Το κοστούμι της υπευθυνότητας που υπαγορεύει το βάπτισμα της εξουσίας ήταν στενό για τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν έκρυψε η ηγεσία του αλλά και σύγκορμος ο οργανισμός της Κουμουνδούρου. Η δυσανεξία των κομματικών σωθικών κατάφερε να επιβληθεί, ενίοτε να καθορίσει την εφαρμοσμένη πολιτική της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα σε κρίσιμα θέματα για την εθνική ασφάλεια.
Ως μετρ της πολιτικής εξαπάτησης, ο κ. Τσίπρας υποδύθηκε επί μακρόν έναν άλλον πολιτικό, αλλά ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία του αλα καρτ ανθρωπισμού και του πατριωτισμού. Δεν απαρνήθηκε ποτέ τις επιβλαβείς ιδεοληψίες που υποδόρια ενσωματώνονταν στην μεταναστευτική πολιτική, δημιουργώντας τα κολαστήρια της Μόριας και της Ειδομένης, και βάζοντας «νάρκες» αστάθειας κοινωνική συνοχή των νησιών.
Ο υποκριτής Αλέξης Τσίπρας μαζί με την «στρατιά» των γιαλαντζί ανθρωπιστών του ΣΥΡΙΖΑ καταχρώνται το δημόσιο βήμα για να συκοφαντούν τη χώρα. Σε ένα κρεσέντο ανηθικότητας καταδικάζουν με χαλκευμένες κατηγορίες τα στελέχη της Ελληνικής Ακτοφυλακής που υπεράνθρωπα και συντεταγμένα με το διεθνές δίκαιο, φυλάνε τα σύνορα της χώρας και προστατεύουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, οι οποίοι γίνονται βορά στα άθλια σχέδια εκμετάλλευσης των αδίστακτων εγκληματικών δικτύων. Των διακινητών που θησαυρίζουν με τις ευλογίες της Άγκυρας αλλά η μικροκομματική βουλιμία μαζί με τις αριστερές εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ, τους βγάζει από το κάδρο της ευθύνης.
Ο κ. Τσίπρας δίνοντας διαπιστευτήρια υποταγής στην κουρελιασμένη από εθνικό έρμα στρατηγική προέβη στο μέγιστο ολίσθημα οι δημόσιες καταγγελίες του να δημιουργούν την εδραία αίσθηση ότι ταυτίζονται με τα ανθελληνικά παραληρήματα του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξη του στο Mega έκανε το ατόπημα ολκής να υποστηρίζει ότι το επιχειρησιακό σχέδιο της Ελληνικής Ακτοφυλακής δεν διαθέτει ανθρωπιστικό πλάνο: «η γραμμή που είχε το Λιμενικό Σώμα επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν όταν κινδυνεύει άνθρωπος να τον σώζουν Δεν είμαι βέβαιος ότι έχουν σήμερα την ίδια εντολή».
Ο Αλέξης Τσίπρας δηλαδή ανέβασε επίπεδο στην ενορχήστρωση της τρισάθλιας προπαγάνδας με την οποία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να σταμπάρουν κοινωνικά αλλά και σε διεθνές επίπεδο, τις άνδρες και τις γυναίκες του Λιμενικού Σώματος, με τη ρετσινιά ότι πνίγουν ανθρώπους.
Λησμονούν ότι το ανθρωπιστικό τους μεγαλείο ήταν τέτοιο που εξαιτίας της ανερμάτιστης πολιτικής τους μεταξύ του 2015 και του 2019 πνίγηκαν στο Αιγαίο τριπλάσιοι άνθρωποι σε σχέση με το πόσοι έχασαν τη ζωή τους από το 2019 μέχρι το 2022. Από όταν δηλαδή άλλαξε το δόγμα της μεταναστευτικής πολιτικής, χάρη στο οποίο συρρικνώθηκε ο αριθμός των σαπιοκάραβων που χάραζαν τις ρότες του θανάτου στο Αιγαίο.
