόγος; Τον ανέφερε ο ίδιος: «Ποια ενότητα, όταν με δική του επιλογή έχει οδηγήσει την πολιτική ζωή στο βούρκο; Με τις κασέτες των παράνομων παρακολουθήσεων, με τις παρακολουθήσεις υπουργών την περίοδο της διακυβέρνησής μας. Τις παρακολουθήσεις από πρακτόρικους μηχανισμούς των πολιτικών σας αντιπάλων. Για ποια ενότητα λοιπόν ομιλεί ο κ. Μητσοτάκης; Και εθνική μάλιστα…».
Και πιο κάτω «...και σήμερα επιλέγει την πιο κρίσιμη στιγμή με όλον τον τουρκικό στόλο στο νότιο Αιγαίο, να έρχεται εδώ να στήσει κάλπη για να δικάσει τον πολιτικό του αντίπαλο (… ) τι μήνυμα στέλνει με αυτές τις πράξεις και με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά σας στον ελληνικό λαό… τι μήνυμα στέλνει η Αθήνα όταν, την ώρα της κρίσης, η Βουλή συνεδριάζει για να βαθύνει τον διχασμό που προκαλεί η εκδικητική εμμονή του Μητσοτάκη απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους...».
Τα ανωτέρω καυτηρίασε η Φώφη Γεννηματά λέγοντας ότι «Είναι αδιανόητο να παζαρεύει με τρόπο που προσβάλει βάναυσα την δημοκρατία και την αναγκαία στήριξη που πρέπει να δώσει στα εθνικά θέματα». Πιο σκληρός ο Βαγγέλης Βενιζέλος έγραψε για «κυνικό εκβιασμό» και «ο κατήφορος δεν έχει τέλος», ενώ ο Αντρέας Λοβέρδος (και αυτός εκ των κατηγορουμένων στη Novartis), έκανε λόγο για απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγει την σκευωρία Novartis και το παραδικαστικό κύκλωμα Ρασπούτιν, μέσω των εθνικών θεμάτων.
Το ότι έχουν δίκιο είναι ηλίου φαεινότερον. Ορθώνονται ωστόσο κάποιες απορίες:
Με ποιο ηθικό δικαίωμα ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε «παρακολουθήσεις από πρακτόρικους μηχανισμούς»; Μα αυτές τις παρακολουθήσεις και τις παράνομες ηχογραφήσεις ήταν η δική του κυβέρνηση που νομιμοποίησε άμα τη έλευσει της, με το πρόσχημα του «δημοσίου συμφέροντος» (το έκαναν να πιάσουν σε ηλεκτρονικά δίχτυα τον Παπασταύρου και τους γύρισε μπούμερανγκ). Αλλά το πιο ευτελές είναι ότι την ρύθμιση κατάργησαν ένα μήνα πριν τις εκλογές!
Για την «αντιπαροχή» της συναίνεσης Τσίπρα στα εθνικά θέματα με αντίτιμο τη λήθη στις υποθέσεις Μιωνή, καλογρίτσα, Μάτι, Novartis κλπ, δημιουργούνται κάποιες απορίες:
Από πότε η συναίνεση στα εθνικά θέματα δίνεται επί αντιπαροχή; Και είναι δυνατόν κάποιος που τιμήθηκε από το λαό και διετέλεσε Πρωθυπουργός της χώρας, να θέτει όρους για την συναίνεσή του στα εθνικά θέματα; Αυτή θεωρείται ως εκ των ων ουκ άνευ για κάθε πολίτη, πόσο μάλλον για έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επίσης, είναι δυνατόν να πιστεύει ο Τσίπρας, που έστηνε δέκα κάλπες ως κοινοβουλευτικό και τηλεοπτικό υπερθέαμα για να στιγματίσει τα πιο επιφανή στελέχη της αντιπολίτευσης, ότι η βιαιότητα της προσβολής προσώπων και θεσμών εκ μέρους του κόμματός του, θα μπορούσε να ξεχαστεί και να προσπεραστεί αβρόχοις ποσίν;
Και για να γίνουμε κυνικοί όπως ο ίδιος. Αν υποθέσουμε ότι η πολιτική υπόκειται σε διαμεσολαβήσεις, συμφωνίες και συμβιβασμούς, τι έχει να προσφέρει ως αντάλλαγμα στους πολιτικούς του αντιπάλους για να σταματήσουν τη διερεύνηση των υποθέσεων; Την συναίνεσή του στα εθνικά θέματα; Μα αυτή θα τη δώσει εκών άκων. Είναι υποχρεωμένος εκ της θέσεώς του. Αν δεν το κάνει θα στιγματιστεί από τον λαό και την Ιστορία.
Εξ αυτού, είναι λογικό η διερεύνηση να συνεχιστεί. Και να του καταγάγουν στρατηγική ήττα οι αντίπαλοί του - αφού τους έδωσε την ευκαιρία - και για να θεραπεύσουν τις πληγές που υπέστησαν οι θεσμοί. Αυτά δεν μπορεί να μην τα κατανοεί. Κατηγορείται ως αδιάβαστος όχι ως μη έξυπνος.
Γιατί τότε έκανε αυτή την προσφορά; Μάλλον δείχνει να φοβάται την πολιτική κατάρρευση που θα επιφέρουν οι αποκαλύψεις. Και στον πανικό του προέβη σε μια απέλπιδα προσπάθεια μήπως τα σταματήσει. Όμως «χτύπαγε τον αέρα» που θα του έλεγε και ο στίχος του Σαββόπουλου.
