Στη διάρκεια ενός ταξιδιού το 1883, ο Κλοντ Μονέ ανακαλύπτει τυχαία λίγο έξω από το Παρίσι, το Ζιβερνύ, από το παράθυρο ενός τρένου. Εάν ο όρος «ιμπρεσιονισμός» σημαίνει τη σύλληψη της στιγμής μέσα στην παροδικότητά της, ο φυσικός κόσμος αποκαλύπτεται ως ένα «θαύμα», μια «επιφάνεια» από τη θέση του επιβάτη. Ο ζωγράφος βρήκε εκεί ένα όμορφο νορμανδικό σπίτι -παλιό τριβείο- κι αφιέρωσε 43 χρόνια ως το θάνατό του, στις 6 Δεκεμβρίου του 1926, μετατρέποντας χίλια εκτάρια άγονης γης σε πραγματικό κήπο της Εδέμ. Το 1895 δημιούργησε την πασίγνωστη τεχνητή λίμνη με τα νούφαρά της, από την εκτροπή παραπόταμου του Σηκουάνα. Σε μια γωνιά της, πλάι στο γιαπωνέζικο γεφυράκι, κάτω από τις γλυσίνες, τις κλαίουσες και την πυκνή βλάστηση, έδενε τη βαρκούλα του, σήμα κατατεθέν της δουλειάς του εκεί.
Από αυτήν τη λίμνη ξεκίνησε το συναρπαστικό ταξίδι του Ιμπρεσιονισμού στην τέχνη. Έργα των Paul Signac, Théo Van Rysselberghe, Henri-Emond Cross, Maximilien Luce, αλλά και αυτών που θα γίνουν αργότερα αντιπρόσωποι του Φοβισμού, όπως οι Henri Matisse, Charles Camoin, Louis Valtat, Henri Manguin, θα μας ταξιδέψουν στις όχθες της Γαλλικής Ριβιέρας του 1890 με 1914, αλλά και στη Βενετία και την Κωνσταντινούπολη.
Έργο του Paul Signac. Πηγή φωτ.: Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή/ https://goulandris.gr/
Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν ειδυλλιακά, αλλά στον καιρό του το ρεύμα του Ιμπρεσιονισμού χτύπησε τα ήρεμα νερά της τέχνης ως καταιγίδα, μια ρήξη με το παρελθόν και με ό,τι ήταν ακαδημαϊκό, άγονο, καταπιεστικό. Με τον ιμπρεσιονισμό, η ζωγραφική ελευθερώθηκε από τα δεσμά της και βρήκε ανοιχτό ορίζοντα στις απλωσιές που χτυπά ο ήλιος, φυσάει ο αέρας, δέρνει η βροχή.
Έργο του Paul Signac. Πηγή φωτ.: Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή/ https://goulandris.gr/
Το Ίδρυμα Βασίλη κι Ελίζας Γουλανδρή συνεργάζεται με κορυφαία μουσεία της Ευρώπης και διοργανώνει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα στο κίνημα του νεοϊμπρεσιονισμού εστιάζοντας στην περιοχή της Μεσογείου. Η έκθεση «Ο Νεοϊμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου» (1891-1914) πραγματοποιείται σε συνεργασία με σημαντικά μουσεία και φορείς της Ευρώπης όπως, μεταξύ άλλων, Musée d’Orsay, National Gallery του Λονδίνου, Centre Pompidou, Musée des Beaux-Arts de Besançon, Musée de l’Annonciade, Musée de Grenoble, Musée national d’archéologie, d’histoire et d’art – Luxembourg και Musée des Arts Décoratifs καθώς και Ευρωπαίους ιδιώτες συλλέκτες.
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα των Paul Signac, Henri-Edmond Cross, Maximilien Luce, Théo van Rysselberghe, Henri Matisse, Henri Manguin και Louis Valtat, τα περισσότερα από τα οποία έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Έργο του Henri-Edmond Cross. Πηγή φωτ.: Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή/ https://goulandris.gr/
Επιμελήτριες του αφιερώματος είναι η Marina Ferretti Bocquillon, επίτιμη επιστημονική διευθύντρια του Μουσείου Ιμπρεσιονισμού στο Ζιβερνύ (musée des impressionnismes Giverny) και η Μαρία-Κουτσομάλλη Moreau, υπεύθυνη συλλογής του ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή.
«Ο Νεοϊμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου» από 10 Ιανουαρίου έως 7 Απριλίου.
Κεντρική φωτ.: Έργο του Paul Signac. Πηγή φωτ.: Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή/ https://goulandris.gr/
