Ήταν διάχυτος ο φόβος μήπως στη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη επαναλαμβάνονταν οι πρωτοφανείς ασχήμιες του 2011. Τότε που Συριζαίοι, μαζί με Χρυσαυγίτες, «αγανακτισμένους» και φανατισμένους οπαδούς ποδοσφαιρικής ομάδας διέλυσαν τη στρατιωτική παρέλαση, εξυβρίζοντας συγχρόνως χυδαία τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. Ας σημειωθεί πως ουδέποτε διαλύθηκε από τον όχλο στρατιωτική παρέλαση.
Και φέτος, από ετερόκλητες πλευρές, καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ανάλογο κλίμα. Αντιεμβολιαστές, μαζί με οπαδούς ποδοσφαιρικών θυρών ήταν το ένα σύνολο. Το άλλο το αποτελούσαν οι κάθε λογής ακραίοι συνδικαλιστικοί πυρήνες που αντιδρούν στα μέτρα της κυβέρνησης και οι κάθε λογής μπαχαλάκηδες που διαμαρτύρονταν για το θάνατο του νεαρού Ρομά και την κυβερνητική πολιτική της «καταστολής».
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.
Ας θυμηθούμε πως τα έκτροπα της 28ης Οκτωβρίου 2011 δρομολόγησαν εξελίξεις. Παραίτηση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, σχηματισμός κυβέρνησης Παπαδήμου με ευρεία πολιτική στήριξη.
Η πορεία των γεγονότων διέψευσαν τους φόβους μας. Χιλιάδες Θεσσαλονικείς κατέκλυσαν τα πεζοδρόμια και χειροκρότησαν τις Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας. Αυτό που φαινόταν ήταν η διάθεση του κόσμου να ξαναζήσει την κανονικότητα. Να βγει έξω, να χειροκροτήσει, να γιορτάσει, μακριά από μιζέριες και γκρίνιες.
Αυτή είναι διαφορά μεταξύ του 2011 και του 2021. Σήμερα, οι διχαστικές φωνές δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, που διαισθάνεται πως το άμεσο μέλλον θα είναι από κάθε άποψη ελπιδοφόρο. Βλέπουν οι πολίτες πως ευθύς ως κοπάσει η πανδημία η οικονομία θα ανακάμψει με γοργούς και θεαματικούς ρυθμούς, ενώ αναμφίβολα η διεθνής θέση της Ελλάδας παρέχει μια πρόσθετη ασφάλεια μετά τις δύο σημαντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ.
Σε πολιτική βάση τι σημαίνουν όλα αυτά για κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση;
Για την κυβέρνηση είναι πρόδηλο πως θα πρέπει να ασχοληθεί με την οικονομική ανάπτυξη, δηλαδή με την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων και με την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Παράλληλα, θα πρέπει από την πλευρά της να προσπαθεί να τηρεί χαμηλά τους τόνους της αντιπαράθεσης με το ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες σήμερα θέλουν δουλειές και βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης. Δεν τους αγγίζουν οι πολιτικές κοκορομαχίες. Με αυτές ασχολείται ένας μικρόκοσμος που είναι αποκομμένος από τους κανονικούς ανθρώπους.
Από την άλλη την πλευρά ο Α. Τσίπρας με το πολιτικό αισθητήριο που διαθέτει θα πρέπει να αντιληφθεί πως η πολιτική τού «όχι σε όλα» είναι αδιέξοδη και αντιπαραγωγική, γιατί δεν αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Οι παραληρηματικές κραυγές για τον «ακροδεξιό» Μητσοτάκη ακουμπάνε ένα περιορισμένο, σκληρό κομματικό ακροατήριο. Είναι κοινός τόπος πως όταν μια πολιτική γραμμή αντιστρατεύεται την πραγματικότητα, οι πολίτες πείθονται από την πραγματικότητα.
Με απλά λόγια, όσοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως μπορεί να αναβιώσουν το κλίμα του 2011 ή πολύ περισσότερο των Δεκεμβριανών του 2008 θα συντριβούν από την οργή των πολιτών.
Κάποιοι εναγωνίως περίμεναν να ακουστούν αποδοκιμασίες κατά τις παρελάσεις. Το γεγονός πως σε όλη την Ελλάδα τα πάντα κύλησαν ομαλά τους στέλνει ένα μήνυμα που οφείλουν να το διαβάσουν.
