Προφανώς και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν είχε δεμένους πισθάγκωνα, σε κάποιο κρυφό υπόγειο, τους συλληφθέντες ως εκτελεστές στον κύκλο της λεγόμενης Greek Mafia και μόλις 15 μέρες μετά την επιστροφή του στην Κατεχάκη τους κουβάλησε μαζί του και τους εμφάνισε. Το τι ακριβώς μπορεί να συνέβη σε αυτές τις 15 μέρες στο εσωτερικό του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Ελληνικής Αστυνομίας, μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά δεν αφορά την κοινωνία. Κάποια πράγματα μπορούμε να τα υποθέσουμε συνδέοντας επιλογές και κινήσεις, κάποια άλλα, καλό είναι να μένουν αθέατα για τους περισσότερους.
Με τον τρόπο και τη μέθοδο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη φαίνεται ότι παράγεται ήδη αποτέλεσμα και κυρίως, δίνεται ένα σήμα που έχει ανάγκη να το λάβει η κοινωνία. Η Αθήνα, μπορεί όντως να έχει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά αλλά και την εγκληματικότητα μιας μεγαλούπολης του εξωτερικού, αλλά αυτό προφανώς δεν είναι εντελώς ok, ούτε πρέπει να συμβιβαστούμε με μια κανονικότητα σύμφωνα με την οποία κάθε καρυδιάς μαφιόζος ζει, κινείται και σκοτώνει άλλους μαφιόζους, ή πυροβολεί ανύποπτους πολίτες έξω από μπαρ, όπως έγινε στο Γκάζι με τους νεαρούς άνδρες από την Κρήτη.
Η σύλληψη των εκτελεστών στις κινηματογραφικής αγριότητας δολοφονίες των Γιάννη Σκαφτούρου, Βασίλη Ρουμπέτη και Διονύση Μουζακίτη και η άσκηση δίωξης από τον εισαγγελέα για δολοφονίες, απόπειρες και σωρεία σοβαρότατων αδικημάτων, που τελέστηκαν στο πλαίσιο μεγάλης και διεθνούς χαρακτήρα εγκληματικής οργάνωσης, σηματοδοτούν, το έστω και με καθυστέρηση, τράβηγμα μιας κόκκινης γραμμής.
Οι διάφορες μορφές εγκληματικότητας συλλειτουργούν και συνυπάρχον αρμονικά. Αλληλοβοηθούνται, δημιουργούν δίκτυα. Και το ίδιο συχνά αλληλοεξοντώνονται.
Η κυβέρνηση άργησε να αντιληφθεί την επιτακτική ανάγκη αλλαγής του δόγματος, όπως την έθεσε πριν από τρία χρόνια ο νυν υπουργός Προστασίας του Πολίτη, όταν σημείωνε «Τώρα το ζητούμενο δεν είναι ο νόμος και η τάξη, αλλά η προστασία των πολιτών».
Το κύμα ανασφάλειας που κατακλύζει τους πολίτες - μόλις 14,5% δηλώνει ικανοποιημένο από τις επιδόσεις της κυβέρνησης στον τομέα αυτό - δεν ανακόπτεται μέσω της τεχνητής διάκρισης ανάμεσα στη βαριά και μικρή εγκληματικότητα. Όταν το έγκλημα συμβαίνει με τόση ευκολία και δίπλα σου, μικρό ή μεγάλο έχει την ίδια επίδραση.
Σύμφωνα δε με όλες τις έρευνες, ένας από τους αποτελεσματικότερους τρόπους αποτροπής του εγκλήματος, είναι να είναι ορατή η αστυνομία.
Με όλους τους τρόπους.
Στην Αμερική οι τροχονομικοί έλεγχοι είναι ένα από τα μεγαλύτερα δίχτυα αλίευσης των κακοποιών. Αθώοι φαινομενικά έλεγχοι για δίπλωμα βγάζουν στον αφρό, βαρύτατους εγκληματίες. Στη Βρετανία οι περιπολίες των αστυνομικών της γειτονιάς ρίχνουν την εγκληματικότητα στις ιδιαίτερα επιβαρυμένες περιοχές.
Βεβαίως σε αυτές τις χώρες οι αστυνομικοί δεν νοούνται ως μπάτσοι και η συνεργασία με τις αρχές θεωρείται χρέος για την επίτευξη του συλλογικού αγαθού της ασφάλειας.
