«Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις»… Βουβός ο συλλογικός πόνος, το παράπονο και η οργή. Και πάνδημη η απαίτηση να πέσει άπλετο φως. Όχι μόνο για να αποδοθεί δικαιοσύνη, αλλά και να φωτίσει τα σκέλεθρα, το διαρκές έγκλημα επί του δημοσίου Οργανισμού. Γιατί ο ΟΣΕ στον οποίο κατασπαταλήθηκαν περισσότερα από 15 δισ. τα τελευταία 25 χρόνια, ήταν η πλέον απεχθής απεικόνιση του βαθέος κρατικοδίαιτου, και δυναστευόμενου από την κομματική παντοκρατορία, δημοσίου Οργανισμού.
Τον άφατο πόνο, τη θλίψη, την οργή, τα εξέφρασαν οι νέοι της σιωπηλής ενσυναίσθητης διαμαρτυρίας με κεριά στο Σύνταγμα. Τα εξέφρασαν οι πολλοί νέοι που έσπευσαν με συγκινητική προθυμία να δώσουν αίμα για τους τραυματίες. Και οι πολίτες που ήταν σκυθρωποί και βουβοί στη δουλειά τους ή στις παρέες τους. Πένθησαν τους νεκρούς ως δικούς τους.
Σίγουρα δεν τα εκφράζουν οι συνήθεις χαοτικοί επαγγελματίες της οργής που έψαχναν ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα νέο Δεκέμβρη 2008. Ούτε τα κομματικά επιτελεία που χρησιμοποίησαν το αποτρόπαιο για να προωθήσουν την προεκλογική ατζέντα τους, και ει δυνατόν να παραγράψουν τη βάναυση μνήμη της πληγής του Ματιού.
Ήδη σαν έτοιμοι από καιρό, αμφισβήτησαν αμέσως την σύσταση της υπερκομματικής επιτροπής που αποφάσισε ο Πρωθυπουργός. Αρχικά την ήθελαν διακομματική, ήτοι το κάθε κόμμα να βάλει έναν κομματικό εμπειρογνώμονα. Δεν ήταν πρώτη φορά. Και στην ιατρική επιτροπή για τον κόβιντ το ίδιο είχε ζητήσει ο Τσίπρας.
Λες και δεν έχουν κάνει αρκετή διαχρονική ζημιά στον ΟΣΕ οι κομματικοί εντεταλμένοι, θα προσπαθούσαν να συντάξουν ένα πόρισμα που θα εναρμονιζόταν με τις καταγγελλτικές κομματικές μπροσούρες. Και αφού αυτό δεν έγινε, στην συνέχεια αμφισβήτησαν, και ανάγκασαν να παραιτηθεί της επιτροπής, ο καθηγητής Μεταφορών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Θανάσης Ζηλιασκόπουλος.
Θα έβγαζε, λέει, λάδι τον εαυτό του, επειδή είχε υπάρξει διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. «Λάδι τον εαυτό του» γιατί μέσα σε ένα χρόνο κατόρθωσε και μείωσε το έλλειμμα της εταιρίας από τα 230 στα 55 εκατομμύρια, και στην συνέχεια το 2012 την έκανε κερδοφόρο. Ίσως το πιο επιβαρυντικό γι΄ αυτόν, ήταν ότι εξάρθρωσε παράνομη εταιρία που είχαν συστήσει συνδικαλιστές του ΟΣΕ, οι οποίοι εκμεταλλευόταν τα τρένα του Οργανισμού δι’ ίδιον κέρδος!
Άκουσα συνδικαλιστή, από αυτούς που γέμισαν τα κανάλια αυτές τις ημέρες, να λέει ότι επί Ρέππα (περίοδος που ανέλαβε ο Ζηλιασκόπουλος) διαλύθηκε ο ΟΣΕ (αν και ο εν λόγω καθηγητής ήταν στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ). Κατά τα άλλα εγκαλούνται οι δημοσιογράφοι γιατί δεν παίρνουν σοβαρά τις καταγγελίες τους - κάποιες εκ των οποίων όντως χτυπούσαν καμπανάκι κινδύνου. Μήπως επειδή έχουν χάσει, όπως και αυτοί της ΔΕΗ, την έξωθεν καλή μαρτυρία;
Ειρήσθω εν παρόδω, οι εφημερίδες πάντα έγραφαν για τα προβλήματα του ΟΣΕ και καταχωρούσαν τις καταγγελίες των συνδικαλιστών. Εξ ου και είναι ακατανόητη η σχετική ανακοίνωση «τύψεων» που εξέδωσε η ΕΣΗΕΑ. Όντως με αυτές δεν ασχολείτο η ηλεκτρονική δημοσιογραφία - τηλεόραση και ραδιόφωνο. Αλλά τα Μέσα αυτά εκ φύσεως στέκονται στον αφρό της άμεσης επικαιρότητας - και συνήθως όχι με διεξοδικό τρόπο αλλά αγρεύοντας εντυπώσεις. Οι εφημερίδες έγραφαν.
Αλλά και παρά την παραίτηση του καθηγητή, δεν πρόκειται το πόρισμα της επιτροπής να τύχει αποδοχής από την αντιπολίτευση, και δη σε προεκλογική περίοδο. Θα εντρυφήσει στα κατά συνθήκην ψεύδη, ότι η επιτροπή είναι επιλογή της κυβέρνησης, άρα μονομερής επειδή δεν εμπεριέχει εκπροσώπους των κομμάτων. Ή επειδή δεν τελεί υπό την εποπτεία της Βουλής (ήταν μια από τις προτάσεις βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σε πάνελ (δηλαδή σαν η …Ραλλία Χρηστίδου να εποπτεύει τον Μανόλη Κορρέ σε μελέτη για τον Παρθενώνα - για να θυμηθούμε και μια πρόσφατη ιλαρότητα).
Τα κομματικά στελέχη κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή κάθε πράξη και λόγος τους έχει σηματωρό την σκοπιμότητα, θεωρούν ότι όλο φέρονται το ίδιο. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν το επιστημονικό κύρος της επιτροπής. Ήδη το κατέδειξε η περίπτωση Ζηλιασκόπουλου.
Ίσως, η κυβέρνηση θα μπορούσε να απευθυνθεί σε μια διεθνή επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Θα έκοβε κάθε προπαγανδιστική δυνατότητα για εκμετάλλευση.
