Του Γιάννη Σιδέρη
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί και καταλυτικοί. Σε έκθεσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας (ILO) τονίζει ότι περισσότεροι από 470 εκατ. άνθρωποι υπο-απασχολούνται ή δεν έχουν πρόσβαση σε αμειβόμενη εργασία. Σύμφωνα με τον ILO, πέραν των 188 εκατ. ανθρώπων χωρίς δουλειά, υπάρχουν και 165 εκατ. που βιώνουν συνθήκες υπο-απασχόλησης ή δεν αμείβονται για την εργασία τους. Σε αυτά τα νούμερα προστίθενται και 120 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως που έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες αναζήτησης εργασίας.
Σε παράλληλη μελέτη του ΟΗΕ σχεδόν 800 εκατομμύρια άνθρωποι, το 11% του παγκόσμιου πληθυσμού, ζουν με λιγότερα από 1,9 δολ. την ημέρα, αν και το 1990 στην κατάσταση αυτή βρισκόταν το 35% του παγκόσμιου πληθυσμού(όπερ σημαίνει ότι με την παγκοσμιοποίηση η μεταφορά πόρων προς τον Τρίτο Κόσμο και η βελτίωση των συνθηκών ζωής έχει ανέβει με ιλιγγιώδη ρυθμό, αλλά οι πάμφτωχοι εξακολουθούν να υπάρχουν) .
Επίσης σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 2,1 δισ. άτομα παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές, άμεσα διαθέσιμο νερό στο σπίτι, ενώ 265 εκατομμύρια παιδιά είναι εκτός σχολείου.
Αρα με την φραστική μπουρμπουλήθρα των ευαίσθητων δικαιωματιστών, αυτά τα πάνω από 500 εκατομμύρια ανθρώπων (οι ανωτέρω μελέτες επικαλύπτονται) έχουν δικαίωμα να μετακινηθούν προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Και αυτός ο κόσμος βρίσκεται κατά κύριο λόγο στην Ασία και την Αφρική, και πολύ λιγότερο πλέον στη Λατινική Αμερική όπου η συντριπτική πλειοψηφία των πρώην μπανανιών, είναι κανονικές χώρες.
Αριθμοί λύπησης, ναι. Αλλά επειδή Ελλάδα είναι η φυσική γέφυρα μεταξύ των ηπείρων, και επειδή η άλλη μεσογειακή χώρα που είναι γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, η Ισπανία, έχει υψώσει φράχτες στο έδαφος της στο Αφρικανικό έδαφος, στη Θέουτα και τη Μελίγια, τι πιο λογικό από το να επιχειρήσουν να περάσουν μέσω Τουρκίας στα νησιά του Αιγαίου, προς τέρψιν και εξυπηρέτησιν του Ερντογάν.
Όμως η χώρα μας, πλούσια στα μάτια αυτών που έρχονται, έχει μόνο δέκα εκατομμύρια νοματαίους. Με δεδομένο ότι τα βόρεια σύνορα είναι κλειστά, πόσους και για πόσο μπορεί να αντέξει, να έρχονται και να βουλιάζουν εδώ στη δυστυχία και την απόγνωση; Σε αυτό δεν απαντούν οι εύκολοι του κραυγαλέα ρητορικού ανθρωπισμού;
Η είδηση για τα πλωτά φράγματα που θα στήσει η κυβέρνηση προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Δεν την αξιολογούμε γιατί δεν είμαστε ειδικοί, αν και σε πρώτη εντύπωση, στα αδαή μάτια μας, δεν δείχνει και τόσο αποτελεσματική. Θα περίμενε κανείς έξι μήνες τώρα η κυβέρνηση να έχει ξεδοντιάσει ήδη τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ που λυμαίνονται τα νησιά και τους μετανάστες, και έχουν καταργήσει την κρατική κυριαρχία επί ελληνικού εδάφους, φέρονται ως κράτη εν κράτει και επιδεινώνουν την κατάσταση.
Ωστόσο αν υποθέσουμε ότι τα πλωτά φράγματα είναι ένα δοκιμαστικό μέτρο που ένα κράτος δικαιούται να εφαρμόσει στην επικράτειά του, η κυβέρνηση έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αντεπιτεθεί στους εκ του ασφαλούς φανφαρόνους επικριτές.
Και δεν αναφερόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ με την αφελή και οργίλη γλώσσα περί «πράξεως ντροπής που προσβάλει τον ανθρωπισμό και το αίσθημα αλληλεγγύης του λαού μας». Ο ΣΥΡΙΖΑ εκρήθη εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής, τον Ιούλιο. Μέσα σε όσα του καταλόγισαν οι πολίτες ήταν και η καταστροφική πολιτική του στο μεταναστευτικό, που μετέτρεψε τη χώρα σε κέντρο παρανόμως διερχομένων, δημιούργησε το αίσχος της Μόριας, και άφησε τις ΜΚΟ να αλωνίζουν. Οσο για το αίσθημα αλληλεγγύης του λαού μας, να πάνε οι βουλευτές του να τα πούνε στους νησιώτες μας, αυτούς που πρώτοι έδειξαν εμπράκτως αίσθημα αλληλεγγύης, και τώρα νιώθουν ότι τελούν υπό κατοχή.
Αναφερόμαστε τις εξωτερικές κριτικές. Στους ολύμπιους χαρτογιακάδες της Κομισιόν που έχουν το θράσος να δηλώνουν ότι θα ζητήσουν εξηγήσεις από την κυβέρνηση σχετικά με το τι σχεδιάζει (εντός της εθνικής της κυριαρχίας), κατά πόσο αυτό συνάδει με την κοινοτική νομοθεσία και την αποτελεσματική πρόσβαση των αιτούντων άσυλο!
Υφιστάμεθα το δριμύ πρόβλημα και θα μας ζητήσουν και τα ρέστα! Η Κομισιόν που δεν κούνησε το δαχτυλάκι της να πέσουν οι φράχτες που έχουν υψωθεί σε όλη την Ευρώπη (Σκόπια, Βουλγαρία, Σλοβενία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ισπανία, Κροατία κλπ), η Κομισιόν που δεν κατόρθωσε να επιβάλει την αναλογική κατανομή προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, η Κομισιόν που βολεύεται με το Δουβλίνο, θα εκφράσει άποψη για 2.700 μέτρα πλέγματος.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμιά υποχρέωση να τους απολογηθεί. Μόνο να τους απαντήσει επιθετικά, με την απαίτηση να καταργηθούν πρώτα οι υπόλοιποι φράχτες στα κράτη μέλη της ΕΕ, να ισχύσει η ποσόστωση στις κατανομές, και να αλλάξει το Δουβλίνο. Και τότε θα είμαστε και μεις προσηνείς στην «αποτελεσματική πρόσβαση των αιτούντων άσυλο. Και όσον αφορά τις «ανθρωπιστικές οργανώσεις» ή τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ας τους απαντηθεί, να κάνουν πρώτα κριτική στις κυβερνήσεις τους. Να μας χρωστάνε και να μας ζητάνε και το βόδι, πάει πολύ.
