Η ιστορία με τα φάρμακα, αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι δεν έχει σχέση ούτε με πολιτικές αποφάσεις, ούτε με σκάνδαλα του αιώνα, ούτε με κάποιες εξωγενείς δυνάμεις και σκοτεινά συμφέροντα. Έχει σχέση με τους επίορκους ιατρούς που εκμεταλλεύονται τη δυνατότητα που διαθέτουν, να συνταγογραφούν φάρμακα προς τους ασθενείς τους.
Η υπερσυνταγογράφηση είναι μια από τις πιο ανήθικες και αντικοινωνικές πρακτικές στο χώρο της Υγείας. Διότι κατά πρώτον, με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται τεχνητή έλλειψη φαρμάκων στην αγορά με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μη βρίσκουν τα φάρμακα τα οποία χρειάζονται. Και κατά δεύτερον γίνεται μια ανεξέλεγκτη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, δηλαδή των χρημάτων των φορολογουμένων. Χρημάτων που θα μπορούσαν να διοχετευτούν σε άλλες υπηρεσίες στο χώρο της δημόσιας Υγείας.
Κάποιοι λοιπόν κερδοσκοπούσαν με διάφορους τρόπους εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, ένας εκ των οποίων ήταν η παράνομη εξαγωγή φαρμάκων στο εξωτερικό, τα οποία περιλαμβάνονταν στις λίστες των απαγορευμένων εξαγωγών σύμφωνα με τις αποφάσεις του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Θέτοντας εφ’ ενός σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών που δεν έβρισκαν τα φάρμακα που είχαν ανάγκη και εφ’ ετέρου σε ανισορροπία τους προϋπολογισμούς των υπηρεσιών Υγείας.
Διαβάζουμε για πολλές περιπτώσεις ιατρών που μέσα στο πρώτο οκτάμηνο του 2024 είχαν συνταγογραφήσει μέχρι και 400 διαφορετικά φάρμακα ανά ασθενή, με ποσότητες που έφταναν τα 1.600 τεμάχια. Ποσότητες δηλαδή που θα σκότωναν ακόμα και δεινόσαυρο. Πίσω από αυτές τις εξόφθαλμες περιπτώσεις, ίσως να κρύβονται και άλλες λιγότερο ευφάνταστες, αλλά εξ ίσου προκλητικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Το πού κατέληγαν όλες αυτές οι ποσότητες φαρμάκων θα αποκαλυφθεί στην πορεία, αφού πάντα υπάρχουν παράνομες, παράλληλες και μαύρες αγορές κλεπταποδόχων. Και η λέξη δεν είναι υπερβολική. Οι συγκεκριμένοι ιατροί έκλεβαν.
Η αποκάλυψη των κραυγαλέων αυτών περιπτώσεων απέδειξε ότι για μια ακόμα φορά ο Άδωνις Γεωργιάδης έπραξε το αυτονόητο. Κυνήγησε με τα ψηφιακά όπλα που έχει στη διάθεση του μέσω της ΗΔΙΚΑ, οτιδήποτε ξεπερνούσε τους μέσους όρους και τα μηνιαία πλαφόν. Οτιδήποτε ξέφευγε από την κανονικότητα.
Και με βάση το αναμορφωμένο θεσμικό πλαίσιο επιβολής κυρώσεων και ποινών για γιατρούς και φαρμακοποιούς, ο ΕΟΠΥΥ έχει πλέον τη δυνατότητα να καταλογίζει ποινές χωρίς να χρειάζεται να παραπέμπει αυτές τις περιπτώσεις στην Επιτροπή Ελέγχου Συνταγογραφίας.
Το ίδιο αυτό πλαίσιο προσφέρει τη δυνατότητα ad hoc ελέγχων. Αυτό επιτρέπει στον ΕΟΠΥΥ να παραπέμπει στην Επιτροπή Συνταγογραφίας και περιπτώσεις και θέματα τα οποία δεν είναι μέσα στη διαδικασία που είναι θεσπισμένη, όταν και εφόσον υφίστανται ισχυρές ενδείξεις παραβατικής συνταγογράφησης και απάτης. Επίσης, παράλληλα επιτρέπει την εξειδίκευση των δεικτών παραβατικότητας και στα φαρμακεία.
Επομένως, χωρίς να απαιτείται νομοθετική παρέμβαση, με βάση αυτό το πλαίσιο, υπάρχει άμεση επέμβαση και επιβολή μέτρων και κυρώσεων σε κάθε περίπτωση παραβατικότητας.
Ποια ήταν τα καμπανάκια που ήχησαν και οδήγησαν στην αποκάλυψη των κυκλωμάτων και στην επιβολή των κυρώσεων; Οι ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες φαρμάκων. Η παρατεταμένη παροχή φαρμάκων για μια μεγάλη χρονική περίοδο. Η επαναληπτική έκδοση συνταγών. Η ασυνήθιστα συχνή ανανέωση συνταγών. Η συγκέντρωση συνταγών σε συγκεκριμένα φαρμακεία. Η συχνή συνταγογράφηση σε συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.
Μήπως αυτά τα καμπανάκια κτύπησαν για πρώτη φορά; Φυσικά και όχι. Ηχούσαν συχνά και επανειλημμένα. Ωστόσο, κάποιοι δεν τα άκουγαν ή δεν ήθελαν να τα ακούσουν.
Ε, ο Άδωνις Γεωργιάδης τα άκουσε, αποφάσισε να τα αντιμετωπίσει και ήδη βλέπουμε τα πρώτα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα αυτά σε πρώτο χρόνο μας αφήνουν άφωνους από την ασυνειδησία, την ανηθικότητα και την αντικοινωνικότητα των εμπνευστών και εκτελεστών της φαρμακευτικής απάτης. Σε δεύτερο χρόνο τα αποτελέσματα αυτά θα εμφανιστούν στη βελτιστοποίηση των παροχών και των υπηρεσιών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας.
