Η πληθώρα υποψηφίων προέδρων στο ΠΑΣΟΚ, αν και προκαλεί ανεκδοτολογικού χαρακτήρα σχόλια, στα social media έχει πρακτικές πλευρές που είναι χρήσιμες και στο κόμμα αλλά και στα πρόσωπα, που μετέχουν στην κούρσα.
Περισσότερα πρόσωπα σημαίνει μεγαλύτερη κινητοποίηση μηχανισμών και ενεργοποίηση ανθρώπων, που ίσως δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να πάνε καν να ψηφίσουν. Για την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, οι εσωκομματικές εκλογές του Οκτωβρίου θα είναι οι ένατες κατά σειρά από το 2021. Εθνικές, αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές και δύο σετ κομματικών. Απαιτείται, όπως είναι αντιληπτό, μεγάλος ψυχικός δεσμός με το κόμμα και τα πρόσωπα, για να στηθεί κάποιος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ για 9η φορά στο παραβάν. Για τους υποψηφίους η συμμετοχή στην κούρσα δεν σημαίνει απαραίτητα φιλοδοξία να αναδειχθούν αρχηγοί για να σώσουν το κόμμα.
Είναι ευρύτατα διαδεδομένη πρακτική – όχι αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ – οι υποψήφιοι να μπαίνουν στο παιχνίδι για να εδραιώσουν ρόλους και προνόμια μετά το τελικό αποτέλεσμα. Προσφέροντας συμμαχίες και …κουκιά, που συνήθως γέρνουν την πλάστιγγα υπέρ του ενός ή του άλλου, στο τελικό δίδυμο διεκδικητών. Κάπως έτσι και στο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης. Όταν το μαγικό χέρι του Νίκου Παππά ακούμπησε τον ώμο του και είπε στο δεύτερο γύρο «Στέφανε πάμε». Οι ιδεολογικές διαφορές των υποψηφίων αρχηγών του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τερατώδεις όσο αυτές των προσώπων που διεκδίκησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως είναι διακριτές. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν ψήφισε το νόμο που έδινε τη δυνατότητα δημιουργίας ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων και μάλιστα χωρίς σαφές σκεπτικό.
Το ΠΑΣΟΚ του καθηγητή Χάρη Δούκα τι θα έκανε; Το ΠΑΣΟΚ της Νάντιας Γιαννακοπούλου θα ψήφιζε σίγουρα υπέρ; Της Μιλένας Αποστολάκη πάλι όχι, καθώς δημόσια και αυτοβούλως είχε δηλώσει ότι συμφωνεί με την καταψήφιση.
Θα καταψήφιζε το ΠΑΣΟΚ του Παύλου Γερουλάνου π.χ. το νομοσχέδιο για τα υβριδικά σχήματα διαχείρισης και προστασίας των δασών; Αν η κυβέρνηση φέρει νομοσχέδιο για την επέκταση της επιστολικής ψήφου για κατοίκους εσωτερικού και εξωτερικού στις εθνικές εκλογές, με ποιον αρχηγό το ΠΑΣΟΚ θα πει ανεπιφύλακτα ναι;
Σε τι θα εξελιχθεί το ΠΑΣΟΚ αν η Άννα Διαμαντοπούλου αποφασίσει να θέσει υποψηφιότητα, κάνοντας το 2024 το βήμα, που έλεγαν ότι θα κάνει και το 2011 και το 2015 αλλά δεν το έκανε.
Η κυρία Διαμαντοπούλου δεν είναι ο «αντι - Μητσοτάκης» αλλά ότι πλησιέστερο στον Κ. Μητσοτάκη. Με πολιτικό κεφάλαιο, προσωπικό έρμα, διείσδυση στον κεντρώο χώρο. Απολύτως πρωθυπουργίσιμη. Και ελάχιστα πρόθυμη να φέρει το ΠΑΣΟΚ στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αρκετά αυτά για να εκλεγεί στην ηγεσία ενός κόμματος που αερίζει διαρκώς την κληρονομιά του Ανδρέα και έχει καταχωνιάσει την παρακαταθήκη του Σημίτη;
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η κυρία Διαμαντοπούλου σταθμίζει τα δεδομένα και θα αποφασίσει αρκετά αργότερα. Οι άσπονδοι φίλοι της, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ούτε αυτή τη φορά θα το τολμήσει.
Εφόσον διαψευστούν η Άννα Διαμαντοπούλου θα γίνει game changer σε μια κούρσα για 4: μαζί με Ανδρουλάκη, Γερουλάνο και Δούκα.
