Μέσα στον προεκλογικό κουρνιαχτό χάθηκε η ουσία για το πρόβλημα στη Θράκη. Δεν είναι ούτε εάν ο Μ. Κατρατζή, ο Χ. Ζειμπέκ, ο Μ. Μπουράν η ο Φ. Οζγκιούρ πιστεύουν ότι είναι τουρκογενείς, ότι είναι «Τούρκοι» στην καταγωγή. Αυτό αποτελεί δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού σεβαστό και αναγνωρισμένο.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι εάν ο κάθε μειονοτικός πολιτευτής, επιδιώκει ο ίδιος ή συναινεί στην εργαλειοποίηση μιας συμπεριφοράς προκειμένου να ανταμειφθεί με ψήφους τις οποίες κατευθύνει το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.
Σε μια συναλλαγή η οποία είναι ίσως η μεγαλύτερη «προδοσία» πρωτίστως της ίδιας της μειονότητας, την οποία παραδίδει έτσι βορά στη χειραγώγηση ενός ανεξέλεγκτου σκοτεινού μηχανισμού τρίτου κράτους. Και φυσικά εάν δεν υπήρχε το Τουρκικό Προξενείο, θα ήταν το Ίδρυμα Yunus Emre, η Διεύθυνση Συγγενών Τουρκικών Πληθυσμών που υπάγεται στην Τουρκική Προεδρία και τόσα άλλα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της η Τουρκία.
Η διπλωματική προστασία την οποία έχει όμως ο εκάστοτε Τούρκος πρόξενος του προσφέρει την άνεση να κάνει την «δουλειά» ανεμπόδιστος ακόμη κι αν παραβιάζει κατάφωρα τις προβλέψεις της Σύμβασης της Βιέννης περί προξενικών σχέσεων.
Ο υποψήφιος της ΝΔ Μ.Κατρατζή που παραιτήθηκε τελικώς από τη λίστα του κόμματος του είναι γνωστό ότι και με δηλώσεις του και με τη στάση του αποτελούσε πρόβλημα και στο ίδιο του το κόμμα το οποίο δεν μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια να αναδείξει στελέχη από τη μουσουλμανική μειονότητα που θα ήταν απαλλαγμένα από την εξάρτηση του προξενείου.
Ο ίδιος το τελευταίο διάστημα επέλεξε τη σιωπή, να καθίσει στην άκρη να μην εμφανίζεται με τους αυτοαποκαλούμενους εκλεγμένους μουφτήδες και τον Τούρκο πρόξενο.
Η έκθεση της ΕΥΠ όπως αποκάλυψε ο κ. Τσίπρας (και χωρίς βεβαίως να έχουμε δυνατότητα να διασταυρώσουμε τα λεγόμενα και να έχουμε πλήρη εικόνα των αναφορών) έβαζε τον Μ. Κατρατζή στη λίστα των πολιτευτών που έχουν σχέση με την Άγκυρα.
Βεβαίως η επιλογή του Τουρκικού Προξενείου ήταν εντελώς διαφορετική: ο κ. Κατρατζή πήρε μόλις 1.000 ψήφους έναντι των 5.000 ψήφων που είχε πάρει στις εκλογές του 2019 καθώς το βάρος δόθηκε από τους μηχανισμούς στη στήριξη του Φερχάτ Οζγκιουρ.
Και έτσι επιστρέφουμε στο βασικό ερώτημα και πρόβλημα στην περιοχή.
Ποιος συναλλάσσεται και τι ανταλλάγματα προσφέρει στο Τουρκικό Προξενείο προκειμένου να πάρει τις ψήφους και την «ευλογία» του και ποια μηνύματα στέλνονται στα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας.
Οι κ. Ζεϊμπέκ (ΣΥΡΙΖΑ) και Μπουράν (ΠΑΣΟΚ) με τις ευλογίες των κομμάτων τους προφανώς θέλησαν να στείλουν μήνυμα από τις 21 Μαΐου και μετά, ότι αψηφούν όλη την κριτική ότι μένουν συνεπείς στη στήριξη των ψευδομουφτήδων και δεν έχουν πρόβλημα να φιγουράρουν μπροστά σε πανό με αναφορές σε «Τουρκική μειονότητα»(όπως έγινε και την Κυριακή) θέλοντας να δώσουν διαπιστευτήρια της τελευταίας στιγμής στο Προξενείο προκειμένου να μην χαλάσει η «δουλειά».
