Αμετροεπής ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ανήρτησε έναν κατάλογο παιδιών νηπιαγωγείου που κυκλοφορούσε ήδη στο Facebook, χωρίς έστω να σβήσει τα επίθετά τους. Προφανώς, ήθελε να καταδείξει είτε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, είτε τον…εξισλαμισμό της χώρας, και σίγουρα ότι σε ορισμένες περιοχές έχουν ήδη δημιουργηθεί «ειδικές κοινότητες», εφόσον από τα 20 παιδιά τα 2-3 μόνο είναι ελληνόπουλα.
Σαφώς ήταν λάθος, αλλά από κει και πέρα άρχισε ένας «χαμός» στα σόσιαλ μίντια, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έβγαλαν ανακοινώσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ συμπέρανε ότι το δημοσίευμα υποκινεί πράξεις βίας εναντίον των παιδιών!
Δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε αυτό το «μαλλιοτράβηγμα», γιατί το ουσιαστικό πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν ορίζεται από επί μέρους αστοχίες φανφαρόνων βουλευτών, ούτε από τις υστερίες ή τις κομματικές σκοπιμότητες των αντιπάλων του.
Και ξεκινάμε με μια παραδοχή ψυχρής λογικής, που κάποιους δυσαρεστεί: Αρέσει ή όχι στους πολλούς, οι μετανάστες είναι μια πραγματικότητα. Είναι εδώ, θα μείνουν εδώ, και συν τω χρόνω θα εισρέουν και άλλοι.
Το πρόβλημα είναι η μαζικότητα των εισροών και το κατά πόσο η χώρα θα μπορεί να τους απορροφήσει, και, κυρίως, να τους ενσωματώσει. Να γίνουν μέλη της ελληνικής κοινωνίας αποδεχόμενοι τις αξίες της, και όχι να αποτελούν παράλληλες, ξεκομμένες και περιχαρακωμένες κοινωνίες.
Γιατί τόση «στωικότητα» στο ενδεχόμενο της αέναης εισόδου μεταναστών; Γιατί οι αριθμοί και οι συνθήκες που αλλάζουν, εικονογραφούν την πραγματικότητα:
Πριν τρεις ημέρες η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσίευσε έκθεση στην οποία προβλέπει ότι μέχρι το 2050 (δεν είναι μακριά), έως και 216 εκατομμύρια άνθρωποι ενδεχομένως να μεταναστεύσουν για να ξεφύγουν από τις επιβλαβείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως η μείωση της αγροτικής παραγωγής, η έλλειψη νερού και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας.
Η έκθεση είναι η δεύτερη του είδους και οι αριθμοί είναι μεγεθυμένοι. Στην πρώτη το 2018 υπολόγιζε ότι περί τα 143 εκατομμύρια ατόμων θα βρεθούν υπό την ανάγκη μετανάστευσης, και σε τρία χρόνια τους αύξησε κατά πενήντα εκατομμύρια!
Στην προηγούμενη έκθεση όριζε ως περιοχές που θα έδιωχναν τους ανθρώπους τους, την υποσαχάρια Αφρική, τη Νότια Ασία και τη Λατινική Αμερική. Τώρα πρόσθεσε άλλες τρεις: Την Ανατολική Ασία, τη Βόρεια Αφρική, και κάποια κομμάτια της ανατολικής Ευρώπης και της κεντρικής Ασίας.
Εντάξει δεν είναι θέσφατο, μια έκθεση είναι. Όπως είπε και ο αντιπρόεδρος της τράπεζας Γιούργκεν Φόγκελε «η πρόβλεψη δεν είναι δεδομένη». Είναι όμως ενδεικτική θα λέγαμε, όπως ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με τον τελευταίο (σενάριο αναγκαιότητας και όχι πρόβλεψης, αυτή τη φορά), η Ευρώπη θα πρέπει να εισαγάγει γύρω στα 80 εκ. μετανάστες μέχρι το 2050, αν θέλει στο μισό του 21ου αιώνα να διατηρήσει την ίδια ηλικιακή σύνθεση νέων και ηλικιωμένων. Αν πάλι επιθυμεί να διατηρήσει τον λόγο εξάρτησης εργαζόμενων/συνταξιούχων στο 3, που βρίσκεται περίπου σήμερα (στην Ελλάδα η αναλογία είναι 1 προς 4), θα πρέπει να εισαγάγει 153,6 εκ. μετανάστες μέχρι το 2050.
