Η τέχνη είναι μια διάδραση. Ο ζωγράφος, ο ποιητής, ο γλύπτης, δεν είναι τέτοιοι παρά μόνο αν το έργο τους γίνει γνωστό, αν διατεθεί στο κοινό. Γι’ αυτό και, παρά τον φυσικό θάνατο του δημιουργού, το αυθεντικό έργο εξακολουθεί να χτυπάει το κοινό κατά μέτωπο και να εισπράττει τον αντί-κτυπο. Ο Δήμος Σκουλάκης έφυγε από τη ζωή το 2014, αλλά ωραίες εκθέσεις τον επαναφέρουν με τρόπο ουσιαστικό. Θυμόμαστε την έκθεση στο Μπενάκη της Πειραιώς με τίτλο «Ενας Μεγάλος Αντιφατικός», με δεκάδες έργα από την πενηντάχρονη πορεία του ζωγράφου.
Η Ελένη Αθανασίου, με γνώση και μαστοριά, φέρνει εκ νέου αντιπροσωπευτικά δείγματα του Σκουλάκη, πολλά εκ των οποίων δεν είχαν εκτεθεί στη μεγάλη του αναδρομική. Μόνο που τη φορά αυτή το έργο του δημιουργού διαλέγεται με αυτό ενός σημαντικού ομότεχνου, του Θανάση Μακρή.
Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης, «ο Σκουλάκης με άξονα την ανθρώπινη μορφή, υιοθετεί ένα ρεαλιστικό ιδίωμα το οποίο δεν σηματοδοτεί επιστροφή σε μια παλιά τάξη πραγμάτων και σε παρωχημένα πρότυπα, αλλά επιδιώκει να διαμορφώσει μια μοντέρνα εκδοχή παραστατικότητας, που προτείνει νέες ρητορικές της εικόνας και ένα καινούριο αφηγηματικό και θεματολογικό προσανατολισμό στο πραγματικό. Βαθιά ανθρωποκεντρικός με στοιχεία ρεαλισμού στη γραφή του, δόμησε την δική του εικαστική γλώσσα και εκπροσώπησε τη γενιά του με ροκ διάθεση και πολύ χιούμορ, χαράσσοντας ανεξίτηλα το στίγμα του στην εξέλιξη της ελληνικής ζωγραφικής.
Δημοσθένης Σκουλάκης, «Η Δικιά μου Αθηνά» (1988), λάδι σε καμβά, 120 x 150 εκ.
» Ο Θανάσης Μακρής με λιγοστά χρώματα στη σύνθεση οδηγείται σε μια εκφραστική δωρική λιτότητα. Αντιμετωπίζει το τοπίο με τελείως διαφορετική ματιά. Με εσωτερική όραση και όχι οπτική, εξαφανίζει συνειδητά την περιγραφική λεπτομέρεια, την γραφικότητα, την τοπογραφική ταύτιση, την εντυπωσιακή φυσική διαμόρφωση, την προοπτική απόδοση του χώρου και τις φωτοσκιάσεις».
Έργο του Θανάση Μακρή, φιλοτεχνημένο το 2022. Λάδι σε κόντρα πλακέ, 70x100 εκ.
Η εικαστική διαδρομή των δύο φίλων-καλλιτεχνών παρουσιάζεται σε έναν χώρο που ξεχωρίζει για την απλοχωριά και το φυσικό του κάλλος. Το Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», συνολικής έκτασης περίπου 1.200 στρεμμάτων, φιλοδοξεί να γίνει όαση των εικαστικών στη δυτική Αθήνα. Η έκθεση με τίτλο «Αντιθέσεις και Διάλογοι Φίλων» περιλαμβάνει 50 ζωγραφικά έργα των Δ. Σκουλάκη και Θ. Μακρή και εγκαινιάζεται την Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου, στις 8:00 μ.μ.
Ταυτότητα των καλλιτεχνών
Ο Δημοσθένης Σκουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και έζησε στη συνοικία Κυπριάδου (Πλατεία Παπαδιαμάντη) στα Πατήσια. Μεγάλωσε κοντά σε ένα πλούσιο καλλιτεχνικό περίγυρο δίπλα στους Δημήτρη Πικιώνη, Γιώργο και Ελένη Βακαλό, Ουμπέρτο Αργυρό και Μίκη Ματσάκη. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο σχέδιο το 1955 με τον Σπύρο Παπαλουκά ενώ το 1956 μαθήτευσε ως αγιογράφος πλάι στον Φώτη Κόντογλου.
Το 1957 ταξιδεύει για πρώτη φορά στο Παρίσι και έρχεται σε επαφή με τον Ελληνικό κύκλο διανοούμενων και καλλιτεχνών. Συνδέεται φιλικά με τον Θανάση Τσίγκο αλλά και με την υπόλοιπη ελληνική παρέα του Montparnasse (Ακριθάκης, Γκανάς, Αργυράκης). Επιστρέφει στην Αθήνα το 1958 και αρχίζει συστηματικές σπουδές με τους Πάνο Σαραφιανό και Βρασίδα Βλαχόπουλο. Το 1959 εισάγεται στο προκαταρκτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), με δάσκαλο τον Γιώργο Μαυροϊδή.
Στην συνέχεια το 1961 μαθητεύει στα εργαστήρια του Γιάννη Μόραλη ενώ παράλληλα παρακολουθεί και το Εργαστήριο Σκηνογραφίας- Διακοσμητικής με τον Βασίλη Βασιλειάδη. Ο Βασιλειάδης τον βοήθησε να αποκτήσει την αίσθηση του θεατρικού χώρου γι’ αυτό και πολύ σύντομα τον αξιοποίησε ως βοηθό του. Το 2014 στις 10 Δεκεμβρίου πεθαίνει στην Αθήνα από κύρωση του ήπατος.
Δημοσθένης Σκουλάκης, «Αυτοπροσωπογραφία» (1990), λάδι σε καμβά, 140 x 180 εκ.
Ο Θανάσης Μακρής γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1955. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη (1975-1980). Συνέχισε τις σπουδές του στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι (1980 – 1982). Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» το 1984. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στις εκθέσεις «Το Παιδί στη Νεοελληνική Τέχνη 19ος-20ος αιώνας» στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (1993), «Γενέθλιος Τόπος» στο Μουσείο Μπενάκη - Κτίριο Οδού Πειραιώς (2007), «Εικαστικό Πανόραμα στην Ελλάδα» στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2007). Το 2012 πραγματοποιήθηκε αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Φρυσίρα. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, στη Συλλογή Φρυσίρα και σε άλλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
Έργο του Θανάση Μακρή, φιλοτεχνημένο το 2022. Λάδι σε κόντρα πλακέ, 130x80 εκ.
Μητροπολιτικό πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» Σπύρου Μουστακλή 23, Ίλιον. (Έξοδος 7 από Αττική Οδό, Άγιοι Ανάργυροι-Αχαρναί – κατεύθυνση προς Ελευσίνα). Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Κυριακή: 11:00 - 19:00, Δευτέρα-Τρίτη: κλειστά. Είσοδος ελεύθερη.
Κεντρική φωτ.: Έργο του Θανάση Μακρή, φιλοτεχνημένο το 2022. Λάδι σε κόντρα πλακέ, 175x110 εκ.
