Το σχέδιο που κατά τον κοινοτικό αξιωματούχο δεν αξίζει το χαρτί που γράφτηκε θα παρουσιαστεί στην σημερνή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου υπό τον Πρωθυπουργό υπό τον τίτλο Growth Strategy, που χαρτογραφεί την πορεία για την αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας μετά τη έξοδο από το μνημόνιο.
Το σχέδιο χαρακτηρίζεται ως το manual της επόμενης ημέρας και αποτελεί την αποτύπωση μιας, κατά τον κυβερνητικό νεολογισμό, ολιστικού χαρακτήρα στρατηγικής για τη μεταμνημονιακής πορεία της χώρας.
Αυτό «αιτιολογείται» επειδή δήθεν δεν είναι απλώς ένα σχέδιο στο οποίο αριθμούνται αναπτυξιακοί στόχοι. Είναι κατά την κυβερνητική παραμυθητική φιλολογία ένα συνολικό πλάνο το οποίο αποτελεί συνεκτική στρατηγική, η οποία εκκινεί από τα πεπραγμένα της πρόσφατης περιόδου κατά την οποία η χώρα ξεπερνά την ύφεση και την οικονομική καχεξία (!) και εκτείνεται στο μεσοπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο διάστημα.
Το εγχείρημα πάντα κατά την κυβέρνηση είναι καινοφανές για τη χώρα. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα είναι σε θέση όχι μόνο να οραματιστεί στη θεωρία, αλλά να θέσει μια σειρά από συλλογικούς εθνικούς και κοινωνικούς στόχους, για την επόμενη μέρα της και μάλιστα, μετά από μία πολυετή κρίση. Συνιστά υποτίθεται την συμπύκνωση της εμπειρίας των τελευταίων αλλά και τα συμπεράσματα που παρήγαγε μια ευρύτατη διαδικασία διαβούλευσης με το σύνολο των παραγωγικών φορέων της χώρας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 11 μηνών μέσα από τα Περιφερειακά Συνέδρια για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση – αυτά για τα οποία έχουμε γράψει στο παρελθόν ότι αποτελούσαν προτάσεις για ρουσφέτια τοπικών φορέων, τα οποία χαρακτήριζαν αναπτυξιακές προτάσεις!
Πάντως κατά τον κυβερνητικό ισχυρισμό, το κείμενο περιλαμβάνει δεσμεύσεις ,αλλά όχι έναντι των Δανειστών (που μόνο έναντι αυτών περιλαμβάνει, γι αυτό και επεστράφη να ξαναγραφεί) αλλά έναντι του κοινωνικού συνόλου!
Και αφού η ανάπτυξη… εξασφαλίστηκε, απομένει το κλείσιμο της αξιολόγησης, τα εορταστικά ταρατατζούμ της εξόδου από το μνημόνιο, και στην συνέχεια έρχεται το Φθινόπωρο, όπου αν δεν πάμε σε εκλογές θα γίνει προσπάθεια να υπάρξει «αριστερό αποτύπωμα» στους θεσμούς, με αιχμή την αναθεώρηση του Συντάγματος, όσο και την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δια του «Κλεισθένη». Και ο Κλεισθένης ήταν αποτέλεσμα της διαβούλευσης με τους αιρετούς, τους εργαζόμενους, θεσμικούς και κοινωνικούς φορείς όπως μας λέει η κομματική Αυγή. Μόνο που όλοι οι φορείς, ακόμη και η Περιφερειάρχης Ρένα Δούρου, αντιτίθενται στο νομοσχέδιο, ενώ η ΚΕΔΕ όχι μόνο εκφράζει την αντίθεσή της αλλά ζητεί και συνάντηση με το Πρωθυπουργό. Είναι από σεβασμό στη λαϊκή συμμετοχή προφανώς που δεν έλαβε υπόψιν τους εκλεγμένους άρχοντες της Τ.Α..
Το μόνο σημείο από το σχέδιο που έχει πρακτικό αντίκρισμα είναι η αύξηση ου κατώτατου μισθού από τον Σεπτέμβριο. Προβλέπεται ένα νέο σύστημα υπολογισμού του, στα πρότυπα της Πορτογαλίας. Όμως και αυτό θα είναι σε σύνδεση με τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, όπερ ο τίτλος του θέματος αύξηση κατώτατου μισθού», ίσως αποβεί εντυπωσιακότερος του περιεχομένου του.
Γ.Σ.