Ο τελευταίος, που έχει μαζέψει γύρω του, ανθρώπους του Γ. Παπανδρέου, αναζητεί υποδείγματα «διπλοθεσίας» στην Εσπερία για να δικαιολογήσει, ότι επί της ουσίας θα εγκαταλείψει το βασικό έργο, το οποίο ζήτησε από τους Αθηναίους να του αναθέσουν λίγους μήνες πριν.
Τη διοίκηση μιας μητρόπολης στην οποία ζουν, εργάζονται και κινούνται καθημερινά, εκατομμύρια πολίτες και επισκέπτες. Ο δήμαρχος Αθηναίων ισχυρίστηκε χθες στο Σκάι, ότι έχει τεκμηριώσει «το διττό ρόλο» και ότι η καρέκλα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μια χαρά μπορεί να συνδυαστεί με την καρέκλα του Δημάρχου. Κατά την άποψη του «είναι συγκοινωνούντα δοχεία, παρότι δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στην Ελλάδα» και προεξόφλησε ότι οι δημότες «θα κερδίσουν» από τον «διττό» του ρόλο. Εν ολίγοις εκτιμά, ότι επειδή θα είναι πρόεδρος κόμματος αντιπολίτευσης, θα μπορεί να διεκδικεί περισσότερα και να «δοκιμάζει» λύσεις στην Αθήνα. Μέχρι όμως να συμβεί ή να μη συμβεί αυτό, διαθέτει την ικμάδα του, στην εσωκομματική μάχη στο ΠΑΣΟΚ. Αφήνοντας τον Δήμο στον αυτόματο.
Η υποψηφιότητα του έχει ενσπείρει και έριδες στη δημοτική του παράταξη καθώς η «προίκα» των δημοτικών συμβούλων περιλαμβάνει και μια σειρά από στελέχη τα οποία, είτε στηρίζουν τον νυν πρόεδρο, είτε κάποιον άλλο από τους υποψηφίους. Για να στηρίξει εξάλλου την υποψηφιότητά του στο εκτός Αθήνας κοινό, ο κ. Δούκας θα πρέπει τους επόμενους μήνες να εκδράμει στην περιφέρεια. Διότι κούρσα για την προεδρία χωρίς περιοδείες, συγκεντρώσεις και ομιλίες στην επαρχία, όπου το ΠΑΣΟΚ διατηρεί, όπως έδειξαν οι ευρωεκλογές, το βασικό κορμό των ψηφοφόρων του δεν νοείται. Εξ ανάγκης δηλώνει πρεσβευτής της συμμετοχικής και συλλογικής ηγεσίας, προκειμένου να καλύψει το ντεσαβαντάζ του ότι ως μη βουλευτής, δεν θα μπορεί να εκπροσωπεί το κόμμα στη Βουλή. Κλείνοντας το μάτι και σε συνυποψηφίους, που θα μείνουν εκτός κούρσας. Ωστόσο, δεν είναι απλή φήμη ότι το «δαχτυλίδι» της κοινοβουλευτικής προεδρίας το έχει ήδη υποσχεθεί στον Μανώλη Χριστοδουλάκη. Ήταν και ο πρώτος που εξαιρετικά νωρίς έκανε την πρώτη επίσημη προσφορά συμμαχίας και διάθεσης του μηχανισμού του.
Ο Παύλος Γερουλάνος διαθέτει συγκρότηση, μετριοπάθεια και την πλέον ενδιαφέρουσα καταγραφή σύγχρονων πολιτικών θέσεων και απόψεων. Όμως δεν έχει πολλούς κομματικούς συμμάχους ενώ αρκετοί δεν του συγχωρούν ότι διανοήθηκε να κατέβει απέναντι στον Γ. Παπανδρέου. Το όραμά του είναι η αντιστροφή του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου από το «ο λαός στην εξουσία» σε «η εξουσία στο λαό». Δίπλα του φημολογείται ότι θα σταθεί ο Νίκος Παπανδρέου. Πρωτίστως αντίπαλό του, θεωρεί το Χάρη Δούκα στον οποίο θυμίζει «εγώ όταν κατέβηκα στον δήμο, δεσμεύτηκα ότι θα μείνω 4 χρόνια στον δήμο και έμεινα 4 χρόνια στον δήμο».
Αν το κόμμα καταλήξει ξανά στα χέρια του Νίκου Ανδρουλάκη ένα είναι το μείζον ερώτημα: μπορεί να κάνει τα πράγματα διαφορετικά;
