Υπό χαμηλό φωτισμό, το πρόσωπο του Κένεθ Μπράνα όταν υποδύεται τον Ηρακλή Πουαρό στην ταινία που ο ίδιος σκηνοθέτησε, «Μυστήριο στη Βενετία» (2023), παραπέμπει σε ένα γλυπτό με εμφανή τα σημάδια του χρόνου για να θυμηθούμε και το στίχο του Ελύτη «κι ο χρόνος, γλύπτης των ανθρώπων παράφορος». Ζωή σε αυτό το «γλυπτό» (σ.σ το πρόσωπο του Μπράνα) εκπέμπουν τα γαλάζια μάτια του – έμπλεα από υποψίες και καθήκον εύρεσης της αλήθειας – τα τεντωμένα φρύδια του και το αγέρωχο, πλατύ μουστάκι του ελάχιστα επάνω από τα λεπτά χείλη του που με τη σειρά τους προσεχτικά ανοιγοκλείνουν και μετρημένες λέξεις χρησιμοποιούν.
Το εν λόγω μουστάκι «είναι σοβαρή υπόθεση». Πρόκειται για «μια επίπονη εργασία δεξιοτεχνίας που είναι ίσως η πιο σημαντική λεπτομέρεια σε ταινίες εποχής», όπως έχει δηλώσει ο Κένεθ Μπράνα, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times. Επίπονος «εργάτης» της δεξιοτεχνίας για το συγκεκριμένο μουστάκι, η Ουακάνα Γιοσιχάρα, σχεδιάστρια μαλλιών και μακιγιάζ, υπεύθυνη για το styling και τη συντήρηση μαλλιών και μουστακιού του Κένεθ Μπράνα στην ταινία. Η Γιοσιχάρα είχε επίσης τον ίδιο ρόλο στην ταινία «Έγκλημα στο Νείλο» (2022), επίσης βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι – όπως το «Μυστήριο στη Βενετία» – με τον Κένεθ Μπράνα να πρωταγωνιστεί επίσης στο «Έγκλημα στο Νείλο».
Επιστρέφουμε στο μουστάκι με το οποίο φιγουράρει ο Κένεθ Μπράνα στο «Μυστήριο στη Βενετία». Σύμφωνα με το δημοσίευμα των New York Times, το ψεύτικο μουστάκι είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης τρίχας και μίας άλλης τρίχας, με την προσθήκη της μη ανθρώπινης να προσδίδει στο μουστάκι μια πιο θαμνώδη και «αγκαθωτή εμφάνιση» αλλά και μια ισορροπία ανάμεσα στο νατουραλιστικό και θεατρικό στοιχείο ώστε το μουστακι να «φαίνεται φυσικό και όχι φτιαγμένο».
Πηγή φωτ.: Facebook/ A Haunting in Venice
Το χρώμα που έχει το μουστάκι, είναι μεν πιο ξανθό και ελαφρώς μικρότερο από ότι στο «Έγκλημα στο Νείλο». Η προκειμένη απόχρωση του χρώματος –όπως αναγράφεται στους New York Times– η είναι σκόπιμη προκειμένου να δοθεί στον Μπράνα μια «πιο νεανική» εμφάνιση που θα απέτρεπε την εντύπωση ότι ο Πουαρό γερνούσε όλο και περισσότερο μεταξύ των ταινιών.
Ας μη λησμονούμε ότι, στο «Μυστήριο στη Βενετία», ο Ηρακλής Πουαρό είναι συνταξιούχος, συνεπώς, έχει μεγαλύτερη ελευθερία να φροντίζει την περιποίησή του· «το κάναμε να φαίνεται σαν να έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Είναι πιο σμιλεμένος. Είναι πιο προσεγμένος. Είναι σαν ο Πουαρό να έχει βρει επιτέλους το καλύτερο στυλ του» υπογραμμίζει η Ουακάνα Γιοσιχάρα.
«Το μουστάκι είχε τη δική του ζωή»
Παρότι η Ουακάνα Γιοσιχάρα είχε εφεδρικά μουστάκια σε περίπτωση που το αγαπημένο της υπέστη μεγάλη φθορά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τα εφεδρικά δεν ήταν όμοια με εκείνο το οποίο είχε περιποιηθεί ιδιαίτερα. «Χρησιμοποιήσαμε αυτό το ένα μέχρι που το ''σκοτώσαμε''. Έγινε τόσο πλαδαρό που δεν μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε άλλο» είχε αναφέρει η Γιοσιχάρα στους New York Times.
Ενώ, «έχοντας αναπτύξει τόσο στενό δεσμό με το μουστάκι, το να το βλέπεις να φθείρεται δεν ήταν εύκολο», διότι, «το μουστάκι είχε μια ζωή».
