Στην εποχή που διακινούνται αυτοστιγμής δισεκατομμύρια από το ένα άκρο της γης στο άλλο, μέσω ιντερνέτ, που ανοίγουμε τραπεζικούς λογαριασμούς μέσω κινητού, που σε 24 χώρες του πλανήτη διεξάγονται για ποικίλα δημόσια θέματα ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, και που στην Εσθονία διεξάγονται με ηλεκτρονική ψηφοφορία ακόμη και εθνικές εκλογές, οι Λουδίτες συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (καθηγητές και δάσκαλοι), αρνούνται να συναινέσουν στην ηλεκτρονική διαδικασία ανάδειξης Περιφερειακών Συμβουλίων στις 7 Νοεμβρίου.
Η Κεραμέως πρότεινε να γίνουν ηλεκτρονικά λόγω κορονοϊού, αλλά οι συνδικαλιστές τις χαρακτηρίζουν «εκλογές-παρωδία», και τις οριοθετούν ως casus belli. Θα αποσύρουν δε και τους υποψηφίους τους, προκειμένου να τορπιλίσουν τη διαδικασία!
Προσχηματικά υποστηρίζουν ότι δεν διασφαλίζονται τα προσωπικά δεδομένα, ότι θα υπάρξει ταυτοποίηση ψηφοφόρου και φυσικού προσώπου, και επίσης ότι υπάρχει ο κίνδυνος «γενικευμένης νοθείας». Μιλάμε για δυο αιρετούς στα πενταμελή υπηρεσιακά συμβούλια, τέτοιος… σοβαρός κίνδυνος νοθείας υπάρχει. Πάντως με το ίδιο σύστημα έγιναν οι πρυτανικές εκλογές, και καμία ταυτοποίηση προσώπου δεν παρατηρήθηκε, ούτε καμία νοθεία καταγγέλθηκε.
Ζητούν επίσης να μη γίνει Σάββατο η ψηφοφορία αλλά καθημερινή, όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά χωρίς να πάρουν άδεια. Η τελευταία παραχώρηση εκ μέρους τους, η αποδοχή της «μη αδείας», καταδεικνύει τι γινόταν ως τώρα. Επί ΠΑΣΟΚ καθιερώθηκε την ημέρα της ψηφοφορίας να κλείνουν τα σχολεία! Και αυτό έγινε κεκτημένο λαϊκό δικαίωμα.
Η Αυγή πανηγυρίζει ότι είναι «Μόνη και έκθετη η Κεραμέως». Ο ΣΥΡΙΖΑ που ψευδεπίγραφα δηλώνει «προοδευτικό κόμμα», ταυτίζεται με τις πλέον συντεχνιακές και οπισθοδρομικές όψεις της συνδικαλιστικής πρακτικής που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ πριν 40 χρόνια. Μπορεί εκείνη την εποχή να ήταν, ή να φάνταζαν, ως προοδευτικές, αλλά με το πέρασμα του χρόνου λίμνασαν, και η κομματοκρατούμενη συνδικαλιστική γραφειοκρατία έγινε καθεστώς.
Οι εκπαιδευτικοί προφασίζονται και κάτι άλλο: ότι ο νόμος για την ηλεκτρονική ψηφοφορία αποφασίστηκε χωρίς προηγουμένως να γίνει διαβούλευση με τους εκπαιδευτικούς προκειμένου να τεθεί το πλαίσιο διασφάλισης των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων. Όσον αφορά τη διεξαγωγή το Σάββατο, υποστηρίζουν ότι καθιερώνεται «δήθεν» για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων. Όπως δηλώνει στέλεχος της κομματικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ « η τακτική του «εντέλεσθε», η άρνηση οποιουδήποτε διαλόγου, συνιστούν ευθεία βολή κατά της δημοκρατικής εκλογής αιρετών, κατά της προσωπικής ανεξαρτησίας των μελών τους, και κατά της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος»
Όλα αυτά τα τρομερά επειδή οι ανάδειξη των δύο αιρετών θα γίνει ηλεκτρονικά και ημέρα Σάββατο!.
Δυστυχώς ηλικίαν και πείραν έχομεν, και όταν ακούμε τη λέξη «διαβούλευση» από συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, ξέρουμε ότι είναι το κατά συνθήκη ψεύδος της πλήρους άρνησης. Διαβουλεύομαι σημαίνει ότι στηλώνω τα πόδια σε οποιεσδήποτε προτάσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων, προκειμένου να μην υποχωρήσω από όσα θεωρώ κεκτημένα, ακόμη και αν είναι ήσσονος σημασίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σαφώς θα βρει την ευκαιρία μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση σε ένα θέμα που θα λάβει δημοσιότητα, όπως κάθε αναταραχή στην Παιδεία. Αλλά το πρόβλημα δεν προβάλλει μόνο ως κομματικό. Είναι καθιερωμένης συνδικαλιστικής νοοτροπίας, καθώς και παράταξη που πρόσκειται στη ΝΔ με το ίδιο «πάθος» δηλώνει κάθετα αντίθετη!
Και μένει μόνη εν μέσω πυρών η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΙΝΑΛ «ΔΗΣΥ», με πολλά ναι μεν αλλά (παλιοί στο κουρμπέτι), να μην έχει ριζικές αντιρρήσεις με την πρόταση Κεραμέως (εφόσον συνεχιστεί η πανδημία και δεν επιτρέπει την αυτοπρόσωπη παρουσία), αλλά να τείνει στην απόσυρση και αυτή γιατί... ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.
Σε κάθε περίπτωση στην μετωπική κόντρα με τους εκπαιδευτικούς δεν παίζεται μόνο η εκλογή δύο αιρετών σε κάθε πενταμελές υπηρεσιακό συμβούλιο (σιγά το διακύβευμα). Συμβολικά παίζεται ας πούμε και η δυνατότητα της όποιας εκλεγμένης κυβέρνησης να διοικήσει κατ’ εντολήν της λαϊκής εντολής που έλαβε. Παίζεται και η νικηφόρα διαιώνιση της παρωχημένης συνδικαλιστικής νοοτροπίας των 80ς. Παίζεται και η δυνατότητα ενός κράτους να συμβαδίσει με τις τεχνολογικές εξελίξεις και να τις εντάξει στη λειτουργία του.
Τέλος παίζεται και η πιθανότητα να γυρίσει μπούμερανγκ στον ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνία προχωρά και ο ίδιος χρησιμοποιεί ως εμπροσθοφυλακή μάχης τους συνδικαλιστές με τη νοοτροπία της δεκαετίας του '80. Το 2015 έχει περάσει.
