Τα στρατηγικά αδιέξοδα του Αλέξη Τσίπρα, τα εσωκομματικά προβλήματα αλλά και η αγωνία για την πορεία του έταιρου διεκδικητή της κεντροαριστεράς καθιστούν μονόδρομο την πόλωση. Η υιοθέτηση της λογικής Πολάκη περί παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη τη δεύτερη φορά, μέσα από το άρθρο του με αφορμή την δίωξη κατά του Κώστα Βαξεβάνη χαρακτηριστική, αφού μιλά για «εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης» συμβάλλοντας σε μια προσπάθεια αποδόμησης ενός εκ των πυλώνων του πολιτεύματος και της πολιτείας.
Η εισαγγελία κάλεσε έναν εκδότη-δημοσιογράφο ως κατηγορούμενο για μια συγκεκριμένη υπόθεση. Η απόδειξη της ενοχής του βαραίνει τη δικαιοσύνη, εκ προοιμίου άλλωστε όλοι είναι αθώοι μέχρι την απόδειξη του αντιθέτου. Όμως η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα μέσω ενός άρθρου που βάλει κατά της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης έρχεται να προστεθεί στην τακτική Πολάκη που έφτασε στο σημείο να ζητά τη δημιουργία μιας δεύτερης σχολής δικαστών ώστε να αντικατασταθούν οι υφιστάμενοι τη δεύτερη φορά αριστερά που όπως τονίζει διαρκώς θα είναι αλλιώς.
Το να επιλέξει να υπερασπιστεί ένα δημοσιογράφο δεν είναι κακό. Όταν όμως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βάλλει κατά τη δικαιοσύνης ως αντιστάθμισμα την ώρα που ο ίδιος ως πρωθυπουργό όμνυε υπέρ της ανεξαρτησίας της, για παράδειγμα στην υπόθεση των διώξεων των πολιτικών του αντιπάλων με την υπόθεση Novartis με τον τότε αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο να προαναγγέλλει εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου (όπου είχε συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα) τις εξελίξεις που ακολούθησαν μιλώντας για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από την εποχή συστάσεως του ελληνικού κράτους, δείχνει την πρόθεσή του.
Η πόλωση του κλίματος στο πολιτικό σκηνικό έχει μετατραπεί σε μοναδική διέξοδο μπροστά στα στρατηγική αδιέξοδα που έχουν διαμορφωθεί στην Κουμουνδούρου και έχουν ως εξής:
Απουσία πολιτικού λόγου, προγραμματικού σχεδίου και προτάσεων ικανών να φέρουν το κόμμα μπροστά έστω στις δημοσκοπήσεις 2,5 χρόνια μετά τις εκλογές και με τη φυσιολογική φθορά (πέραν των κρίσεων) της κυβέρνησης να καταγράφεται αλλά να μην εισπράττεται
Εσωκομματικές προστριβές και τριβές μεταξύ τάσεων και στελεχών που ενόψει του συνεδρίου παίρνουν θέση προκειμένου να καταγράψουν δυνάμεις αλλά και να οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο που επιθυμούν, οι μεν στην αριστερά οι δε στην κεντροαριστερά και οι προεδρικοί στην μετατροπή του σε αρχηγικό κόμμα. Ο Παύλος Πολάκης και σε αυτή την περίπτωση έχει προαναγγείλει ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Παρουσία ενός νέου παίκτη που επιδιώκει να γίνει διαχειριστής της κεντροαριστερής πολυκατοικίας αυξάνοντας τα ποσοστά του και μειώνοντας τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν βέβαια προκύψει να περάσει και μπροστά. Σε κάθε περίπτωση να έχει τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης υπό άλλους όρους που δεν θα απεικονίζουν την καταγεγραμμένη εκλογική διαφορά του 2019 που δεν βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση. Οι επιθέσεις στην κυβέρνηση δείχνουν πως αναζητεί τα ποσοστά αυτά στο ακροατήριο του Αλέξη Τσίπρα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει μέσα στην πανδημία επιλέξει την ακραία αντιπολίτευση και την αποδόμηση των αρμών της εξουσίας που θέλει ως κυβέρνηση να ελέγξει. Στο πλαίσιο αυτό:
Επιτίθεται διαρκώς στην κυβέρνηση βάζοντας μπροστά τους νεκρούς της πανδημίας
Αποδομεί διαρκώς την επιστημονική κοινότητα φτάνοντας στο σημείο να ζητήσει τη σύσταση επιτροπής με πρόσωπα κοινής αποδοχής, δηλαδή πρόσωπα επιλεγμένα από τα πολιτικά κόμματα σε ένα επιστημονικό όργανο
Βάλλει διαρκώς κατά της αστυνομίας με αφορμή κάθε περίπτωση είτε αφορά τα Πανεπιστήμια και τις καταλήψεις που υποστηρίζει όπως δείχνουν παρεμβάσεις κορυφαίων στελεχών είτε την αντιμετώπιση εγκληματιών
Χαρακτηρίζει τη δικαιοσύνη εργαλείο της κυβέρνησης που άγεται και φέρεται υπό τις εντολές της
Ασκεί μπούλινγκ στα Μέσα Ενημέρωσης στοχοποιώντας τα διαρκώς υποστηρίζοντας ανοιχτά πως χρηματίζονται από την κυβέρνηση για να προβάλλουν το έργο της
Απειλεί τις δημοσκοπικές εταιρείες διαφωνώντας με τα αποτελέσματα που καταγράφουν στις έρευνες του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κρύψει ότι επιθυμούν την πόλωση. Καλώντας τους πολίτες να βγούν στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν, υποκινώντας αν όχι υποστηρίζοντας κάθε αντίδραση οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδες και επαγγελματικής κατηγορίες (έφτασαν μέχρι το σημέιο να κατηγορούν την κυβέρνηση για την απεργία πείνας του αρχιεκτελεστή της 17Ν Δ. Κουφοντίνα) αναζητούον μια οργή και μια αγανάκτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανάληψη φαινομένων όπως αυτά των αγανακτισμένων του 2011 και τις αντιδράσεις της κοινωνίας με το δίλημμα μνημόνιο αντιμνημόνιο που τους έφερε στην εξουσία.
Υπενθυμίζεται πως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας κλείνοντας την ομιλία του στην Βουλή κατά τη συζήτηση του προυπολογισμού του 2022 τον περασμένο Δεκέμβρη κάλεσε τους πολίτες να αντιδράσουν για να απομακρυνθεί η κυβέρνηση αυτή και να πράξουν το συνταγματικό τους δικαίωμα για να γίνει αυτό, θυμίζοντας έτσι τους θεματοφύλακες και την επίκληση του άρθρου 120 , το οποίο φυσικά.. αποκωδικοποιούν κατά το δοκούν
Η πόλωση αποτελεί διέξοδο διότι με τον τρόπο αυτό εκτιμούν στην Κουμουνδούρου πως δεν θα υποστούν μεγάλη ήττα στις εθνικές εκλογές. Θα συσπειρώσουν τους πολίτες σε ένα δίλημμα δεξιάς - αριστεράς και θα αποτρέψουν αποχωρήσεις προς την πλευρά του ΚΙΝΑΛ αφού με τον τρόπο αυτό θα πολωθεί το κλίμα σε ένα δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ
Η αναφορά του στα περί «καθεστώτος Μητσοτάκη», «διαφθορά», η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς και τώρα οι δημοσιογράφοι που «εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης», «πολιορκία της ενημέρωσης με λίστες εξαγοράς και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, η κατάπτωση της πληροφόρησης σε οικόσιτο του Μαξίμου», «περιστολή της δημοκρατίας» οδηγούν ακριβώς στη λογική ενός διλήμματος όπως αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω
Το επισημαίνει άλλωστε στο ίδιος άρθρο κάνοντας λόγο για «ακραίο μείγμα αντιδημοκρατικής εκτροπής» καθώς και ότι «Ηρθε η ώρα η υπόθεση της πολιτικής αλλαγής να γίνει υπόθεση όλων των δημοκρατικών πολιτών». Η εμφυλιοπολεμική ρητορική μπαίνε εκ νέου στην ατζέντα, από την οποία λείπουν ορισμένα δεδομένα.
- Η κυβέρνηση έχει εκλεγεί νομίμως και αλλάζει με νόμιμες διαδικασίες δηλαδή πάλι με εκλογές όπου αποφασίζουν οι πολίτες με την ψήφο τους
- Η σημερινή κυβέρνηση τυγχάνει της θετικής κρίσης μια πλειοψηφικής μερίδας πολίτών που δείχνει να την εμπιστεύεται κια για τη διαχείριση των κρίσεων.
- Διαθέτει αυτοδυναμία και μια σημαντική πλειοψηφία εντός του Κοινοβουλίου.
