Δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν η ταύτιση του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, με τις θέσεις όσων ασπάζονται το όραμα της παρηκμασμένης πρωτεύουσας, της δήθεν εναλλακτικής πόλης που είναι παραδομένη στις επιθυμίες των συλλογικοτήτων, των ακραίων μειοψηφιών, των αντιεξουσιαστών και των πάσης φύσεως «εκφράσεων».
Η λέξη «κατάληψη», διεγείρει τα πρωτόγονα ένστικτα των πολιτών που παραμένουν καθηλωμένοι στην επαναστατική μετεφηβική ηλικία. Οπότε η υπεράσπιση της, ως μορφής πάλης και αγώνα, αποτελεί την επισφράγιση της πλήρους ταύτισης του νέου δημάρχου με το συνονθύλευμα των ομάδων που τον οδήγησαν στη θέση αυτή, μετά από το αδύναμο 14% του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Δείγματα γραφής είχαμε λάβει ήδη, από τις θέσεις που είχε εκφράσει για το σταθμό του μετρό στην Πλατεία των Εξαρχείων. Όπου από την μια πλευρά ήταν με τον σταθμό και από την άλλη ήταν με τα «δένδρα» και τις αντιδράσεις της «κοινωνίας που πλήττονταν» από το έργο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου για τη δημαρχία των Αθηνών, είχαν φέρει τον Χάρη Δούκα στη δεύτερη θέση με 14%. Ωστόσο στον δεύτερο γύρο είχε κερδίσει τις εκλογές λαμβάνοντας σχεδόν το 56% των ψήφων, καταφέρνοντας να συγκεντρώσει περισσότερες από 64 χιλιάδες ψήφους όταν στον πρώτο γύρο το είχαν ψηφίσει λιγότεροι από 20 χιλιάδες Αθηναίοι.
Μήπως αυτό ήταν αποτέλεσμα του κεντρικού συνθήματος περί μείωσης της θερμοκρασίας της πόλης κατά 5 βαθμούς Κελσίου, μέσα στη τρέχουσα πενταετία; Μάλλον όχι. Ήταν το αποτέλεσμα της συγκρότησης ενός «αντιμπακογιαννικού» μετώπου, με την σύμπλευση του με τον Σύριζα, με το κόμμα Κασιδιάρη, με την Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ, την ακροαριστερή οργάνωση «Ανταρσία στις γειτονιές» και τις διάφορες περιθωριακές ομάδες. Και είναι απολύτως λογικό, αυτοί οι εκ μεταγραφής ψήφοι να έχουν καθορίσει τη βασική ατζέντα της νέας δημοτικής αρχής.
Έτσι είδαμε το νέο δήμαρχο να ακυρώνει τη συνέχιση του έργου ανάπλασης του Λόφου του Στρέφη, αφήνοντας τον να παραμένει παρακμιακός χώρος δήθεν ελεύθερης έκφρασης, πολιτισμού και δημιουργικότητας. Μέσα από αυτό το πνεύμα, της αγωνίας για δυνατότητα «έκφρασης στον ελεύθερο και δημόσιο χώρο», ο δήμαρχος αναφέρθηκε σε προχθεσινή συνέντευξη του στη Νίκη Λυμπεράκη στις καταλήψεις.
Αναφερόμενος σε παράνομες και νόμιμες καταλήψεις, σε «αναξιοποίητα» κτήρια και στην ανάγκη εξεύρεσης χώρων για έκφραση για πολιτισμό και δραστηριότητες, είναι προφανές ότι έκλεινε το μάτι στους γνωστούς άγνωστους. Διότι αν απλά αναφερόταν σε αναξιοποίητα ακίνητα τα δήμου, τότε ας τα αξιοποιήσει και ας τα παραδώσει προς χρήση στους δημότες της Αθήνας. Όπως αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, οι καταλήψεις δεν αφορούν δημοτικά ακίνητα. Αφορούν ακίνητα ιδιωτών, στα οποία τελικά πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται καταλήψεις; Ήταν άραγε μόνο ένα φραστικό λάθος;
Φυσικά και όχι. Διότι σε άλλο σημείο της συνέντευξης αναφέρθηκε στις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, τις οποίες επίσης επικρότησε με τον διπλό ρόλο του καθηγητή και του φοιτητή, που ο ίδιος δήλωσε ότι έχει. Και ας υποθέσουμε ότι ως φοιτητής βιώνει τον επαναστατικό νεανικό παροξυσμό του αγώνα κατά του συστήματος. Ως καθηγητής όμως; Είναι λογικό να πληρώνεται ενώ δεν παρέχει τις υπηρεσίες του; Είναι λογικό να αμείβεται όταν δεν προωθεί το εκπαιδευτικό και ερευνητικό του έργο; Είναι λογικό να παραμένει ακαδημαϊκά ανενεργός κατά τη διάρκεια της εξεταστική περιόδου, να εγκαταλείπει ημιτελές το έργο του και να αφήνει απροστάτευτους τους φοιτητές του, που επιθυμούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους;
Και για να ξαναγυρίσουμε στο Δήμο. Ποια ακριβώς είναι η δουλειά του; Πάντως σίγουρα δεν είναι το να χαϊδεύει αυτιά και να εκφράζει ερμαφρόδιτες θέσεις, σε θέματα που άπτονται του νόμου. Εκτός και αν προκύψει ότι ο Χάρης Δούκας είναι ένας ακόμα δελφίνος στον χώρο της αριστεράς, ο οποίος λαμβάνει από τώρα θέση στην γραμμή εκκίνησης του αγώνα που θα ξεκινήσει αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Μήπως μετά τον σκληρό Πασόκο Νίκο Ανδρουλάκη και τον πιο χαλαρό απολιτικό πρόεδρο του νέου Σύριζα Στέφανο Κασσελάκη, έρχεται και ο δήμαρχος Αθηναίων να δώσει το δικό του ασαφές στίγμα που καλύπτει ένα ευρύτερο χώρο που τον υποστήριξε στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές;
Στα χέρια του Χάρη Δούκα, η Αθήνα θα χρειαστεί αρκετή τύχη για να μην ξαναγυρίσει εκεί που βρισκόταν πριν από 10 χρόνια. Διότι τους πολίτες δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική πορεία του δημάρχου και οι συμμαχίες που κάνει σε αυτή τη διαδρομή του. Τους ενδιαφέρει να ζουν σε μια βιώσιμη πόλη, με ασφάλεια και ποιοτικές δημοτικές υπηρεσίες. Και όχι στο «λούνα πάρκ» των καταλήψεων και των καταστροφών στο οποίο είχε μετατραπεί η Αθήνα την εποχή των μνημονίων, που προσέλκυε μπαχαλάκηδες από όλη την Ευρώπη.
