Βάζει κάτω τον Ανδρουλάκη, αφήνει πίσω τον ζαλισμένο Κασσελάκη, κοιτά «ίσια στα μάτια» τον Μητσοτάκη και απειλεί ευθέως την Κυβέρνηση!
Ισχυρή πολιτική Αντιπολίτευση δεν έχουμε, αλλά αντιπολίτευση κάνει μόνη της η Ακρίβεια. Και καταφέρνει να είναι το πρόβλημα που ζορίζει ουσιαστικά τον κυρίαρχο, εδώ και καιρό, της πολιτικής σκηνής Πρωθυπουργό.
Η κυβέρνηση σε εμφανή αμηχανία προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Μητσοτάκης τρέχει στα σούπερ μάρκετ, αλλά το αποτέλεσμα μικρό. Στην προηγούμενη κυβέρνηση είχαμε το καλάθι του νοικοκυριού, τώρα τη μείωση του 5% σε όλα τα προϊόντα, και στα ιδιωτικής ετικέτας και στα επώνυμα, αλλά οι διαμαρτυρίες δεν κοπάζουν. Τα ράφια γέμισαν καρτέλες με τιμές, που κάνουν δυσκολότερη την αναζήτησης της πιο συμφέρουσας για το ατομικό πορτοφόλι τιμής. Θα έπρεπε να έχει επιμείνει στο καλάθι του νοικοκυριού η Κυβέρνηση. Θα πίεζε περαιτέρω τον ανταγωνισμό.
Η περίοδος για την Κυβέρνηση περιγράφεται, ιδανικά, σαν «χρυσή»! Παρομοίως για τον Πρωθυπουργό, «μοναδική». Ποτέ άλλοτε το δίδυμο δεν συνάντησε τόσο ευνοϊκές πολιτικές συνθήκες. Αντιπολίτευση αποδυναμωμένη και στα δυο επίπεδα. Πολιτικών προτάσεων και προσώπων.
Παρ´ όλα αυτά, το σοβαρότατο θέμα των τιμών που ροκανίζουν το εισόδημα των πολιτών και κυρίως των ασθενέστερων ομάδων σιγοκαίει στα «σωθικά» της κοινωνίας. Συνδυάζεται με τη διαπίστωση περί του μειωμένου κυβερνητικού ενδιαφέροντος για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη και ανοίγει την τρύπα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων. Στην πρόθεση ψήφου μπορεί η ΝΔ να καλπάζει έναντι των αντιπάλων της, όμως η Κυβέρνηση «βυθίζεται» μέσα στα κύματα της καθημερινότητας.
Ο καθορισμός της τιμής πώλησης των βασικών προϊόντων διατροφής και καθημερινής ανάγκης είναι μια υπόθεση «σκοτεινή» για το ευρύ κοινό. Από τις μακρινές δεκαετίες που γιγαντώθηκε ο λαϊκισμός. Τότε, που η δήθεν φιλολαϊκή πολιτική παιζόταν με τα καφάσια στη Λαχαναγορά. Όσες προσπάθειες αναλήφθηκαν για την επιμόρφωση της κοινωνίας ώστε να διαμορφώσει καταναλωτική συνείδηση και επωφελή για την ίδια συμπεριφορά αγορών έμειναν στη μέση. Δεν ολοκληρώθηκαν, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο δεν συνηθίσαμε να ψωνίζουμε με μέτρο, αντιθέτως να σπρώχνουμε καλάθια ξέχειλα.
Γενιές μεγάλωσαν με την κρατικιστική αντίληψη της διατίμησης. Να καθορίζει το κράτος, δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση, την ανώτατη τιμή πώλησης ενός προϊόντος. Έτσι που όλοι να πωλούν στην υψηλή. Αυτό θα «έσωζε» την κατάσταση, στην στρεβλή αντίληψη που έχουν οι περισσότεροι για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Προφανώς, ούτε το εκπαιδευτικό στη σύστημα βοήθησε τον μαθητόκοσμο να κατανοήσει τις βασικές έννοιες της ελεύθερης αγοράς, της προσφοράς και της ζήτησης, του ανταγωνισμού, κλπ. Η Ελλάδα για δεκαετίες αναπτύχθηκε σαν ένα σοβιετικό κράτος…
Με την άγνοια για οδηγό μια κοινωνία είναι λογικό να τρακάρει. Ποτέ θέματα της Αγοράς δεν συζητήθηκαν σοβαρά. Ποτέ δεν ενημερώθηκαν με ψυχραιμία οι Έλληνες. Είναι επόμενο να κυκλοφορούν «φίδια» σαν «αλήθειες». Πως διαμορφώνεται η τιμή ενός προϊόντος; Γιατί το ίδιο προϊόν, της ίδιας αλυσίδας που προωθείται στην αγορά από μια πολυεθνική εταιρεία πωλείται σε διαφορετική τιμή ανάμεσα στα κράτη. Σειρά παραγόντων καθορίζουν την τελική τιμή, αλλά είναι το εμπορικό μυστικό των επιχειρήσεων που στο μεταξύ φουντώνει τη φαντασία των ανθρώπων.
Το καλάθι του νοικοκυριού πριν από ένα χρόνο είχε σε κάποιο βαθμό ισορροπήσει την κατάσταση στην Αγορά. Κυρίως στην κατηγορία των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας, η διείσδυση των οποίων στην ελληνική αγορά είναι αισθητά χαμηλότερη σε σχέση με άλλα κράτη της δυτικής και βόρειας Ευρώπης. Στην Ελλάδα τα συγκεκριμένα προϊόντα υποτιμούνται, σαν δεύτερης ποιότητας! Αλλά δεν παύουμε να διαμαρτυρόμαστε για την ακρίβεια. Οξύμωρη μεν, υπαρκτή δε συμπεριφορά. Αποτέλεσμα ελλιπούς εκπαίδευσης και αδιαμόρφωτης καταναλωτικής συμπεριφοράς, δυστυχώς.
Σειρά εγγενών αιτιών βασανίζουν την εσωτερική, τοπική μας αγορά. Ας πούμε τον περίφημο ανταγωνισμό δεν τον έχουμε γνωρίσει σε όλο το εύρος του. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπάρχει. Όμως δεν είναι και ισχυρός. Ίσως και ανύπαρκτος στις κρυφές γωνιές του εμπορίου.
Θα περιμέναμε την Επιτροπή Ανταγωνισμού πιο γρήγορη, πιο αποτελεσματική, πιο «φοβιστική»! Μάλλον σαν αρνάκι μοιάζει που προσπαθεί να σταθεί ανάμεσα σε…λύκους.
Για τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση φιλελεύθερης αντίληψης αποτυχία στην τιθάσευση της Αγοράς δεν δικαιολογείται. Θα απογοήτευση οικτρά τους πολλούς που ακολουθούν και περιμένουν:
Όχι θαύματα, αλλά αποτελέσματα λογικής και πολιτικού θάρρους…
