Ο συνθέτης Λέοναρντ Μπερνστάιν, ένας βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το προσφυγικό ζήτημα και οι ανθρώπινοι δεσμοί διατρέχουν τις ταινίες που προβάλλονται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για διαφορετικά μεταξύ τους είδη – βιογραφία με μικρές παρεκκλίσεις, κοινωνικό και ερωτικό δράμα.
Στις νέες κυκλοφορίες, επίσης, η ταινία τρόμου «Thanksgiving» του Ιλάι Ροθ, με άρωμα Χριστουγέννων καθώς και το animation «Ένα ταξίδι για πάπιες». Στο «Thanksgiving», οι κάτοικοι της Μασαχουσέτης τρομοκρατούνται, το βράδυ της Black Friday, από έναν μυστηριώδη κατά συρροή δολοφόνο.
Maestro
Μη καθαρά βιογραφική, η ταινία «Maestro» του Μπράντλεϊ Κούπερ με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφηγείται μεν τη ζωή του συνθέτη Λέοναρντ Μπερνστάιν (1918-1990), επικεντρώνεται δε, στη δια βίου σχέση του με την ηθοποιό Φελίσια Μοντεαλέγκρε, την οποία υποδύεται η Κάρεϊ Μάλιγκαν. Αυτά, μέσα από ασπρόμαυρες αλλά και έγχρωμες σκηνές, ποιητικότητα διατρέχει εκείνες που είναι γυρισμένες στο φυσικό τοπίο, με τους δύο πρωταγωνιστές να κάθονται στο μέσο του ξέφωτου, στηρίζοντας ο ένας την πλάτη του στον άλλο. «Πρέπει να χτίσουμε μία πολύ δυνατή σχέση» είναι η φράση που επαναλαμβάνουν ευρισκόμενοι στο ξέφωτο.
Για την ιστορία, ο Μπερνστάιν νυμφεύτηκε τη γεννημένη στην Κόστα Ρίκα ηθοποιό και ακτιβίστρια το 1951 και έμειναν μαζί μέχρι που πέθανε το 1978, παρόλο που εκείνος είχε μια ομοφυλόφιλη ζωή.
Με την ταινία «Maestro» ο Κούπερ επιστρέφει στη σκηνοθεσία μετά τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 2018 «Ένα αστέρι γεννιέται». Εκτός από πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης, ο Κούπερ είναι επίσης παραγωγός και συνέγραψε το σενάριο της ταινίας μαζί με τον βραβευμένο με Όσκαρ σεναριογράφο Τζος Σίνγκερ του «Spotlight».
Στην παραγωγή της ταινίας συμμετέχει –μεταξύ άλλων– και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος αρχικά σχεδίαζε να τη σκηνοθετήσει πριν αποφασίσει να την παραδώσει στον Κούπερ, αφού είδε την επιτυχημένη προσπάθεια του ηθοποιού ως σκηνοθέτη στην ταινία «Ένα αστέρι γεννιέται».
Η τελευταία παμπ
Υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών η ταινία του Κεν Λόουτς με τίτλο «Η τελευταία παμπ» που θέτει στο επίκεντρο τις σχέσεις των ανθρώπων σε μία μικρή κοινωνία, την προσπάθειά τους να βιοποριστούν όταν το χωριό σταδιακά ερημοποιείται και την αλλαγή στην ανθρώπινη συμπεριφορά μετά την άφιξη προσφύγων από τη Συρία οι οποίοι «έχασαν τα πάντα».
Ψήγματα ανθρωπιάς διατρέχουν μεγάλο μέρος της ταινίας – «δεν είναι φιλανθρωπία, είναι αλληλεγγύη», ακούμε, και αυτή η φράση απαντάται συμβολικά στην ακόλουθη: «άμα τρώτε μαζί, παλεύετε μαζί».
Εάν η ανθρώπινη υπόσταση διαχωρίζεται στις θετικές της και τις αρνητικές της πλευρές, στην προκειμένη ταινία, οι θετικές είναι η αλληλεγγύη και η καλοσύνη από μικρή μερίδα ανθρώπων, στις αρνητικές οι υπόλοιποι (και περισσότεροι) κάτοικοι του χωριού που δεν είναι ευνοϊκά διακείμενοι στην άφιξη των προσφύγων. Η θέση τους: «όλοι μας τη ζωή είμαστε σε αυτή την πόλη και πρέπει να τη μοιραστούμε με αυτούς που ξέρουμε». Οι πλευρές αντιπαρέρχονται στην παμπ, το ζήτημα είναι η εύρεση της χρυσής τομής.
Αγάπη, ζωή
Έμφαση στη συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων δίνεται στην υποψήφια για Χρυσό Λέοντα (Φεστιβάλ Βενετίας) ταινία «Αγάπη, ζωή» του Ιάπωνα Κότζι Φουκάντα. Πλάνα δίχως ταχύτητα για μία τρυφερή ιστορία που περιστρέφεται γύρω από μία μητέρα της οποίας ο κωφός και άστεγος πρώην σύζυγός της επανέρχεται στη ζωή της, ζητώντας βοήθεια και ταρακουνώντας τη σχέση με τον νυν σύντροφό της και διαταράσσοντας την ψυχολογία του γιου της.
Ο Φοκάντα εστιάζει στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και στη μεταβολή των συναισθημάτων βάσει της οπτικής επαφής μεταξύ τους. Μία από τις φράσεις που κρατάμε: «Πόσο καιρό μιλάμε χωρίς να κοιταζόμαστε;»
Ο τελευταίος στρατιώτης
Η Ιστορία, η συμφιλίωση με το παρελθόν και η διαχείριση του παρόντος λόγω του πανδαμάτωρα χρόνου διατρέχουν την ταινία «Ο τελευταίος στρατιώτης» του Τέρι Λόουν, με τον Πιρς Μπρόσναν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υποδύεται έναν βετεράνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που με αφορμή την επέτειο 75 χρόνων από την απόβαση στη Νορμανδία (στην οποία πολέμησε), αποφασίζει να φύγει κρυφά από το γηροκομείο προκειμένου να παραστεί στην αντίστοιχη τελετή.
Η εμμονή να μετέχει στη μάχη τον καθόρισε, γνωρίζει ότι «όλοι έχουμε ημερομηνία λήξης». Η ιστορία του υπερήλικα βετεράνου, του Λόουν, είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Και δείχνει την επιθυμία ενός ανθρώπου σε μεγάλη ηλικία, που πλησιάζει η «λήξη» του, να νιώσει ξανά ζωή.
Κεντρική φωτ.: Από την ταινία «Maestro», πηγή: Facebook/ Maestro Film