Και δυστυχώς πλέον αφού παρέμειναν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους όπως και ο Φερχαντ Οζγκιούρ, το μήνυμα που εκπέμπεται στη Θράκη είναι ότι το Τουρκικό προξενείο είναι τόσο δυνατό ώστε κανείς δεν μπορεί να τους ακουμπήσει. Και συνεπώς οι μειονοτικοί υποψήφιοι στις Αυτοδιοικητικές εκλογές, όσοι ασχολούνται με τα κοινά από τη μειονότητα, σημείο αναφοράς πρέπει να έχουν το Προξενείο αλλά και τα κόμματα τα οποία εμμέσως συναλλάσσονται μαζί του…
Η ΝΔ είναι προφανές ότι δεν είχε καμιά δυνατότητα να εισπράξει «εκλογικά ανταλλάγματα» από το Προξενείο τα τελευταία χρόνια, καθώς οι σχέσεις της έχουν διαρραγεί με ένα μέρος της μειονότητας από την εποχή ακόμη του Α.Σαμαρά. Και η στήριξη του Μ. Κατρατζή στις προηγούμενες εκλογές έγινε με μοναδικό σκοπό να «γράψει» η Ροδόπη τρεις μουσουλμάνους βουλευτές αφήνοντας εκτός τον Ε. Στυλιανίδη.
Αντιθέτως το παράδειγμα του Ιλχαν Αχμετ (ΠΑΣΟΚ) δείχνει ακριβώς ότι οι μειονοτικοί πολιτικοί που επιλέγουν να δουλέψουν με αφοσίωση για τους ψηφοφόρους τους, για την περιοχή τους και όχι ως ανδρείκελα του εκάστοτε Προξενικού μηχανισμού, έχουν την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους. Και γι αυτό ο Ιλχαν Αχμετ έχει εκλεγεί βουλευτής με τρία διαφορετικά κόμματα έχοντας τη δική του εκλογική βάση.
Και προφανώς όλη αυτή η συζήτηση, η οποία λανθασμένα και από πλευράς ΝΔ πήρε τέτοια ένταση, δεν στρέφεται εναντίον της μειονότητας ούτε την αποξενώνει από την Ελλάδα όπως υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ αντιθέτως πρέπει να οδηγεί στη χειραφέτηση της.
Η απόσυρση όσων υποψηφίων θεωρούνται αρεστοί του Προξενείου και με τις πράξεις και τη στάση τους ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή επιδεικτικά κάνουν πλάτες στις τουρκικές επιδιώξεις στη Θράκη, θα στρίμωχνε τους τουρκικούς μηχανισμούς καθώς δεν θα είχαν «δικούς» τους υποψηφίους και η ψήφος των μειονοτικών θα πήγαινε στα κόμματα που πιστεύουν ότι μπορεί να υποστηρίξουν τα συμφέροντα τους. Και η εμπειρία δείχνει ότι αυτά είναι συνήθως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και όχι η ΝΔ.
Ας θυμηθούν εξάλλου τα κόμματα που σήμερα ευνοούνται από τη χειραγώγηση της μειονοτικής ψήφου, ότι αυτοί οι ψήφοι είναι «δανεικοί» καθώς στις Ευρωεκλογές αυτοί οι ψηφοφόροι κατευθύνθηκαν μαζικά στο μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ και με τη στάση τους τώρα εμποδίζουν την απευθείας ανάπτυξη βαθιών δεσμών με τους ψηφοφόρους αυτούς, ανακηρύσσοντας ως «ενδιάμεσο» το Τουρκικό Προξενείο.
Προφανώς αυτή δεν θα ήταν η αυτόματη λύση του προβλήματος.Αλλά τουλάχιστον θα γίνονταν ένα πρώτο βήμα για να κοπεί αυτός ο ομφάλιος λώρος που τελικά έχει μετατραπεί σε θηλιά στον λαιμό της ίδιας της μειονότητας…
