Του Τάσου Ευαγγελίου
Δεκάδες, στην κυριολεξία, χρόνια τώρα οι πολίτες αυτής της χώρας ακούν τους πολιτικούς ηγέτες να υπόσχονται τα πάντα και να εξαγγέλλουν έργα. Μεγάλα έργα που βασίζονται σε μεγαλεπήβολους στόχους. Ειδικά τις δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί έχουν υποσχεθεί ότι μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Χθες όμως ο Αλέξης Τσίπρας, που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για ένα από τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια, που έχουν μετατραπεί εντέχνως σε προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου πρωθυπουργός και υπουργοί προχωρούν σε εξαγγελίες και δεσμεύσεις (που φυσικά ξεχνιούνται με τη λήξη των εκδηλώσεων), το τερμάτισε.
Υποσχέθηκε στους Θεσσαλονικείς ότι μετά το Πάσχα θα ανοίξουν για το κοινό, για τους πολίτες της πόλης ίσως και για τους τουρίστες, οι σταθμοί του Μετρό. Όχι για να χρησιμοποιήσουν το μέσο μεταφοράς σταθερής τροχιάς αλλά για να δουν τους σταθμούς που θα λειτουργήσουν.
Οι γραμμές του Μετρό δεν είναι έτοιμες. Δεν υπάρχουν συρμοί στις ράγες. Δεν υπάρχουν ίσως και ράγες ακόμη. Αλλά θα ανοίξουν σταθμοί. Και θα μπορούν να τους επισκεφθούν. Ίσως τους καλοκαιρινούς μήνες να λειτουργήσουν, αν τοποθετηθεί και κλιματισμός, ως χώροι συνάθροισης ευπαθών ομάδων για την αντιμετώπιση ενδεχόμενου καύσωνα.
Ίσως κάποιος υποστηρίξει πως και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν. Μπορεί και να τα έκαναν. Όμως υπάρχει μια διαφορά. Αυτοί, οι της πρώτης φορά Αριστερά δεν είναι ίδιοι με τους άλλους. Είναι φτιαγμένοι από άλλο... υλικό. Δεν εξαπατούν τους πολίτες. Δεν λένε ψέματα.
Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να τρέχουν να κόψουν κορδέλες στους σταθμούς. Ενημερωτικά το είπε ο Πρωθυπουργός, αν και στην όμορφη πόλη της βόρειας Ελλάδας, που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, μετά το Πάσχα που ανοίγει και ο καιρός είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποιος θα επιλέξει να επισκεφθεί το παραλιακό μέτωπο και όχι έναν υπόγειο σταθμό. Ενημερωτικά το είπε για να αποδείξει πως παράγεται έργο και να προσελκύσει και άλλους επενδυτές στη χώρα.
Πάντως χθες δεν φάνηκαν στην πρώτη γραμμή του συνεδρίου κάποιοι μεγάλοι επιχειρηματίες και επενδυτές της βορείου Ελλάδας. Οι ίδιοι που βρίσκονταν πάντα εκεί. Αυτοί για τους οποίους ευχόταν ο Αλέξης να πάρουν πρωτάθλημα.
