Σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τις εκλογές του 2019. Η κρίση της πανδημίας επιβεβαιώνει ότι τελικά «άγιο είχαμε» που δεν βρέθηκε αυτή τη δύσκολη περίοδο στη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ. Που εν πάσει περιπτώσει δεν είχαμε στο υπουργείο Υγείας κάποια από τα στελέχη του. Η συμπλήρωση των δύο αυτών ετών δείχνει και κάτι άλλο, την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο τείνει να δώσει δίκαιο στον Νίκο Φίλη και τη θεωρία του ενάμιση κόμματος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδήγησε τη ΝΔ στη νίκη (όχι μια αλλά τρεις συνεχόμενες δεδομένων των αποτελεσμάτων στις περιφερειακές – αυτοδιοικητικές και στις ευρωεκλογές) παρουσιάζοντας ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων προκειμένου να αλλάξει σελίδα η χώρα. Η πανδημία προκάλεσε μια σημαντική καθυστέρηση εν τούτοις ανέδειξε και τις δυνατότητες στη διαχείριση μια παγκόσμιας κρίσης. Με τα λάθη και τις παραλείψεις φυσικά.
Λάθη και παραλείψεις που αν κάποιος κοιτάξει από μια απόσταση τα πράγματα εν μέρει θα τα θεωρήσει και φυσικά. Ένας αόρατος και επικίνδυνος εχθρός που έπιασε απροετοίμαστη και την επιστημονική κοινότητα σε διεθνές επίπεδο και που συνολικά οι χώρες και οι κυβερνήσεις προχωρούν βήμα βήμα στην αντιμετώπιση του. Με τα μπρος και τα πίσω στους σχεδιασμούς αλλά πλέον με ένα βασικό όπλο, τα εμβόλια.
Η δικαιολογία ότι οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από τη… σημαία, την εκάστοτε δηλαδή κυβέρνηση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αν και αποτελούν μια εκ των βασικών δικαιολογιών του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αντιπαρατεθούν των στοιχείων των δημοσκοπήσεων. Όλων όσων γίνονται από την επομένη των εκλογών που αναδεικνύουν κάτι το πρωτοφανές. Επί 24 μήνες μια κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός όχι απλά διατηρούν την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, αλλά καταγράφουν μεγαλύτερη διαφορά με το δεύτερο κόμμα από αυτή με την οποία νίκησαν στις εκλογές.
Το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό έχει πολλαπλές απαντήσεις και εξηγήσεις. Ίσως μια εξ αυτών να είναι και η συσπείρωση γύρω από τη… σημαία. Όμως παρά είναι απλοϊκή ακόμη και για τους ψηφοφόρους – οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και τα τρολς που επιδιώκουν να δημιουργήσουν κλίμα μέσω των σόσιαλ μίντια.
Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη συνδέεται με το γεγονός πως ο ίδιος υπερέβη τη νοητή γραμμή που ορίζει τη δεξιά το κέντρο και την αριστερά. Η κυβέρνηση του περιλαμβάνει τεχνοκράτες κεντρώους δεξιούς και κεντροδεξιούς. Με τις αρρυθμίες και τις αδυναμίες της, εν τούτοις από την πρώτη στιγμή την επομένη των εκλογών έδωσε ένα σαφές μήνυμα προς όλους για το τέλος της νοοτροπίας του «εμείς και οι άλλοι» που επιχείρησε να θέσει ως κεντρικό πολιτικό μήνυμα ο ΣΥΡΙΖΑ από την περίοδο πριν το 2015. Όταν δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε το γνωστό «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»
Ουδείς δύναται να χαρακτηρίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως δεξιό με την έννοια που επιχειρεί να το κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Ούτε και εκπρόσωπο της Νέας Δεξιάς, του όρου που χρησιμοποιούν κατά κόρον στελέχη όπως για παράδειγμα ο Νίκος Βούτσης και άλλοι προκειμένου να υποστηρίξουν ιδεολογικές διαφορές για να πείσουν για την ανάγκη ανάδειξής τους μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ
Ο Πρωθυπουργός έχει χαράξει έναν δρόμο με γνώμονα την αντιμετώπιση των προβλημάτων και όχι την αντιπαλότητα με αυτούς που ζουν σε παλαιότερα χρόνια ίσως και περασμένους αιώνες. Που επικαλούνται την γαλλική επανάσταση και δηλώνουν συμπαραστάτες στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα προκειμένου να μεταβεί στην φυλακή της αρεσκείας του, θέτοντας θέμα κράτους δικαίου και παραφράζοντας την πραγματική του έννοια.
Η αντίπερα όχθη του πολιτικού συστήματος έχει χαράξει έναν δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Βασικός γνώμονας το «αντιδεξιό μέτωπο» και βασικός λόγος η συσπείρωση εκείνων που θα διατηρήσουν την ηγεσία του ως το «μισό κόμμα» του ενός πόλου αφού το ένα του άλλου (όπως τουλάχιστον τα περιέγραψε ο Νίκος Φίλης), είναι αυτό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι πολίτες όμως δεν ενδιαφέρονται για συνθήματα παλαιότερων εποχών. Ούτε φυσικά για το αν η κατά δήλωσή τους κληρονόμοι των αγώνων παρελθόντων ετών (μέχρι και το Σικάγο ξέθαψαν για το εργασιακό στη συνθηματολογία τους) θα καταφέρουν να αλλάξουν την Ευρώπη και την Ελλάδα.
Υπάρχουν πλέον πρακτικά ζητήματα και χωρίς να παραγνωρίζονται ιδεολογίες και απόψεις βασικός στόχος είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας και του νέου κόσμου που ήδη δημιουργείται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να πείθει πως δύναται να οδηγήσει σε αυτή νέα κατάσταση, σίγουρα με καλύτερους όρους και προϋποθέσεις από τον Αλέξη Τσίπρα που κηρύσσει ανένδοτους και… μητέρες των μαχών, τις όποιες χάνει χωρίς καν να δώσει.
Οργή και αγανάκτηση υπάρχουν όπως και δυσφορία ή απογοήτευση. Δεν αρκούν όμως για το κύμα των νεοαγανακτισμένων που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα δεν θα μετουσιωθούν σε αγώνες που θα ρίξουν την κυβέρνηση όπως ζητά ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι στενοί του συνεργάτες.
Τους το λένε οι δημοσκοπήσεις ακόμη και οι ψηφοφόροι τους με το 30% σε σταθερή βάση να θεωρεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του ικανούς να οδηγήσουν τη χώρα στο ξέφωτο. Το λένε και οι 7 περίπου στους 10 ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ που δείχνουν ότι η πολιτική κυριαρχία του νυν Πρωθυπουργού επεκτείνεται και αποκτά βάσης στο κέντρο. Άλλωστε μισά κόμματα δεν μπορούν να το εκπροσωπήσουν ούτε και να διεισδύσουν σε αυτό παίρνοντας φόρα από τα… αριστερά.
Αυτό πάντως είναι και το στοίχημα για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Να επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και να οδηγήσουν τη χώρα στο ξέφωτο. Η απουσία ισχυρής και ικανής αντιπολίτευσης δεν διευκολύνει τα επόμενα βήματα. Αντιθέτως καθιστά πιο δύσκολη την πορεία ειδικά ως προς τη χαλαρότητα που δύναται να προκύψει...
