Του Γιάννη Σιδέρη
Η σημειολογία της τελετουργικής εικόνας κατέχει περίοπτη θέση στην πολιτική εκφραστική (προπαγάνδα) του πρωθυπουργού και κατ΄επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε προϊόν χρειάζεται ένα ελκυστικό περιτύλιγμα, ει δυνατόν πασπαλισμένο με χρυσόσκονη ψευδαισθήσεων, για να πουλήσει - πολύ περισσότερο όταν το προϊόν δεν πείθει από μόνο του.
Έτσι είδαμε τον πρωθυπουργό να επιλέγει το μουσείο Ακρόπολης για να ανακοινώσει στους υπουργούς του το – τελικώς - ισχνό οικονομικό πρόγραμμα, υπό τον εντυπωσιακό τίτλο «Δίκαιη ανάπτυξη», μιλώντας ο ίδιος με φαντασμαγορικό φόντο στο αιώνιο σύμβολο του φωταγωγημένου Παρθενώνα.
Τώρα, την επαύριο μιας καθοριστικής ήττας για τον εκλογικό νόμο, όπου ήλπιζε να τον περάσει με 200 ψήφους, επιλέγει το προαύλιο της Βουλής, με όσα αυτό συμβολίζει και εκπέμπει, για να παρουσιάσει τις προτάσεις της κυβέρνησης για τη συνταγματική αναθεώρηση. Δεν είναι… προς μομφήν, και σίγουρα το θέμα είναι συναφές, οπότε η Βουλή δεν απομειώνεται, όπως συνέβη με την ιστορικότητα του χώρου της Ακρόπολης, όπου τότε είχε γίνει και έμμεση προσπάθεια συνειρμικού παραλληλισμού με την… αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία (στην εισαγωγική ομιλία της κυβερνητικής εκπροσώπου).
Η μεγαλοπρέπεια του χώρου, το φωτισμένο κτήριο στον περίβολο του οποίου ο πρωθυπουργός θα παρουσιάσει τις θέσεις του στις 8 απόψε το βράδυ, δεν θα αναιρέσει το γεγονός ότι οι κυβερνητικές προτάσεις και προθέσεις αμφισβητούνται, ακόμη και στο εσωτερικό του κόμματός του.
Ήδη υπό την πίεση των «53», τις επιφυλάξεις συνταγματολόγων που διάκεινται φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ και την υποδόρια εξωτερίκευση των επιφυλάξεων του προέδρου της Δημοκρατίας, δείχνει να αναιρεί την αρχική του στόχευση στο πιο ρηξικέλευθο σημείο των προτάσεων: Την εκλογή προέδρου από τον λαό.
Αν και οι τελικές αποφάσεις αναμένεται να «ρετουσαρισθούν» σήμερα το πρωί σε κυβερνητική σύσκεψη, φαίνεται ότι η εκλογή από τον λαό του ΠτΔ, παραμένει ως συμπληρωματική ενέργεια, εφόσον η Βουλή θα αδυνατεί να εκλέξει πρόεδρο. Παράλληλα εν κενώ θα παραμείνουν και οι αρμοδιότητες που θα έχει ο ΠτΔ, προκειμένου να συζητηθούν σε ύστερο χρόνο, κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, για την οποία στο Μαξίμου πιστεύουν ότι μπορεί να διαρκέσει έως και ένα χρόνο -πιστεύουν γιατί το θέλουν, ούτως ώστε η προσοχή της κοινής γνώμης να διασπάται από τη μονομερή ενασχόληση με την οικονομική πραγματικότητα.
Οι συνταγματικές αλλαγές δεν διασφαλίζουν από κακές πολιτικές
Υπάρχουν και θετικές, ώριμες πλέον, προτάσεις στην συνταγματική αναθεώρηση: όπως οι αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, οι ασυλίες των βουλευτών, τα κοινοβουλευτικά προνόμια ή η διασφάλιση της διαφάνειας στη χρηματοδότηση των κομμάτων.
Ωστόσο άλλες ακούγονται ωραία ,αλλά έχουν… φιλολογική αξία. Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, «οι προτάσεις που θα καταθέσει ο πρωθυπουργός στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου για την συνταγματική αναθεώρηση, θα κινούνται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των θεσμών άμεσης δημοκρατίας, της ενίσχυσης του κράτους δικαίου, της ενίσχυσης της εξουσίας του κοινοβουλίου έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, της κατοχύρωσης των κοινωνικών αγαθών και της προστασίας της εργασίας».
Ωστόσο σε μια κωδικοποίηση κάποια από αυτά υπόκεινται σε κριτική ως εντυπωσιασμοί για το θεαθήναι: Όπως ας πούμε η ενίσχυση των θεσμών της άμεσης δημοκρατίας, εννοεί δημοψηφίσματα που θα είναι συμβουλευτικά! (άρα δεν θα αποφασίζει ο λαός, απλώς σε δουλειά να βρίσκεται). Η προστασία της εργασίας θα κατοχυρωθεί δια του συντάγματος (λες κι αυτό έφταιγε που στον ενάμισι χρόνο, μιας αυτοπροσδιοριζόμενης ως αριστερής κυβέρνησης, διογκώθηκε η άγρια εκμετάλλευση και η μαύρη εργασία, κυρίως των νέων). Η κατοχύρωση των κοινωνικών αγαθών (οι φορείς εκμετάλλευσης των οποίων πάνε «σούμπιτοι» στο υπερταμείο για 99 έτη). Η στήριξη τη διαφάνειας (όπου η κυβέρνηση έχει υποβαθμίσει τις ανεξάρτητες αρχές). Και φυσικά η αναβάθμιση του κοινοβουλίου (όπου αυτή η κυβέρνηση πέρασε περισσότερες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου από τις προηγούμενες «υποταγμένες»). Οπότε οι εξαγγελίες μένουν κενές νοήματος μπρος στην εφηρμοσμένη πολιτική.
Σαφώς η αναθεώρηση του συντάγματος ήταν αίτημα των καιρών, το είχε αναφέρει και ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός. Επί του δέοντος γενέσθαι θα μιλήσουν οι συνταγματολόγοι.
Ωστόσο είναι φανερό, ότι όλη η λαμπρή συσκευασία υποτάσσεται στις ανάγκες του πολιτικού μάρκετινγκ. Άλλωστε δεν χρειάζεται να είναι κάποιος συνταγματολόγος για να γνωρίζει ότι το καλύτερο σύνταγμα δεν διασφαλίζει από τις κακές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.
