Είναι πιθανό το κόμμα της Μαρίν Λεπέν να μην κατακτήσει την πλειοψηφία στη γαλλική βουλή, κάτι που πυροδοτεί ποικίλα σενάρια για την επόμενη ημέρα. Το βασικό ερώτημα είναι τι κυβέρνηση θα έχει η Γαλλία, πόσο ισχυρή θα είναι και πώς θα συνυπάρξει με τον Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν.
Όλα αυτά μας ενδιαφέρουν άμεσα διότι η Γαλλία είναι το ήμισυ του γαλλογερμανικού άξονα που καθοδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το ενδιαφέρον, αλλά και οι ανησυχίες γίνονται εντονότερες, καθώς στη Γερμανία η τρικομματική κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων - Φιλελεύθερων βγήκε από τις ευρωεκλογές βαριά τραυματισμένη. Συνεπώς έχουμε κάθε δικαίωμα να προσβλέπουμε με αγωνία το τι θα γίνει την Κυριακή το βράδυ στη Γαλλία.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουμε έναν Πρόεδρο ο οποίος όχι μόνον δε μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά όλες του οι κινήσεις μαρτυρούν αδυναμία και στην εκτέλεση των προεδρικών του καθηκόντων.
Παρ΄όλα αυτά επιμένει να μην παραιτείται, παρασέρνοντας το Δημοκρατικό κόμμα σε μια ήττα από έναν αντίπαλο που ελάχιστη σχέση έχει με τους θεσμούς της δημοκρατίας και ο οποίος έρχεται στην εξουσία με ρεβανσιστικές διαθέσεις. Να ελπίσουμε πως έστω την τελευταία στιγμή θα πειστεί ο Τζο Μπάιντεν να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση της προεδρίας, ώστε να υπάρξει ένας αξιόλογος υποψήφιος - αν βρεθεί - από το Δημοκρατικό κόμμα.
Δε θυμάμαι ποτέ ο δυτικός κόσμος να παρουσίαζε μια τέτοια εικόνα αβεβαιότητας και ελλείμματος ηγεσίας, όπως η σημερινή. Πάντα υπήρχαν ισχυρές ηγεσίες που μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην κρισιμότητα των περιστάσεων. Και σήμερα τόσο στον ευρωπαϊκό χώρο όσο και στη Μ. Ανατολή η κατάσταση είναι δραματική.
Στην Ουκρανία οι μάχες συνεχίζονται, αλλά φαίνεται πως και οι δύο αντίπαλοι αναζητούν έναν τρόπο να ξεκινήσουν οι συζητήσεις, σε πρώτη φάση, για ανακωχή. Μια διαδικασία ιδιαίτερα δύσκολη αν επιμείνει η ρωσική πλευρά στην άποψη πως η νέα κατάσταση θα διαμορφωθεί με βάση τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών.
Από την άλλη πλευρά ο Πούτιν δε φαίνεται να βιάζεται καθώς εκτιμά πως με τον Τραμπ στην εξουσία η Ουκρανία θα βρεθεί σε ακόμα πιο μειονεκτική θέση. Στη Γαλλία μπορεί την εξωτερική πολιτική να την καθορίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά σημασία θα έχει αν η Μαρί Λεπέν επανέλθει στη φιλορωσική πολιτική της κάτι που θα δημιουργήσει ένα πρόσθετο πρόβλημα σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο.
Τέλος στη Βρετανία - η οποία από το 2014 υπήρξε η πιο σταθερή σύμμαχος της Ουκρανίας και επί του πεδίου των επιχειρήσεων - είναι άγνωστο τι πολιτική θα ακολουθήσει στο ουκρανικό ζήτημα ο νέος πρωθυπουργός των Εργατικών. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό αβεβαιότητας και προκλήσεων, αίφνης στη χώρα μας το πολιτικό σκηνικό απέκτησε χαρακτηριστικά μιας επικίνδυνης και απρόβλεπτης ρευστότητας.
