Η Κυβέρνηση καθυστέρησε να μπει στη μάχη για την πραγματική καταπολέμηση της βίας. Ας μη φανταστούμε την εφαρμογή κάποιων «κατασταλτικών» μέτρων, αλλά τα στοιχειώδη μέσα που έχει στη διάθεση του κάθε κράτος προκειμένου να διασφαλίζει ηρεμία και τάξη στην κοινωνία.
Απαντήσεις σε μερικά ερωτήματα θα βοηθούσαν την κοινή γνώμη να νιώσει βεβαιότητα για την ειλικρίνεια των προθέσεων από εδώ και μετά. Για να μην χρειαστεί να γραφούν τα ίδια στο μέλλον…
Έπρεπε να χαροπαλεύει ο αστυνομικός, με το ακρωτηριασμένο πόδι, χτυπημένος από τη ναυτική φωτοβολίδα για να κατατεθούν τα στοιχεία των 200 σεσημασμένων χούλιγκαν στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου;
Έπρεπε να προηγηθεί μία ακόμη δολοφονική απόπειρα εναντίον του προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ που θα ενεργοποιούσε, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, την Κυβέρνηση;
Έπρεπε αυτή η καθυστέρηση, όταν έχουν προηγηθεί εγκληματικού χαρακτήρα συμπλοκές μεταξύ οργανωμένων οπαδών;
Έπρεπε να παραμένουν «θαμμένοι» διακόσιοι φάκελοι διαπιστωμένων, καταγεγραμμένων από τις Αρχές ταραχοποιών που πρωταγωνιστούν σε επεισόδια βίας κυρίως εναντίον αστυνομικών, με επίκεντρο την περιοχή των Εξαρχείων, την Πανεπιστημιούπολη, αλλά και τα γήπεδα;
Έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα σε οριακό σημείο, «αποκτήνωσης και πανδημίας βίας», όπως είπε ο υπ. Προστασίας Πολίτη Γ. Οικονόμου προκειμένου να ζητηθεί η συνδρομή του Αρείου Πάγου;
Γιατί, πάντα, εκ των υστέρων;…