Όμως ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν έναν αναμενόμενο σύμμαχο στο κατηγορώ τους εναντίον της Ελληνικής Ακτοφυλακής αλλά της χώρας συνολικά.
Ο Ομέρ Τσελίκ εκστομίζοντας το ίδιο φιρμάνι με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ξιφουλκούσε με παραληρηματικό τρόπο εναντίον της Ελλάδας: «Τρυπούν τις βάρκες των μεταναστών και τους σέρνουν επίτηδες ως το θάνατο. Οι ενέργειες που προβάλλει η Ελλάδα είναι ενέργειες που πρέπει να εξεταστούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το να σιωπάς είναι επαίσχυντη υποκρισία. Το Αιγαίο μετατρέπεται σε νεκροταφείο μεταναστών».
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αθώος όταν σε αυτό το κλίμα, αφήνει ανεξέλεγκτα τα στελέχη του κόμματος να πετάνε αμετροεπείς παρόλες, όπως ο Γιάννης Μουζάλας που επέλεξε να τοποθετηθεί για τον φράχτη του Έβρου με την αδιανόητη διατύπωση ότι: «Όταν πέσει, θα έπαιρνα χαρά σαν να έπεφτε το τείχος του Βερολίνου»
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σαγηνευμένος και απελευθερωμένος από την εκλογική πτώση που οδηγεί ολοταχώς το κόμμα του πίσω στην πολιτική μήτρα του 3%. Δεν διακρίνεται από κανενός είδους εθνική ανησυχία για τα αποτελέσματα των επιζήμιων επιλογών του στη Θράκη.
Διατηρεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, δυο μειονοτικούς βουλευτές, οι οποίοι με βάση τα πειστήρια που έχει συλλέξει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, αποτελούν ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου. Ανέχεται την σιωπή των υποψηφίων του και με υπεκφυγές τους καλύπτει πολιτικά αντί να τους υποχρεώσει στην αυτονόητη δήλωση ότι σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης και ότι στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική και όχι «τουρκική» μειονότητα.
Κόντρα στην εθνική λογική δεν τολμάει ούτε να τους διαγράψει εφευρίσκοντας έωλους συμψηφισμούς για να μην χάσει το τελευταίο κομμάτι του εξαϋλωμένου γοήτρου του ΣΥΡΙΖΑ: «Θα ήταν λάθος μεγάλο και ανευθυνότητα και σε αυτή την ανευθυνότητα εγώ δεν θέλω να συμβάλλω, σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο.
Το να θέσουμε απέναντι μας ως πολιτεία το σύνολο της μουσουλμανικής μειονότητας είναι ακριβώς αυτό που θέλει να κάνουμε σήμερα ο Ερντογάν». Ο κ. Τσίπρας προκαλεί το δημόσιο αίσθημα συμπληρώνοντας στην προβληματική αναφορά του ότι δήθεν ο Ερντογάν: «Τρίβει τα χέρια του.
Γιατί ο Ερντογάν αυτό το οποίο θέλει να αναδείξει είναι ότι η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα είναι υπό την πίεση του ελληνικού κράτους, είναι στοχοποιημένη, είναι απαξιωμένη και άρα έχει μονάχα μια ελπίδα και ένα φάρο να προσδεθεί στο άρμα της Τουρκίας. Είναι τεράστιο σφάλμα που έκαναν κυβερνήσεις στο παρελθόν και πίστευα ότι τα είχαμε ξεπεράσει αυτά».
Ο Αλέξης Τσίπρας ανέχεται την υποτίμηση της κοινής λογικής γιατί είναι μπολιασμένος με αυτή την νοοτροπία. Ασπάζεται τις λογικές Φίλη ο οποίος για τις πόζες του υποψηφίου στην Ξάνθη μπροστά από τα πανό με την ένωση της υποτιθέμενης «τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης», επέλεξε ως γραμμή άμυνας την έλλειψη γνώσης στα τουρκικά. Στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην την ομιλούν την τουρκική γλώσσα αλλά κατά έναν περίεργο τρόπου δείχνουν να αντιλαμβάνονται την τουρκική σκέψη.