Είναι σενάρια αλλά δεν αφίστανται της πραγματικότητας.
Λόγω της μαζικότητας των εισροών, η Ευρώπη σταδιακά μετατρέπεται σε φρούριο για να κλείσει απέξω το ορμητικό τσουνάμι. Τείχη υψώνονται παντού, παρά τα φληναφήματα διαφόρων ΜΚΟ και κάποιων Ευρωπαίων Επιτρόπων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι από τις «χαραμάδες» δεν θα έρχονται άνθρωποι. Άλλωστε, όπως έδειξε η μελέτη του ΟΗΕ, η ευρωπαϊκή παραγωγή τους χρειάζεται ως παραγωγικά χέρια.
Το πρόβλημα είναι με τι τρόπους εγκαθίστανται στις χώρες υποδοχής, πόσο ανεξάρτητοι καθίστανται από τα επιδόματα, πόσο παραγωγικοί γίνονται, και πόσο ενσωματώσιμοι στις αξίες των κοινωνιών που τους υποδέχονται.
Και σε αυτό το σημείο σύμπασα η Ευρώπη απρογραμμάτιστη, ανίκανη, ασυντόνιστη, υποχωρεί. Δεν ενσωματώνει. Επιτρέπει τη συγκρότηση διαφορετικών μεμονωμένων κοινωνικών θυλάκων μέσα στις κοινωνίες της.
Ειδικό πρόβλημα υπάρχει με τους μουσουλμάνους, και όποιος το εντοπίζει καθίσταται ισλαμοφοβικός, κατά τους «εύκολους» του αριστερού αλλά και του φιλελεύθερου διεθνισμού.
Δεν λατρεύουν απλώς τον θεό τους (όπως έχουν ανθρώπινο δικαίωμα), αλλά ενσωματώνουν τη Σαρία ως εσωτερικό δίκαιο και οδηγό ζωής των δικών τους παράλληλων κοινωνιών, ενώ εξακολουθούν να αναδεικνύουν ως αρετές τις μεσαιωνικές νοοτροπίες – π.χ. την κλειτοριδεκτομή, τη μπούρκα, την άρνηση να αθλούνται οι μαθήτριες με τους συμμαθητές τους, την άρνηση του μπάνιου σε πισίνες όπου υπάρχουν άντρες (και οι σκανδιναβικές χώρες πχ. να το αποδέχονται, ορίζοντας ειδικά ωράρια για το μπάνιο των αγνών μουσουλμάνων), κ.α.
Η χώρα μας θα εξακολουθεί να δέχεται, ευτυχώς πλέον με μικρότερους ρυθμούς, χάριν της κυβερνητικής απόφασης να εμποδίσει τις μαζικές εισόδους. Και ας αρθρογραφεί η κα Τασία, η γνωστή που κατάργησε τα σύνορα για να έρχονται να «λιάζονται», ότι είμαστε ο «πρόθυμος χωροφύλακας της Ευρώπης». Δεν το κάνουμε για την Ευρώπη, το κάνουμε για τη χώρα μας.
Είμαστε μικρή χώρα σε επίπεδο πληθυσμού και οικονομίας. Δεν αντέχουμε μαζική είσοδο πολλών και θα υποστούμε μη αναστρέψιμες συνέπειες αν το επιτρέψουμε. Αλλά και αυτούς που έχουμε εδώ, τους διατηρούμε ανενεργούς, εξαρτημένους από τα επιδόματα, γκετοποιημένους. Και τους λίγους που θέλουν να δουλέψουν (οι πολλοί θέλουν να φύγουν για Ευρώπη) δεν τους παρέχουμε τον τρόπο. Δεν ξέρουν που να απευθυνθούν για να βρουν δουλειά, και τους αφήνουμε να βουλιάζουν στη ανέχεια, την απραξία, την απελπισία, την αποξένωση.
Ίσως το πρώτο βήμα που θα έπρεπε είναι να γίνει… χθες ένας ΟΑΕΔ για μετανάστες ώστε να μπορούν να απευθυνθούν για να βρουν δουλειές. Θα ήταν το πρώτο μικρό βήμα της ενσωμάτωσής τους. Για τα υπόλοιπα έχουμε καιρό.