Η ίδια εργαζόταν με βάση ένα γύψινο μοντέλο του κεφαλιού του Μπράνα για να πετύχει το μουστάκι ακριβώς συμμετρικό. Και κατά τα γυρίσματα το εφάρμοζε απευθείας στο πρόσωπό του με μια ειδική κόλλα που έμοιαζε με σούπερ κόλλα.
Εναλλακτική ήταν ο Μπράνα να αφήσει το μουστάκι να μεγαλώσει μόνο του, όπως και ο ηθοποιός δοκίμασε στην αρχή. Μόνο που για να επιτευχθεί το ιδανικό σχέδιο για το μουστάκι, θα έπρεπε η Γιοσιχάρα να του κάνει περμανάντ, κάτι που ήταν ριψοκίνδυνο: να χρησιμοποιηθεί δηλαδή ένα καυτό ραβδί κοντά στο πρόσωπό του, διότι υπήρχε κίνδυνος να τον κάψει. Γι' αυτό και ο Μπράνα ξύρισε το μουστάκι που είχε αφήσει να μεγαλώσει και προχώρησαν στη συνηθισμένη μέθοδο της δημιουργίας και τοποθέτησης του μουστακιού στο πρόσωπό του.
Πηγή φωτ.: Facebook/ A Haunting in Venice
«Εχθρός» για την παραμονή του μουστακιού στο πρόσωπο του Μπράνα αλλά και κάθε styish στα μαλλιά, το νερό. Η αναφορά δεν είναι τυχαία, διότι στην ταινία υπάρχει σκηνή στην οποία ο Πουαρό παλεύει για τη ζωή του με το πρόσωπό του βυθισμένο σε μία μεγάλη γυάλια από νερό και μήλα. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα ξεκινά από τον Ηρακλή Πουαρό η αναζήτηση του δολοφόνου.
Όπως μαρτυράται στον τίτλο της ταινίας, η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Βενετία όπου ο Πουαρό έχει αποσυρθεί απολαμβάνοντας τη σύνταξή του, μόνο που έχει αποσυρθεί και από τις υποθέσεις του. Η δράση ξεκινά αφότου παρευρίσκεται σε μία σεάνς και μετά τη μάχη για τη ζωή του κάτω από το νερό δολοφονείται ένα πρόσωπο. Η έρευνά του ξεκινά αφότου οι πόρτες κλειδώσουν εκ των έσω και ο ίδιος δηλώσει: «κανείς δεν θα φύγει εάν δεν βρεθεί ο ένοχος».
«Στη Βενετία λέμε ''κάθε σπίτι είναι καταραμένο''» ακούμε από μία εκ των προσώπων της υπόθεσης της ταινίας η οποία δεν παρουσιάζει κάποια κινηματογραφική ιδιαιτερότητα ή πρωτότυπο υλικό, ενώ το μυστήριο ενυπάρχει εξαρχής, μιας και η ταινία ξεκινά με ένα όνειρο του Πουαρό.
Πηγή φωτ.: Facebook/ A Haunting in Venice
Ο ήρωας της Αγκάθα Κρίστι καταφέρνει εν τέλει να διαλευκάνει την υπόθεση με την μέθοδο της ανάκρισης των προσώπων και καταγραφής σε λίστα και επιστρέφει έπειτα στο πρότερο ενδιαφέρον του, της ανάληψης υποθέσεων. «Ώρα να βάλεις λίγη ζωή στη ζωή σου» ακούμε τη συγγραφέα φίλη του να του αναφέρει προτού δεχθεί να παρευρεθεί σε σεάνς και αναρωτιόμαστε εάν όντως ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη διαλεύκανση ανθρωποκτονιών προκειμένου να βρεθεί ο ένοχος, στην αναζήτηση της αλήθειας, του είναι εύκολο να αποσυρθεί οριστικά. Καθότι –τον συγκεκριμένο– η έρευνα τον κρατά σε εγρήγορση.
Όπως κι εάν έχει, ιστορίες εκτυλίσσονται σε κάθε σπίτι, κάθε πόλης, κάθε χώρας, κάθε εποχής. Ορισμένες παρουσιάζουν μυστήριο, όπως η προκειμένη στη Βενετία, ενδεχομένως «οι τρομακτικές ιστορίες να κάνουν τη ζωή λιγότερο τρομακτική» (όπως ακούμε στην ταινία). Σε κάποιες από αυτές παρευρίσκεται μία φιγούρα ονόματι Ηρακλής Πουαρό που εκπροσωπεί καθέναν που θέλει να μάθει την αλήθεια. Το στοιχείο που πρωταγωνιστεί στο «Μυστήριο στη Βενετία», στη δική του φιγούρα, είναι το μουστάκι του.
Πηγή κεντρικής φωτ.: Facebook/ A Haunting in Venice
