Η διαμάχη και ο σπαραγμός στον ΣΥΡΙΖΑ εκτυλίσσονται με τέτοια ένταση, ώστε να μην είναι πρόσφορο κάποιος να διαλέξει στρατόπεδο και να προσπαθήσει αντικειμενικά και νηφάλια να κρίνει ποια πλευρά έχει το δίκιο με το μέρος της.
Ο πρόεδρος Κασσελάκης που εξελέγη από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια ανοικτή διαδικασία, αλλά αποδεδειγμένα μικραίνει και ευτελίζει το κόμμα και τον οποίο αποστρέφονται τα περισσότερα στελέχη;
Ή μήπως έχουν δίκιο οι άλλοτε μεγαλοσχήμονες υπουργοί και πρωτοκλασσάτοι, που έμειναν εκτός νυμφώνος και υπονομεύουν τον «εισοδιστή» χωρίς αναστολές, θεωρώντας πως εκτελεί εντολές και ξεμπαζώνει το κόμμα οδηγώντας το στον εκφυλισμό και τη γελοιοποίηση;
Στον εμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν μόνον ηττημένοι. Μέγα ευτύχημα.
Οι «αριστερίζουσες εκκρεμότητες», δηλαδή οι σύντροφοι που βγήκαν στο αντάρτικο και καταγγέλλουν όψιμα τα σκοτεινά πράγματα και θαύματα της Κουμουνδούρου, από ποιον ακριβώς ζητούν υποστήριξη;
Εφόσον επαίρονται, όπως ο κ. Δημήτρης Βίτσας, ότι έχτισαν το κόμμα και άνοιξαν τις πόρτες να μπει μέσα ο κόσμος, γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως μεγαλούργησε ο κομματικός οργανισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποια εργαλεία, ποιες εφεδρείες, παράκεντρα και μηχανισμούς προπαγάνδας και παραποίησης της αλήθειας.
Ξέρουν ακριβώς πως αναρριχήθηκαν και κυρίως, πως διαχειρίστηκαν την εξουσία που τους έδωσε ο ελληνικός λαός.
Ως δρακογενιά που θέλησε να πάρει εκδίκηση από το μέλλον για το παρελθόν. Να εξοντώσει πολιτικά και ηθικά τους αντιπάλους της, ορίζοντας τους έξω από τα πλαίσια της δημοκρατίας ως εχθρούς και ως την ενσάρκωση του απόλυτου κακού.
Ήδη από τα χρόνια της αντιπολίτευσης, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – με ελάχιστες εξαιρέσεις - έσπερναν μίσος και διαίρεση με τα αναθέματα προς γερμανοτσολιάδες, μερκελιστές και Τσολάκογλου, τα «ραντεβού στα γουναράδικα», τα πορτρέτα του Βελουχιώτη. Στα χρόνια της εθνολαϊκίστικης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ,τις ιαχές του εταίρου Πάνου Καμμένου «στα τέσσερα εσείς», ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τις άκουγε απαθής και ο Αλέξης Τσίπρας ευτυχής.
Και ξανά πίσω στην αντιπολίτευση με το εντυπωσιακό know how και την υπεροπλία των trolls, των fake news και των αηδιαστικών trends και hashtags από τα πληκτρολόγια- εκδικητές που χαρακτήριζαν τους αντιπάλους συλλήβδην, ως παιδεραστές και δολοφόνους.
Η ήττα όλων των «στρατοπέδων» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι και κάποιου είδους απονομή δικαιοσύνης. Κυρίως για όσους άμαχους, έπεσαν, θύματα της διαδικτυακής συριζαϊκής…κρεατομηχανής, χωρίς καμιά συνιστώσα ή πρόσωπο να αντιδράσει. Πού ήταν πχ ο Νίκος Φίλης όταν το σκοτεινό διαδίκτυο επιτίθετο στον λατρεμένο Διονύση Σαββόπουλο ή το λιγότερο σκοτεινό στη Μαρία Σάκκαρη;
