Η μετάβαση του ΠΑΣΟΚ στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, και οι πρόσθετες διοικητικές εξυπηρετήσεις που θα απολαμβάνει στο εξής ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν αποτελούν απλώς χωροταξική και λειτουργική διευθέτηση που απορρέουν από τον κανονισμό της Βουλής.
Είναι το κλείσιμο της αυλαίας μιας ολόκληρης εποχής. Της εποχής του παραλογισμού, του διχασμού, του κοινωνικού μίσους, της κατευθυνόμενης υστερίας, της ψευδεπίγραφης αντισυστημικότητας και του συστημικού (αριστερού) ψεύδους.
Ο ΣΥΡΙΖA, με αφορμή την αποχώρηση Τζάκρη και Πούλου, μίλησε για θεσμική εκτροπή, καταγγέλλοντας δριμέως «αποστασία». Αλλά είναι το μόνο κόμμα που «δεν δικαιούται δια να ομιλεί», για να θυμηθούμε την παλιά ιδιόμορφη πασοκική έκφραση, μια και σήμερα βρισκόμαστε στον αστερισμό του ΠΑΣΟΚ.
Θεσμική εκτροπή διέπραξε ο ίδιος προδίδοντας, ή έστω «διορθώνοντας», την απόφαση του λαού στην ύψιστη δημοκρατική λειτουργία του δημοψηφίσματος (ασχέτως τι θέση είχε ο καθένας μας επί του ερωτήματος και της ουσίας του δημοψηφίσματος).
Στη θεσμική εκτροπή και την αποστασία είναι ο πρώτος διδάξας, όταν το 2012 έπαιρνε τη Σακοράφα και τον Κουρουμπλή από το ΠΑΣΟΚ, το 2013 την πρωθιέρεια του Κασσελάκη, Τζάκρη από το ΠΑΣΟΚ, το 2018 την Μεγαλοοικονόμου από την Ένωση Κεντρώων (πρόκειται για την «ποιήτρια» που αφιέρωσε στον Τσίπρα τον απαράμιλλο στίχο «Σε λένε Αλέξη και είσαι ηγέτης. Η κάθε σου λέξη, ομόνοια και καταπέλτης».
Στη συνέχεια, το 2019 τον Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ από το ΠΑΣΟΚ, τον Δανέλλη από το Ποτάμι (πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και βουλευτή του ΣΥΝ), τους Ζουράρι, Παπαχριστόπουλο, Κουντουρά και Κόκκαλη από τους ΑΝΕΛ, την Παπακώστα από τη ΝΔ, τις Αδαμοπούλου και Μπακαδήμα από το Μερα25.
Μιλάμε για κανονικό παιδομάζωμα-κουρελού». Αλλά τότε αυτοί δεν ήταν αποστάτες των κομμάτων τους. Ήταν γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές, στυλοβάτες της πρώτης φοράς Αριστεράς!
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν αποτελεί κατάκτησή του. Δεν είναι αποτέλεσμα λαϊκής απόφασης αλλά δεν είναι και δοτή. Σαφώς όμως είναι τεχνητή λόγω της αποδιάρθρωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ευτυχώς, στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν να το αντιλαμβάνονται, και προς το παρόν τουλάχιστον, δεν κομπορρημονούν. Ο εκπρόσωπος Τύπου, Κ. Τσουκαλάς, είχε δηλώσει ότι «οι διεργασίες αυτές έπονται συνήθως των κοινωνικών διεργασιών, δεν γίνονται ερήμων αυτών».
Και χθες δήλωσε, μάλλον σεμνά: «Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο της υπευθυνότητας, της συνέπειας, ώστε να ανταπεξέλθουμε και στα νέα αυξημένα κοινοβουλευτικά μας καθήκοντα».
Οπωσδήποτε μια κάποια αναβάθμιση θα την έχει, λόγω των κοινοβουλευτικών προνοιών που ορίζει ο κανονισμός. Οι ομιλίες του Ανδρουλάκη αμέσως μετά τον Πρωθυπουργό του προσδίδουν σημειολογική βαρύτητα. Βαρύτητα του προσδίδει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης που τον έχει επιλέξει ως προνομιακό αντίπαλο, πριν από την κοινοβουλευτική αναβάθμιση.
Με λάθος τρόπο κατά την ταπεινή μας γνώμη. Αντιδρά στα «όχι» του ΠΑΣΟΚ σε διάφορα νομοσχέδια αποκαλώντας το «Πράσινο ΣΥΡΙΖΑ». Προφανώς, θέλει να συγκρατήσει το κεντροδεξιό κοινό και την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, που δεν αποτελούν παραδοσιακή εκλογική πελατεία της ΝΔ, αλλά την ψήφισαν λόγω Μητσοτάκη.
Θεωρούμε λάθος γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κάποιο καινούργιο κόμμα, ώστε να το συστήσει ο Πρωθυπουργός στο πανελλήνιο. Είναι παλιό κόμμα και – κυρίως – είναι ισχυρό brand name που υπερβαίνει εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος έτσι το λάτρεψε, έτσι το τιμώρησε, και έτσι είναι διστακτικός ακόμη απέναντί του. Ουδείς θα το θεωρήσει «Πράσινο ΣΥΡΙΖΑ».
Το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΝΔ είναι ο Μητσοτάκης που υπερέχει δημοσκοπικά σε επίπεδο πρωθυπουργικής καταλληλότητας έναντι όλων, και κυρίως (αυτό ενδιαφέρει) έναντι του νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ωστόσο, το δυνατό στοιχείο της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η κυβερνητική του εμπειρία και η ποιότητα του στελεχικού του δυναμικού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως οι καλύτεροι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι Πασόκοι, κατά ομολογία στον γράφοντα, συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα.
Στους καλύτερους υπουργούς συγκαταλέγονται και οι Πασόκοι της σημερινής κυβέρνησης, χωρίς να είμαστε απόλυτοι, αφού η κυβέρνηση έχει ακόμη διαδρομή μπροστά της.
Όλα μοιάζει σαν να ξαναρχίζουν από την αρχή.
