Το κείμενο των 158 προσωπικοτήτων αποτελεί μια ιδεολογική πλατφόρμα συντηρητικής κατεύθυνσης. Χωρίς καταγγελτικές κραυγές και κακόφωνες τσιριδούλες ας αποδεχθούμε πως και ο συντηρητικός χώρος έχει κάθε δικαίωμα να εκφραστεί σε μια δημοκρατική κοινωνία. Και βέβαια, να εισπράξει τα εύσημα από τους ομοϊδεάτες και την κριτική από τους απέναντι. Άλλωστε είναι επιβεβλημένο να ακούγονται και φωνές που εκφράζουν συγκροτημένα, χωρίς αλαλαγμούς τον συντηρητικό χώρο.
Η παρέμβαση των 158 σε αυτό το στάδιο, τουλάχιστον, δεν αποτελεί προπομπό δημιουργίας πολιτικού κόμματος. Ένα μανιφέστο για να μετατραπεί σε κόμμα χρειάζεται πολύ περισσότερα πράγματα από ένα κείμενο με υπογραφές σημαινόντων πολιτών, με παρουσία στους χώρους όπου δραστηριοποιήθηκαν.
Πάνω απ' όλα χρειάζεται να βρεθεί ένα πρόσωπο άφθαρτο και νέο που θα μεταφέρει αυτό το συντηρητικό μήνυμα. Οι 158 υπογράφοντες έχουν μέσο όρο ηλικίας περί τα 70 χρόνια κάτι που περιορίζει αφετηριακά το πολιτικό βεληνεκές του λόγου τους. Και εξ όσων διαπιστώνω στον ορίζοντα δεν φαίνεται μια προσωπικότητα με αυτά τα χαρακτηριστικά που θα ηγηθεί του συντηρητικού χώρου.
Το ερώτημα είναι αν η Νέα Δημοκρατία είναι ευάλωτη σε μια κίνηση από τα δεξιά της. Η απάντηση είναι, όχι. Με διακηρύξεις προσωπικοτήτων δεν απειλείται κανένας συγκροτημένος χώρος με 47χρονη πρωταγωνιστική παρουσία στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.
Είναι γεγονός πως η μετακίνηση της Νέας Δημοκρατίας προς πιο προωθημένες θέσεις σε κοινωνικά ζητήματα και η διεύρυνση της με προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς, αφήνει χώρο σε συντηρητικά ή ακροδεξιά σχήματα. Αλλά αυτά ήδη υπάρχουν.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως στις τελευταίες εθνικές εκλογές η Ελληνική Λύση και η Χρυσή Αυγή έλαβαν αθροιστικά 7%, ενώ ένα ποσοστό τουλάχιστον 2% των ΑΝΕΛ μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα νέο κόμμα του συντηρητικού χώρου, με αξιοπρεπή εκπροσώπηση πρωτίστως θα αλιεύσει ψήφους από αυτούς τους χώρους. Θα υπάρξει δηλαδή, κυρίως, μια επαναδιευθέτηση του συσχετισμού των δυνάμεων που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Εκτιμώ ότι η Νέα Δημοκρατία θα υποστεί οριακές απώλειες και αυτό υπό προϋποθέσεις. Η άσκηση εξουσίας μπορεί να περιορίσει τις διαρροές, αν έχει στόχευση συγκεκριμένη και έξυπνη.
Για να επανέλθω στο κείμενο των 158, μπορεί αυτό να εκφράζει ένα μέρος της βάσης της Νέας Δημοκρατίας - ας μην μας διαφεύγει πως ο κύριος κορμός της είναι συντηρητικός - αλλά συγχρόνως αυτή η βάση έχει αποδειχθεί ιστορικά πως ακολουθεί πειθαρχημένα την εκάστοτε ηγεσία. Είναι νεοδημοκράτες χωρίς πολλές περιστροφές και αναζητήσεις. Γι΄ αυτό και η Νέα Δημοκρατία επιδεικνύει αυτήν την πρωτοφανή αντοχή στη φθορά του χρόνου. Τις πολλαπλές διευρύνσεις στην ιστορική της πορεία οι νεοδημοκράτες τις αποδέχτηκαν χωρίς αμφιταλαντεύσεις, γιατί αντιλήφθηκαν πως μόνον με τις ανανεώσεις συντηρούνται τα μεγάλα κόμματα.
Αυτό φανερώνουν και όλες οι δημοσκοπήσεις. Η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας του 2019 ακολουθεί, με ελάχιστες, φυσιολογικές απώλειες, τα ανοίγματα - πολιτικά και κοινωνικά - της ηγεσίας της.
Οι 158, καλώς υπάρχουν σε μια δημοκρατική κοινωνία, αλλά δεν αποτελούν απειλή, προς το παρόν, για την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας.
