Της Κατερίνας Γαλανού
Στις παρούσες συνθήκες, με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις να έχουν βουτήξει σε μαύρα βαθειά νερά και να απαιτούν εξαντλητική σοβαρότητα και συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, η συζήτηση για το ποιος ή ποια θα είναι ο επόμενος ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου φαντάζει σχεδόν εξοργιστική. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή πυροδοτείται για να εξυπηρετήσει δευτερεύουσες πολιτικές σκοπιμότητες και για να ξεκαθαρίσει παίγνια και παιχνιδάκια πέριξ της Κεντροαριστεράς.
Η επιλογή της Φώφης Γεννηματά σε θεωρητικά άκυρο χρόνο, να «πακετάρει» τους τρεις πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ κυρίους Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Ευαγ. Βενιζέλο ως...καλούς υποψήφιους για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είχε πολλούς στόχους!
Να κάψει και τα ίδια τα πρόσωπα και τα σενάρια που διακινήθηκαν, διακινούνται ή θα διακινηθούν και την φέρνουν πολιτικά σε δύσκολη θέση. Όπως, για παράδειγμα, το σενάριο η Κουμουνδούρου στον πόλεμο επικυριαρχίας να χρησιμοποιήσει ως όπλο μαζικής καταστροφής του ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου και πιθανή υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Δημοκρατίας!
Η πολιτική πονηρία στη διατύπωση της κ. Γεννηματά - «Και οι τρεις πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιώργος Παπανδρέου πληρούν τις προϋποθέσεις γι' αυτή την θέση, γιατί έβαλαν πλάτη στα δύσκολα για τη χώρα» - δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι «ευλογεί» κάθε μια ξεχωριστά και τις τρεις μαζί τις υποψηφιότητες! Εμφανίζει δε τον εαυτό της ως την «υπεράνω» Πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ που αρκείται σε αυτό και δεν επιθυμεί άλλο ανώτερο οφίτσιο.
Είναι η τρίτη φορά μέσα σε διάστημα λίγων μηνών που η κ. Γεννηματά εμφανίζεται ως επισπεύδουσα για την προεδρική εκλογή αν και η ίδια είχε προειδοποιήσει :«Η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία. Ας μην υποβιβάσουμε το θέμα πνίγοντάς το στην ονοματολογία».
Η πρώτη φορά που έδειξε σχετική αγωνία ήταν όταν έθεσε εμμέσως το θέμα στη συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη στα τέλη Οκτωβρίου, και έλαβε ως απάντηση από τον πρωθυπουργό ότι θα λάβει τις αποφάσεις του στο βουνό. Ακολούθησε η αναγνώριση του θετικού πρόσημου της προεδρίας του Προκόπη Παυλόπουλου, το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015 που ο ΣΥΡΙΖΑ ακροβατούσε στην άβυσσο. Και τώρα σπεύδει πριν ο πρωθυπουργός ανοίξει θεσμικά όπως έχει υποσχεθεί τη συζήτηση για το πρόσωπο, να συμμετάσχει “απρόκλητα” στην ονοματολογία.
Υπάρχουν προσωπικά και πολιτικά κίνητρα γύρω από τις κινήσεις της κ. Γεννηματά επιμένουν, κομματικοί παράγοντες που διατηρούν σχέσεις μαζί της από πολύ παλιά. Ο Κώστας Σκανδαλίδης για παράδειγμα ως έμπειρος πολιτικός δεν νοείται να έκανε μια απλή “γκάφα” όταν δήλωνε σε ανύποπτο χρόνο ότι η κ. Γεννηματά θα ήταν μια πολύ καλή πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ακόμη κι αν αυτό ήταν μόνο στο μυαλό του κ. Σκανδαλίδη και η κ. Γεννηματά εννοεί απολύτως ότι την ενδιαφέρει μόνο η προεδρία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, στη Χαριλάου Τρικούπη αντιλαμβάνονται ότι η δέσμευση Μητσοτάκη να αναζητήσει πρόσωπο ευρύτερης συναίνεσης ( παρά το γεγονός ότι μπορεί να ψηφίσει ΠτΔ ακόμη και με 151 βουλευτές ) αυξάνει τις μετοχές τους ως «ρυθμιστικού παράγοντα» σε αυτή την εκλογική διαδικασία.
Προς ώρας ο πρωθυπουργός επιδεικνύει τον μέγιστο θεσμικό σεβασμό και ως προς το πρόσωπο του απερχόμενου προέδρου και ως προς τη διαδικασία και τα κριτήρια επιλογής του διαδόχου του.
Το πλαίσιο το έθεσε εν πολλοίς ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης λέγοντας : «Εάν για παράδειγμα προτείνει ο πρωθυπουργός πρόσωπο που δεν συγκεντρώνει συναίνεση, η ευθύνη που του αναλογεί είναι μεγαλύτερη από ότι πριν που με την παρένθεση των εκλογών υπήρχε θεσμικό ξέπλυμα»
Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου οπότε σύμφωνα με τον ίδιο αναμένεται να ξεκινήσει η διαδικασία για τον ΠτΔ η ονοματολογία θα απειλήσει να πνίξει την ουσία της επιλογής που καλείται να κάνει συνολικά το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Τα ονόματα «έρχονται και παρέρχονται» όπως είπε και ο κ. Γεραπετρίτης, αλλά ο επόμενος ΠτΔ θα έρθει για να μείνει στην Ηρώδου Αττικού για την επόμενη πενταετία. Μέσα στην οποία η χώρα θα πρέπει να αποκρούσει εθνικούς κινδύνους, να αποκτήσει εσωτερική ομοψυχία και να ανακτήσει ισχύ και ευημερία.
Δεν έχει σημασία αν οι τσολιάδες στα παλιά ανάκτορα θα χαιρετούν γυναίκα ή άνδρα. Σημασία έχει αν στο πρόσωπο του οι πολίτες αναγνωρίζουν έναν άξιο πολίτη, έναν θερμό δημοκράτη και ένα πρόσωπο που θα συνέχει την Πολιτεία.
Δεν μπορούμε να σκεφτούμε πολλούς ή πολλές. Γι αυτό προσβλέπουμε ειλικρινώς σε μια θετική έκπληξη από πλευράς του Κυριάκου Μητσοτάκη.
