«Μέσα στην κοινωνική πόλωση της κρίσης, παγκοσμίως, δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις» δηλώνει ο Νίκος Φίλης, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες και να δείξει ότι μπορεί να απευθυνθεί και προς τον χώρο του κέντρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο προς το συνέδριο «ξεκαθαρίσματος» λογαριασμών, δείχνει χωρισμένος στα δύο έχοντας ως μοναδική σανίδα σωτηρίας την πόλωση αλλά και την υπονόμευση των προσπαθειών ανάκαμψης. Για τον λόγο αυτό επαναφέρει στη ρητορική του «χρεοκοπίες» και «μνημόνια».
Τα όσα δηλώνει ο Νίκος Φίλης στο Βήμα είναι χαρακτηριστικά της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όπου απουσιάζει το κεντρικό στίγμα και ένα ιδεολογικό πρόσημα αναφορικά με την πορεία της χώρας.
Αποτέλεσμα: Η δημιουργία συνθηκών πόλωσης στο πολιτικό σκηνικό, η επαναφορά λογικών προηγούμενων δεκαετιών κυρίως όμως η προσπάθεια να ανακοπεί η όποια επιχείρηση αλλαγής σελίδας μέσω των πόρων και του Ταμείου Ανάκαμψης. Το γεγονός ότι επανέρχονται στη ρητορική των στελεχών του κόμματος αλλά και σε αυτή του Αλέξη Τσίπρα η λέξη χρεοκοπία και η λέξη μνημόνια δείχνει την απεγνωσμένη ανάγκη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μετατρέψει την κρίση της ακρίβειας που ακολουθεί αυτή της πανδημίας, σε ευκαιρία ανάλογη με αυτή της περιόδου 2011 - 2014.
Το θέμα της πόλωσης είναι το μόνο που κρατά ενωμένα τα στελέχη της κουμουνδούρου, τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο. Από εκεί και πέρα το κόμμα είναι κομμένο στα δύο. Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να αναδείξει ένα κεντρώο προφίλ βλέποντας τον Νίκο Ανδρουλάκη να περνά μπροστά και να κινείται σε έναν χώρο που παρέμενε κενός και τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπιζε σαν αποκούμπι τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αξιωματικής αντιπολίτευση.
Έτσι ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνει μπροστά και επιχειρεί να απευθυνθεί στη μεσαία τάξη που αφαίμαξε ως κυβέρνηση. Και υπό την απειλή μιας χρεοκοπίας και νέων μνημονίων να δημιουργήσει συνθήκες επανάκαμψης στην εξουσία. Το ίδιο κάνει με κάθε επαγγελματική τάξη και κάθε κοινωνική κατηγορία. Μετά τη μεσαία τάξη μάλιστα στόχευσε εντός της ίδιας εβδομάδας στην αγροτική τάξη υποσχόμενος σε όλους τα πάντα.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση, κεντρικό στέλεχος της οποίας είναι ο Νίκος Φίλης, δεν λέει όχι στην πόλωση για τους δικούς της λόγους και στη λογική της Έφης Αχτσιόγλου ότι η κανονικότητα δεν αποτέλεσε ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Μόνο που τραβά από το… μανίκι τον Αλέξη Τσίπρα για να αποφύγει την οποιαδήποτε ιδεολογικοπολιτική απεύθυνση προς τον κεντρώο χώρο.
«Στις επόμενες εκλογές θα συγκρουστούν δυο αντίπαλα κοινωνικοπολιτικά σχέδια: της Δεξιάς και της Αριστεράς» δηλώνει ο Νίκος Φίλης απαντώντας ουσιαστικά στο σύνθημα Τσίπρα ο οποίος πλέον μιλά για σύγκρουση Δεξιάς (και όχι όλης) – προοδευτικής παράταξης. Συνεχίζει όμως ο Νίκος Φίλης υποστηρίζοντας ότι «Μέσα στην κοινωνική πόλωση της κρίσης, παγκοσμίως, δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις» καθώς και ότι «Το σχέδιο της Αριστεράς έχει ως επίκεντρο ένα ισχυρό αναδιοργανωμένο κράτος, φιλικό στον πολίτη».
Ένα σχέδιο που αναλύει ο ίδιος προσθέτοντας πως αυτό θα γίνει «Παίρνοντας πίσω κρίσιμους μοχλούς ανάπτυξης που πρέπει να ανήκουν στο κράτος. Αυξάνοντας τη φορολογία στον πλούτο. Καταπολεμώντας τις ανισότητες. Ανασυστήνοντας το κοινωνικό κράτος. Επαναφέροντας υπό το δημόσιο έλεγχο κρίσιμες υποδομές που σήμερα έχουν εκχωρηθεί στον ιδιωτικό τομέα (νερό, ενέργεια, οδικοί άξονες)».
Ουσιαστικά και οι δύο πλευρές θέλουν πόλωση η κάθε μία για τον δικό της λόγο. Η πλευρά Τσίπρα για να διατηρήσει μια επίσπευση και ένα είδος επαναστατικής γυμναστικής που θα οδηγήσει σε περιχαρακώσει του αρχηγικού του ρόλου. Η πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για να διατηρήσει το κόμμα το ιδεολογικό του πρόσημο, αυτή της πρώτης φοράς αριστερά που κινείται σε μια κινηματική λογική αντίδρασης και θα έχει και τη δυνατότητα ελέγχου του επικεφαλής που δεν νοείται ως αρχηγός αλλά ως πρώτος μεταξύ ίσων.
Όμως αυτό βγαίνει προς τα έξω σε μια λογική πόλωση που πλήττει την ίδια τη χώρα. Φτάνει δε στο σημείο να δημιουργεί αφηγήματα προκειμένου να μπλοκάρουν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης αφού επιχειρεί να ταυτίσει την κυβέρνηση με αυτή του Όρμπαν. Ο λόγος; Μια τέτοιου είδους αντίληψη στους χώρους της ΕΕ αναφορικά με την κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν ικανή να παγώσει τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης όπως έγινε και στην Ουγγαρία. Αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει όσα γίνονται και λέγονται το τελευταίο διάστημα τόσο από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
