Ο ΣΥΡΙΖΑ ομφαλοσκοπείται και βρίσκεται σε μια περιδίνηση από την οποία δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθει. Εκτιμώ, ότι μετά το 17,5% έχει πάψει να είναι κόμμα εξουσίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις σχέσεις του με έναν κόσμο που θέλει να διατηρεί δεσμούς με την εξουσία.
Η κυβέρνηση ξεκίνησε -κατά γενική ομολογία- άσχημα. Έπεσε επάνω σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά έκανε και λάθη. Άλλωστε η επίκληση των όντως δύσκολων καταστάσεων δε μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, γιατί οι κυβερνήσεις βαθμολογούνται στη διαχείριση των δυσκολιών. Στα εύκολα όλοι μάγκες είναι.
Και το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Πού βρίσκεται; Τι λέει;
Προκαταρκτικά να πω ότι η νέα ηγεσία του -που σε λίγο δε θα είναι και τόσο νέα- κινείται σε ένα απολύτως ευνοϊκό περιβάλλον. Δεν είναι μόνον η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι κυβερνητικές αστοχίες. Είναι πρωτίστως πως στις εκλογές έχει καταγράψει μια αύξηση της δύναμής του κοντά στο 45%, κάτι το πρωτόγνωρο μετά το εφιαλτικό 2012.
Και επιπλέον, ο Νίκος Ανδρουλάκης απολαμβάνει ένα ήρεμο και ανέφελο εσωκομματικό κλίμα που μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε γνωρίσει. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για τις κινήσεις του. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του έχουν εξουδετερωθεί. Να υπενθυμίσω πως και ο Κώστας Σημίτης και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βαγγέλης Βενιζέλος βρισκόταν υπό μόνιμη εσωτερική υπονόμευση, ενώ και η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και αυτή γνώριζε στιγμές γκρίνιας και μουρμούρας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντιθέτως ελέγχει πλήρως το κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα, καθώς έχει συγκροτήσει μια ηγετική ομάδα πλήρως ομογενοποιημένη. Και καλώς έπραξε. Τούτων δοθέντων και οι απαιτήσεις για την ποιότητα του αντιπολιτευτικού λόγου του και των παρεμβάσεών του είναι δικαιολογημένα αυξημένες.
Μέχρι στιγμής παρατηρώ πως υπάρχει ένα σκηνικό αδράνειας. Λες και δε θέλει ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή για το κόμμα του συγκυρία. Λες και δε θέλει, με τον διμέτωπο αγώνα, να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση και να δώσει καθοριστικά κτυπήματα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μου δίνει την εντύπωση πως δεν έχει αντιληφθεί το γεγονός ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα να καταγραφεί ως η δεύτερη δύναμη στην κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς στον τομέα της αυτοδιοίκησης διατηρεί ισχυρές δυνάμεις και μηχανισμούς που θα δώσουν τη δυνατότητα σε υποψηφίους του να διεκδικήσουν τη δημαρχία σε πολλές πόλεις, ενώ στις περιφέρειες να κοιτάξει σαν ίσος προς ίσο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ειλικρινά δε γνωρίζω αν αυτή η υποτονική παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη είναι θέμα τακτικής ή αν αυτές είναι οι δυνατότητες του. Με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, οι πολίτες με την ψήφο τους τον Οκτώβριο δε θα στείλουν μήνυμα μόνο προς την κυβέρνηση, αλλά και προς το ΠΑΣΟΚ. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι ή το εφαλτήριο του για τη δεύτερη θέση ή η αιτία για μια περίοδο στασιμότητας, αδιαφορίας και γκρίνιας.
