Ο Στ. Κασσελάκης πάτησε την πεπονόφλουδα. Ενοχλήθηκε από το δημοσιογραφικό σχόλιο του Γ. Αυτιά, το οποίο κατά την εκτίμηση του τον έθιγε προσωπικά και επέλεξε τον δρόμο του «μανιάτικου». Απάντησε ο ίδιος στον δημοσιογράφο κι ως αντίδραση υπάκουσε στην κλασική ΣΥΡΖΑϊκή τακτική των αντιποίνων. Κανένας εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ να μην παραβρίσκεται στα πάνελ του τηλεοπτικού ΣΚΑΪ…
Οι συνήθεις παιδαριώδεις, συμπλεγματικές συμπεριφορές του ακραίου Τσίπρα στην εποχή του ακραίου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Ο αριστερός αταβισμός ισχυρή παρακαταθήκη και κληροδότημα στον καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξεπερνιέται ούτε από τον κατά τ’ άλλα φρέσκο Αριστερό νεανία, κάτοικο Μαϊάμι, ο οποίος κατά τη δημόσια δήλωση του, την οποία περιφέρει ως άκρως επιτυχημένη, διαθέτει τέτοιο κομπόδεμα ώστε να ζει χωρίς να εργάζεται. Μπράβο άξιος!
Πρώτα απ’ όλα, ως βασικό θέμα αρχών, ο δημοσιογράφος αντιμετωπίζει τους πολιτικούς μόνο με πολιτικά επιχειρήματα. Αναφορές, δηκτικές, σχετικά με τα χαρακτηριστικά σώματος, προσώπου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή λογοπαίγνιο με το ονοματεπώνυμο του πολιτικού και προφανώς κατά οποιοδήποτε ανθρώπου ευτελίζουν την έννοια της κριτικής. Σε αυτές τις περιπτώσεις κατάπτυστο γίνεται το υποκείμενο κι όχι το αντικείμενο της κριτικής. Φυσικά όλοι οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα της προσφυγής στη Δικαιοσύνη, ως ύστατο καταφύγιο δικαίωσης, στην περίπτωση που οι ίδιοι νιώσουν ότι προσβάλλεται η προσωπικότητα τους.
Η δημοσιογραφία οφείλει να διερευνά όλα τ’ άλλα. Πληροφορίες ή ενδείξεις εμπλοκής σε σκάνδαλο διαφθοράς, διαπλοκής, χρηματισμού, ακόμη, η προσπάθεια απόκρυψης κάποιου ποινικού παραπτώματος του οποίου η ευθύνη δεν αναλαμβάνεται και φυσικά η ιατρικών δεδομένων. Γενικώς η ζωή του πολιτικού προσώπου πρέπει να είναι διάφανη. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος κάνει πρώτος το βήμα της δημοσιοποίησης, όπως συνέβη με τον Στ. Κασσελάκη αναφορικώς με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.
Στη συνέχεια, ο αρχηγός της Αξ. Αντιπολίτευσης έσφαλλε σε όλες τις επόμενες κινήσεις του. Απειρία, επηρεασμός από «πολακική» διδαχή, αδυναμία κριτικής σκέψης, αυτοελέγχου; Μπορεί κάτι από αυτά ή κι όλα μαζί. Η σοβαρή συμβουλή, εάν του παρεχόταν, θα έπρεπε να εμποδίσει με κάθε τρόπο την προσωπική του αντίδραση στην κοινωνική δικτύωση.
Δεν απαντά ο Αρχηγός, απαντούν άλλοι, εάν χρειαστεί κι αν πρέπει, για λογαριασμό του. Είναι ένας ακόμη λόγος ύπαρξης για τους «άλλους» που συγκροτούν την «αυλή» του. Ο Κασσελάκης έχει πει, άλλωστε, ξεκάθαρα και με λεβεντιά αυτό που ήθελε να πει από την αρχή. Συνεπώς κάθε επανάληψη, όποιου υπαινιγμού δεν τον αγγίζει. Απαξιώνει όποιον το επιχειρεί.
Ο πολιτικός Αρχηγός και μάλιστα της Αξ. Αντιπολίτευσης δεν απαιτεί την απόλυση δημοσιογράφου για ένα σχόλιο. Ακόμη κι αν αυτό τον προσβάλλει κατά την άποψη του. Διότι έτσι πηγαίνει περίπατο η όποια του «δημοκρατικότητα» και ο, τι υποτιθέμενο καινούργιο πρεσβεύει. Γιατί το μόνο που πρεσβεύει σίγουρα είναι ο αυταρχισμός. Όταν μάλιστα ο υπαρχηγός του Πολάκης μόλις πριν από μια εβδομάδα εξύβρισε άλλον δημοσιογράφο (Γ. Πρετεντέρη) με τον χυδαιότερο τρόπο, χωρίς καμία συνέπεια.
Δεν αντιδρά ο Αρχηγός σπασμωδικά. Φροντίζει να μην υπακούσει σε αντιεπαγγελματικές συμβουλές. Όπως, η «απόσυρση» βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ, από εμφάνιση στον τηλεοπτικό «εχθρό», διότι πρόκειται περί ανοησίας. Αν μάλιστα είχε τη δυνατότητα να ακούσει όσα λένε οι βουλευτές της ομάδας του, οι υποστηρικτές του κι όχι μόνο οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του, θα είχε ανακαλέσει την απόφαση του. Ο ερασιτεχνισμός των συνεργατών του είναι εμφανής κι από την απουσία γραπτής ανακοίνωσης ως εντολή.
Αντίθετα, οφείλει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να (ξανά)σκεφτεί τις στερεοτυπικές του θέσεις σε σχέση με ζητήματα βιοηθικής και οικογενειακού προγραμματισμού στις οποίες αναφέρθηκε προσφάτως. Ειδικότερα η άποψη του, η «ματιά» του για τη Γυναίκα, την ύπαρξη της, την παρουσία της στην κοινωνία είναι εμφορούμενες από ακραίο συντηρητισμό και αναχρονισμό. Θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και σεξιστικό το επιχείρημα του, με το οποίο η Γυναίκα ως φύλο μένει έξω από την οικογενειακή ευτυχία την οποία προσδιορίζει μόνο ανδρική υπόθεση, εάν κρίνουμε την απάντηση του για το φύλο των αγοριών που θα προτιμήσει, όταν αναθέσει (!) την τεκνοποιΐα τους στην ανάδοχο μητέρα.
Εκτός κι αν είναι αυτές οι ιδέες για την κοινωνία που θέλει…
Ο Κασσελάκης κρίνεται πολιτικά. Επί των πολιτικών του αποφάσεων, επί των πολιτικών του δηλώσεων και επί των πολιτικών του ενεργειών. Η βαθμολογία σε όλους τους τομείς εξακολουθεί να είναι κάτω από τη βάση.
Το παραδέχεται κι ο ίδιος. Ζητάει χρόνο να μελετήσει. Υπόσχεται, ότι κάποια στιγμή, θα γίνει «ξεφτέρι»!
Πάντως, σε αντίθεση με τον πολιτικό του αντίπαλο, η πολιτική του κλεψύδρα αδειάζει ταχύτατα…
