Του Σάκη Μουμτζή
Ο Κ. Μητσοτάκης αντιμετώπισε την πρωτοφανή καταστροφή, χωρίς καμιά διάθεση για πολιτική εκμετάλλευση. Αυτές τις δύσκολες ώρες για χιλιάδες πληγέντες συνανθρώπους μας, εμφανίσθηκε ως υπεύθυνος ηγέτης και εν δυνάμει πρωθυπουργός. Δεν πολιτικολόγησε. Ακόμα και σήμερα δήλωσε πως «δεν είναι ώρα για αντιπαραθέσεις....οι ευθύνες θα διερευνηθούν, γιατί μόνον έτσι θα γίνουμε καλύτεροι.»
Αυτή η πολιτική του συμπεριφορά προκάλεσε αμηχανία και αποσυντόνισε τον Α. Τσίπρα και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί περίμεναν μια πολιτική επίθεση, όπως οι ίδιοι έκαναν σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν. Έτσι, θα ξετυλιγόταν μια διαμάχη στην οποία η κάθε πλευρά θα απευθυνόταν και θα συσπείρωνε το ακροατήριο της.
Το κύριο θέμα της επικαιρότητας, μετά από λίγα εικοσιτετράωρα, θα ήταν οι «κοκορομαχίες» των δύο κομμάτων και όχι η ανάδειξη της ολιγωρίας της κρατικής μηχανής. Κάτι που αναμφίβολα επιθυμούσε ο Α. Τσίπρας, γιατί, έτσι, η απόδοση ευθυνών θα γινόταν στοιχείο της πολιτικής διαπάλης. Ο λόγος του ενός απέναντι στον λόγο του άλλου. Θα άλλαζε το πεδίο και ο χαρακτήρας της αντιπαράθεσης.
Επί πλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ το παιχνίδι της πόλωσης και του διχασμού το γνωρίζει άριστα. Με αυτό σάλταρε στην εξουσία. Έτσι η ενωτική συμπεριφορά του Κ. Μητσοτάκη τον «έβγαλε έξω από τα νερά του». Στην απελπισία του να στοχοποιήσει αντιπάλους, καθώς την Νέα Δημοκρατία δεν μπορούσε πλέον, ανακάλυψε τον Σκάι και τα στελέχη του. Αποτέλεσμα: καλύτερη προβολή για τον τηλεοπτικό σταθμό δεν μπορούσε να υπάρξει. Η ήδη υψηλή θεαματικότητα του εκτινάχθηκε στα ύψη. Άνθρωποι που δεν τον παρακολουθούσαν, αυτές τις ημέρες μόνον αυτόν παρακολουθούν!
Και τώρα τι θα κάνει ο Α. Τσίπρας καθώς ο Κ.Μητσοτάκης δεν ενεπλάκη στο μικροκομματικό παιχνίδι; Ποιούς άλλους εχθρούς θα πρέπει να ανακαλύψει; Οι εμπρηστές είναι ένα πολυφορεμένο σενάριο που έχει φθαρεί. Εξάλλου, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο εμπρησμός αποσείει τις ευθύνες των εντεταλμένων οργάνων. Αυτά είναι υπεύθυνα να σβήνουν τις φωτιές, ανεξαρτήτως των αιτιών που τις προκάλεσαν. Αυτή είναι η δουλειά τους.
Όσο κυλούν οι ημέρες και ο αριθμός των θυμάτων μεγαλώνει τόσο το κυβερνητικό αδιέξοδο γίνεται πιο έντονο, καθώς η επικαιρότητα παραμένει στην καταστροφική πυρκαγιά και στις ευθύνες που προκύπτουν. Και το πολιτικό κόστος μεγαλώνει.
Η καθυστερημένη ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον πρωθυπουργό στο υπουργικό συμβούλιο χθες, ήταν μια πράξη κενή περιεχομένου. Πολιτική ευθύνη χωρίς παραιτήσεις δεν νοείται. Εμπίπτει στην κατηγορία «άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε». Η αμηχανία στην κυβέρνηση είναι έκδηλη και η έλλειψη ψυχραιμίας μεγάλη, όπως αποτυπώνεται στην πρωτοφανή συμπεριφορά του Π. Καμμένου απέναντι σε κατεστραμμένους ανθρώπους. Ο Κ.Μητσοτάκης του χρωστά πολλά, καθώς αναδεικνύεται ο υπουργός Εθνικής Αμύνης σε μέγιστο χορηγό της Νέας Δημοκρατίας.
Εκείνο που χρειάζεται να κάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είναι να συνεχίσει την πολιτική των χαμηλών τόνων για την πρόσφατη πυρκαγιά. Συγχρόνως, να επιμείνει στην διατύπωση καίριων ερωτημάτων για συγκεκριμένους χειρισμούς πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων. Άλλο πράγμα είναι τα ερωτήματα, άλλο πράγμα οι κατηγορίες.
Οι πολίτες απεχθάνονται, αυτές τις ώρες, την πολιτική σπέκουλα και όποιος την επιχειρεί στρέφεται τελικά σε βάρος του. Έτσι, με αυτήν την ενωτική συμπεριφορά ο Κ.Μητσοτάκης σέρνει τον Α. Τσίπρα να αγωνιστεί εκτός έδρας, καθώς αυτός δεν γνωρίζει το παιχνίδι της συναίνεσης και των ήπιων τόνων.
Μαθημένος στην πόλωση και στον διχασμό, σήμερα φαίνεται πλήρως αποσυντονισμένος, αναζητώντας μάταια εχθρούς και υπονομευτές.
Φωτογραφία: eurokinissi
