Ποιος θα περίμενε ότι ο ηγέτης της «κυβερνώσας» Αριστεράς θα αγκάλιαζε με περίσσια θέρμη, όλα όσα μισεί βαθιά μέσα του ο κομματικός μηχανισμός του και αντιμάχεται η πλειοψηφία των οπαδών του; Ποιος θα περίμενε να ηγείται σήμερα της Αριστεράς στη χώρας μας, μια τραμπική έκδοση αλά Γκρέκα; Και όμως!
Ποιος θα περίμενε τον αρχηγό του Σύριζα να χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ ως «ιερή συμμαχία»;
Ποιος θα περίμενε τον κατά δήλωσή του, υποψήφιο πρωθυπουργό της αριστεράς να αναφέρεται σε θρησκευτικό θαύμα κατά τη διάρκεια της βάπτισης του;
Όχι, δεν έχει χαλάσει απλά η πυξίδα του Σύριζα. Εάν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι η πυξίδα της εγχώριας Αριστεράς ήταν πάντοτε στραμμένη και απαρέγκλιτα προσηλωμένη προς τη Μόσχα, το Ανατολικό Βερολίνο, την Αβάνα, την Τεχεράνη, το Βουκουρέστι, το Πεκίνο και προς τα εκάστοτε γραφεία της Αλ Φατάχ. Εδώ και κάποιους μήνες, η πυξίδα του Σύριζα γύριζε σαν τρελή, σαν τη ρουλέτα στο καζίνο, περιμένοντας «που θα κάτσει η μπίλια», αναζητώντας με αγωνία το νέο προσανατολισμό μετά από την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, που όπως φαίνεται πήρε μαζί του τη βαριά κληρονομιά της συγκυβέρνησης της Αριστεράς με την Ακροδεξιά, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό κενό.
Σήμερα μετά από μια μακρά περίοδο απομαγνητισμού και περιδίνησης, η πυξίδα του Σύριζα αποκτά εκ νέου μια σταθερότητα όσον αφορά στον προσανατολισμό της. Με τη διαφορά ότι η αυτή τη φορά η πυξίδα ακολουθεί μια εντελώς ανεστραμμένη κατεύθυνση. Έτσι, αντί για τη Μόσχα είναι στραμμένη προς την Ουάσιγκτον, αντί για την Τεχεράνη κεντράρει στο Τελ Αβίβ και αντί για την Αβάνα κοιτάζει προς την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Και αυτές είναι διαφορές που σοκάρουν.
Τον αγωνιστή καταληψία του Λυκείου Αμπελοκήπων και διαδηλωτή της πορείας της Γένοβας, διαδέχτηκε ένας απόφοιτος αμερικανικού κολλεγίου, πρώην συνεργάτης της Goldman Sachs, πρώην μέλος του εκλογικού καταλόγου Αμερικανικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, μέλος του Αμερικανικού Center for Strategic and International Studies, εφοπλιστής και επιχειρηματίας.
Τον «go back madam Merkel», διαδέχτηκε ένας ένθερμος υπερασπιστής του ΝΑΤΟ.
Τον κατά δήλωση του μη θρησκευόμενο πολιτικό που αρνιόταν να μπει στην εκκλησία, διαδέχτηκε ο πολιτικός ο οποίος όταν βαπτιζόταν έβλεπε θαυματουργά χριστιανικά σύμβολα στην κολυμπήθρα του.
Τον αρχηγό που διαδήλωνε κατά του Ισραήλ, τυλιγμένο με την παλαιστινιακή καφίγια, διαδέχτηκε ο συνομιλητής και επισκέπτης του American Israeli Public Affairs Committee (AIPAC) στην Ουάσιγκτον.
Τον αρχηγό που μαζί με τον εξάδελφο του και νυν υποψήφιο ευρωβουλευτή, έστηνε κατά δήλωση του, τις γέφυρες του Ιράν με την Ευρώπη, διαδέχτηκε ο καταδικάζων χωρίς αστερίσκους την πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ.
Το πώς κατάφερε ο νέος αρχηγός του Σύριζα να μεταλλάξει το κόμμα του χωρίς να ανοίξει μύτη, είναι πράγματι αξιοσημείωτο. Διότι η αποχώρηση των κορυφαίων μελών της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, δεν αποτελεί σοβαρή απώλεια. Το γεγονός ότι καταφέρνει μετά από αυτήν την Οβιδιακή κομματική μεταμόρφωση, να διατηρεί σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των πολιτών είναι επίσης αξιοσημείωτο.
Το μόνο που μένει, είναι να τον δούμε σε διαδήλωση μαζί με τους υποψήφιος ευρωβουλευτές του, να φωνάζει ρυθμικά το σύνθημα: «Ζήτω το ΝΑΤΟ και η θρησκεία, η Χούντα δεν τέλειωσε το ‘73».
Ειλικρινής ερώτηση: όλα αυτά τα ιστορικά και δήθεν αριστερά στελέχη που συνωστίζονται για να μπουν στα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα, δεν ντρέπονται;
