Του Γιάννη Σιδέρη
Άλλαξε το τροπάρι γιατί δεν βολεύουν οι καιροί. Το εμείς ή αυτοί, έγινε και εμείς και αυτοί (για να κρατήσουμε την εξουσία). Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, σε συνέντευξή του στο Έθνος ερωτάται εάν στην παρούσα Βουλή μπορεί να συγκροτηθεί ένα «ευρύτερο προοδευτικό μέτωπο 180 βουλευτών». Απαντάει ότι σε επί μέρους θέματα δικαιωμάτων ή εξωτερικής πολιτικής «μπορούν να υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις και συγκλίσεις ώστε η πλειοψηφία να διευρυνθεί, όπως εξάλλου έχει συμβεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου».
Είναι εμφανές το αγωνιώδες προπαγανδιστικό παιχνίδι στο οποίο επιδίδονται, αφενός για να δείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απομονωμένος (αλλά διαθέτει εν δυνάμει ευρύτερες συμμαχίες), αφετέρου να συνεχίσει την μυθολογία περί… προοδευτικού μετώπου. Είναι ενδεικτικό ότι αναφερόμενος στη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης, τη χαρακτηρίζει ως ευκαιρία προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ «με άλλα προοδευτικά κόμματα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζεται να περάσει τη συμφωνία με τα Σκόπια στη Βουλή με 180 ψήφους. Θεωρεί τη μεθόδευση ως τον προσφορότερο τρόπο για να προσδέσει στο άρμα του το Κίνημα Αλλαγής και κάποιους εκ των ανεξαρτήτων βουλευτών. Ως αιτιολογία προβάλλει την ιδιαίτερης βαρύτητας συμφωνία, και η τακτική αυτή τον βοηθάει να σμιλέψει προφίλ του κόμματος εθνικής ευαισθησίας και συναίνεσης.
Εάν δεν κατορθώσει να τους συγκεντρώσει τους 180, θεωρεί ότι πάλι κερδισμένος θα είναι, καθώς θα είναι η… μειλίχια, ενωτική και υπεύθυνη εθνική δύναμη, η οποία θα καταγγέλλει τους υπόλοιπους, και δη τη ΝΔ, ως υπονομευτές, γιατί τοποθετούν το κομματικό τους συμφέρον υπεράνω του εθνικού.
Ήδη το κάνει διοχετεύοντας την πρόθεση για τους 180 βουλευτές, προκειμένου να δημιουργήσει ατμόσφαιρα ώσμωσης με «τα άλλα προοδευτικά κόμματα», και σημειολογικώς να άρει την απομόνωσή του, καθώς επί της ουσίας ουδέν ακόμη θετικό υφίσταται από το «βόρειο μέτωπο».
Αύριο ο Νίκος Κοτζιάς μεταβαίνει εκ νέου στα Σκόπια για να συνεχίσει τις συζητήσεις επί της ονομασίας. Λευκός καπνός δεν διαφαίνεται εύκολα, αφού ο μετριοπαθής Ζόραν Ζάεφ δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία να επιφέρει τις αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές που να κατοχυρώνουν το erga omnes στο όνομα.
Η αίσθηση που υπάρχει σε ελληνικούς διπλωματικούς κύκλους είναι ότι η πίεση εκ μέρους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προς την ελληνική πλευρά, να αποδεχθεί την έναρξη διαδικασιών ένταξης των Σκοπίων στους δύο Οργανισμούς, έναντι… υποσχετικής. Να συνυπογράψει η Ελλάδα μια συμφωνία σύμφωνα με την οποία θα αρχίσουν οι ενταξιακές διαδικασίες και τα Σκόπια θα επιφέρουν τις αναγκαίες αλλαγές πριν την τελική φάση εισόδου τους. Με απλά λόγια, αντί δηλαδή να λυθεί τώρα να υπάρξει δέσμευση ότι θα λυθεί στο μέλλον!
Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, αυτό θα μπορούσε να συμβεί υπό μία προϋπόθεση. Πριν από την έναρξη των διαδικασιών ένταξης, να λάβουν οι δυο οργανισμοί δεσμευτική απόφαση των μελών τους - όχι απλή ανακοίνωση ή δήλωση των επικεφαλής τους - ότι τα Σκόπια δεν θα εισέλθουν στους δύο οργανισμούς εάν δεν υπάρξει λύση του ονόματος, στην οποία θα συμφωνεί η Ελλάδα. Διαφορετικά, αν δεν υπάρξει τέτοια δέσμευση, η χώρα μας θα πέσει σε μία διπλωματική παγίδα, καθώς ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει, σε ένα τόσο ρευστό διεθνές πεδίο, ποια θα είναι η μορφή των δύο οργανισμών αλλά και οι εσωτερικοί συσχετισμοί στο εσωτερικό τους, με τη πάροδο των χρόνων
Πέραν όμως των ανωτέρω, είναι απορίας άξιον, στην υποθετική περίπτωση που έρθει μία κανονική συμφωνία, εάν η κα Γεννηματά θα την ψηφίσει, στην περίπτωση που δεν θα την ψηφίσει ο κ. Καμμένος, για να δώσει παράταση ζωής στην κυβέρνηση, και να γίνει υποπόδιό της. Όσον αφορά τον κ. Θεοδωράκη, μάλλον δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε… (επί τη ευκαιρία τι έγινε άραγε εκείνο το περίφημο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας που πρότεινε στον πρωθυπουργό, και για το οποίο έγινε δεκτός μετά… βαΐων στο Μέγαρο Μαξίμου;).
Φωτογραφία Intime News
