Η «κινητικότητα» στο πολιτικό σκηνικό, μάλλον δίνει το στίγμα της ημέρας, που πέρασε. Κοινές παρουσίες και συναντήσεις, που μπορεί να μην παράγουν πολιτικό έργο και αποτέλεσμα, εκπέμπουν, όμως, μηνύματα, που αν παρατηρήσει κάποιος δίνουν, ενδεχομένως, τη μεγάλη εικόνα, μέσα στην οποία κινείται το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να δώσει το παρόν σε δύο εκδηλώσεις ταυτόχρονα, για τη Μαριέττα Γιαννάκου και για τον Κώστα Σημίτη, εμπεριείχε έναν ισχυρό πολιτικό συμβολισμό. Η παρουσία του στην εκδήλωση για την πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας ήταν αναμενόμενη, η θετική απόκριση στην πρόσκληση της Άννας Διαμαντοπούλου και του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με κεντρικό ομιλητή τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, με αρκετούς να αναρωτιούνται γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραβρίσκεται στην εκδήλωση αυτή.
Η απάντηση, που θέλει να πρόκειται απλά για μια θεσμική παρουσία προς τιμήν ενός πρώην πρωθυπουργού, είναι, προφανώς, ελλιπής, αν δε συνδυαστεί με τις λέξεις «κέντρο» και «μεταρρυθμίσεις», που μάλλον θα μπορούσαν να περιγράψουν αυτό τον πολιτικό συμβολισμό. Σημειολογικά, άλλωστε, θυμάται κάποιος ότι τον πολιτικό όρο «εκσυγχρονισμός», τον εισάγαγε ο Κώστας Σημίτης πριν από δύο και πλέον δεκαετίες και τον επανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως «πολυδιάστατο ή πολυδύναμο εκσυγχρονισμό» στις τελευταίες εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βάλει το μεταρρυθμιστικό πρόσημο ως σημείο αιχμής του κυβερνητικού του προγράμματος, το οποίο καλούνται να υλοποιήσουν ως μέλη του κυβερνητικού σχήματος στελέχη, όπως οι κύριοι Χρυσοχοϊδης και Φλωρίδης, οι οποίοι όχι μόνο προέρχονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά υπήρξαν μέλη της κυβέρνησης Σημίτη.
Το πλέον βασικό μήνυμα, ωστόσο, που εξέπεμψε η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη, όπου το παρόν έδωσαν μεταξύ άλλων ο Γιάννης Στουρνάρας, η Λίνα Μενδώνη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, είναι αυτό της διεύρυνσης της Νέας Δημοκρατίας προς το κέντρο Με τα δεδομένα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, από το 2019 και μετά, να δείχνουν την διείσδυση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον μεσαίο χώρο –εκεί, όπου δίνονται και κερδίζονται ή χάνονται οι εκλογικές μάχες- στόχος του πρωθυπουργού παραμένει η περεταίρω ενίσχυση της παρουσίας της Νέας Δημοκρατίας, υπό την δική του προεδρία, στον κεντρώο χώρο και η ενίσχυση της πεποίθησης ότι εκείνη αποτελεί την μεταρρυθμιστική δύναμη στη χώρα.
«Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει την αυτοδυναμία μόνον όταν συνένωσε δυνάμεις και στελέχη κάτω από τη μεγάλη ομπρέλα του κοινωνικού φιλελευθερισμού», έχει δηλώσει ο κ. Μητσοτάκης στο παρελθόν, την ώρα, που προτάσσει στην δεύτερη τετραετία του στο Μέγαρο Μαξίμου την ανάγκη οι πολιτικές, που θα εφαρμοστούν να βάλουν τέλος στις «διαχρονικές παθογένειες του κράτους» και να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις, που θα κάνουν την Ελλάδα, Ευρώπη.
Σε αυτή την εκδήλωση, πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στον ίδιο χώρο και με τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος λίγο νωρίτερα, είχε συναντηθεί με τον Στέφανο Κασσελάκη, χαράζοντας κοινή πορεία στο θέμα της διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών και των παρακολουθήσεων, το οποίο έχουν επιλέξει να διατηρούν στην αιχμή του αντιπολιτευτικού τους «δόρατος».
Και αυτό, φαίνεται να είναι το δεύτερο πεδίο συμπόρευσης και μάλιστα κοινοβουλευτικά, όπως άφησαν να εννοηθεί, μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μια επιλογή που δεν αποκλείεται να ρίξει κι άλλο νερό στον μύλο της συζήτησης περί συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, παρότι κανένας δε μπορεί να κατανοήσει γιατί η Χαριλάου Τρικούπη θα επέλεγε μία τέτοια στρατηγική, την ώρα, που η Κουμουνδούρου βρίσκεται σε κάθετη πτώση ποσοστών και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει εκφράσει σε κάθε τόνο την επιδίωξή του να ηγηθεί της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όσο σημασία έχουν οι παρουσίες, άλλο τόσο έχουν και οι απουσίες. Απών από την εκδήλωση ο Στέφανος Κασσελάκης. Απουσία και αυτή με νόημα, την ώρα, που στον ΣΥΡΙΖΑ η αντιπαράθεση περιστρέφεται γύρω από το πόσο αριστερός είναι ή δεν είναι ο νέος του πρόεδρος. Άλλωστε, η εσωκομματική αντιπολίτευση και στελέχη, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ήταν συγκεντρωμένοι, την ίδια ώρα, σε συζήτηση της εφημερίδας ΕΠΟΧΗ για την ανανεωτική αριστερά, δίνοντας στίγμα προθέσεων για το επόμενο διάστημα.
Για το Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, η στόχευση φαίνεται μάλλον ξεκάθαρη. Ο πολιτικός χρόνος έως τις ευρωεκλογές, μέσα στο υπάρχον πολιτικό περιβάλλον, εναποθέτει μόνο στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης τις όποιες αποφάσεις, προκειμένου να καταφέρει να δώσει χειροπιαστά και μετρήσιμα αποτελέσματα κυβερνητικού έργου.
