Ένας πολιτικός ηγέτης, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, χρειάζεται να έχει και την τύχη με το μέρος του. Ή να το πω ανάποδα, να μην την έχει απέναντί του. Για σκεφτείτε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είχε προκηρύξει εκλογές στα τέλη Φεβρουαρίου για τις 26 Μαρτίου, όταν οι αντιδράσεις για την τραγωδία των Τεμπών θα βρισκόταν στην κορύφωσή τους.
Ο Μητσοτάκης, όπως όλοι το παραδέχονται, είναι τυχερός επειδή έχει τον Τσίπρα ως βασικό του αντίπαλο. Βέβαια, σηκώνει πολλή κουβέντα αν το πρόβλημα για τη Ριζοσπαστική Αριστερά είναι ο ίδιος ο Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αυτό θα είναι το αντικείμενο της ανάλυσης που θα κάνουν οι σύντροφοι μετά τη διαφαινόμενη ήττα. Εγώ μένω στα χοντρά γράμματα. ‘Η να το πω αλλιώς, πολύ πιο δύσκολη θα ήταν η κατάσταση για τη Νέα Δημοκρατία αν είχε ως βασικό της αντίπαλο ένα άλλο κόμμα, πιο κοντά στα χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, με ερείσματα στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο.
Και ενώ για την καλοτυχία του Κυριάκου αναφερόμασταν τον Τσίπρα, αίφνης τις τελευταίες ημέρες μάς προέκυψε ο Γιάνης Βαρουφάκης, που επιβεβαίωσε την «τύχη» του Κυριάκου. Πρώτα έβαλε ταφόπλακα στην προοπτική της κυβέρνησης των ηττημένων και στη συνέχεια, με τη χθεσινή του ομιλία, μας ξαναθύμισε το ενδεχόμενο να κλείσουν και πάλι οι τράπεζες.
Ο τρόπος που έθεσε το ζήτημα, ως ένα εναλλακτικό σχέδιο συναλλαγών που διαθέτουν όλες οι σοβαρές κυβερνήσεις, μας παραπέμπει σε ακραίες οικονομικές και πολιτικές καταστάσεις οι οποίες δεν υφίστανται στην Ελλάδα. Εκτός αν προκληθούν, λόγω άσκησης ακραίων πολιτικών, όπως το πρώτο εξάμηνο του 2015. Προφανώς, σε κάτι τέτοιο αναφέρεται ο Γιάνης ο οποίος επιζητεί διαρκώς τη δικαίωσή του για τα όσα έγιναν εκείνο το εξάμηνο. Αυτή όμως η επιζητούμενη δικαίωση έχει πολιτικό αντίκτυπο και στο σήμερα.
Ποιος είναι ο πολιτικός αντίκτυπος αυτών των χθεσινών δηλώσεών του;
Πρώτα - πρώτα συνεχίζει να «ψαρεύει» στο αντισυστημικό ακροατήριο που είναι επιφυλακτικό απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και κινείται στη λεγόμενη γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων. Είναι ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό που είναι κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μπορεί να μετατρέψει μια ήττα σε συντριβή ή από την άλλη μεριά να αποτρέψει τη συντριβή. Σε αυτό το ακροατήριο απευθύνεται ο Γιάνης μιλώντας για εναλλακτικά συστήματα πληρωμών και κλείνοντας το μάτι στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Δεύτερον, γκρεμίζει και σε προγραμματικό επίπεδο τις γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ δε περισσότερο με το ΠΑΣΟΚ. Η πρόκληση προς τον Τσίπρα είναι ξεκάθαρη. Αν θέλεις συνεργασία, έλα πριν από τις εκλογές να συντάξουμε το κοινό πρόγραμμα. Αλλά σε τι κοινό πρόγραμμα να προστρέξει ο Τσίπρας; Σε αυτό των εναλλακτικών πληρωμών; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που βασίζει όλη τη στρατηγική του στην προοπτική της «προοδευτικής» κυβέρνησης, μια προοπτική που δεν υπάρχει, δια χειρός Βαρουφάκη. Δηλαδή ο Α. Τσίπρας, εικοσιπέντε ημέρες (25) πριν από τις εκλογές, πορεύεται χωρίς ένα κεντρικό πολιτικό αφήγημα.
Αυτή τη στιγμή το μόνο κόμμα που έχει μια ξεκάθαρη πρόταση είναι η Νέα Δημοκρατία. Αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές για να βάλουμε την Ελλάδα, χωρίς πισωγυρίσματα, στον δρόμο της ανάπτυξης.
