Δεν αναφέρομαι στην κοινοποίηση στους πολιτικούς αρχηγούς του πορίσματος της ΑΔΑΕ για τις νόμιμες επισυνδέσεις. Επειδή ο κ. Ράμμος είναι έγκριτος νομικός τεκμαίρεται πως ενήργησε σύννομα. Και, όπως μαθαίνω, στο κείμενό του δεν υπάρχουν τα ονόματα αυτών που βρέθηκαν παρακολουθούμενοι, αλλά περιγράφεται η επαγγελματική τους θέση.
Το πρόβλημα που τον εξέθεσε βρίσκεται αλλού. Πήρε μέρος, ως μη όφειλε, στην πολιτική διαμάχη που ξέσπασε για την εκδήλωση του «Μένουμε Ευρώπη;» τασσόμενος με την πλευρά των διοργανωτών. Και με την πλευρά των επικριτών της εκδήλωσης να συντασσόταν, πάλι η παρέμβασή του θα ήταν προβληματική.
Ένας πρόεδρος μιας Ανεξάρτητης Αρχής δεν εμπλέκεται σε πολιτικές διαμάχες, πολύ δε περισσότερο αν αφορούν τον χώρο ευθύνης του. Δείχνει προκατάληψη. Τις πολιτικές του προτιμήσεις τις αφήνει σπίτι του όσο προϊσταται μια τόσο ευαίσθητης Ανεξάρτητης Αρχής. Προστατεύει πρωτίστως τους θεσμούς και δευτερευόντως τον εαυτό του και το έργο του.
Στο ερώτημα «μα ένας πρόεδρος μια Ανεξάρτητης Αρχής δεν μπορεί να έχει πολιτική άποψη; Δε δικαιούται να εκφέρει δημοσίως τις πολιτικές του θέσεις;» Η απάντηση είναι ένα ξερό :«όχι, δε δικαιούται».
Μάλιστα το ατόπημά του μεγεθύνεται όχι απλώς γιατί παρενέβη, αλλά γιατί παρενέβη υπέρ της πλευράς που ήταν προφανές πως υποστήριζε με τη δράση του ως πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής. Αν και νομότυπος ο έλεγχος στους παρόχους και τα όσα επακολούθησαν, υπονομεύθηκαν ευθέως από το γεγονός ότι στήριξε πολιτικά την πρωτοβουλία του «Μένουμε Ευρώπη;»
Πολιτική απειρία; Λάθος αντίδραση υπό την πίεση των γεγονότων; Ή μήπως πολιτική επένδυση; Ερωτήματα θέτω.
Αν δούμε εποπτικά τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, θα διαπιστώσουμε πως υπήρχε ένα αόρατο χέρι, ένας σκηνοθέτης, που έστησε όλο αυτό το σκηνικό. Στις 26 Ιανουαρίου η επίμαχη εκδήλωση στο Γκαίτε, στις 24 Ιανουαρίου το βράδυ η επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και λίγο νωρίτερα η ενημέρωσή του από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ. Και όλα αυτά ενώ στην επικαιρότητα κυριαρχούν οι βαλίτσες και τα sms της υπόθεσης Καλογρίτσα και ο διασυρμός που υπέστησαν, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, οι πολιτικοί που υποστήριξαν την ύπαρξη της «νεκρής» Μαρίας στον Έβρο.
Η υπόθεση των νόμιμων επισυνδέσεων είναι το τελευταίο όπλο για να πληγεί η κυβέρνηση. Και για να είμαι δίκαιος και αυτή έκανε λάθη σε αυτήν την υπόθεση. Αιφνιδιάστηκε και ενήργησε σπασμωδικά. Αλλά τελικά δεν κατέγραψε απώλειες, όπως έδειξαν όλες οι δημοσκοπήσεις. Τώρα σερβίρεται ένα ξαναζεσταμένο φαγητό, αλλά με την υπογραφή του σεφ αυτή τη φορά. Και αυτό θα πεταχτεί στα σκουπίδια, όπως και η προσπάθεια να φανεί η Ελλάδα πως κινείται στα χνάρια ενός Όρμπαν.
Δεν είναι τυχαίο πως οι συμπαραστάτες εκ του εξωτερικού της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι αυτοί που προσπάθησαν να διαβάλουν την Ελλάδα στη διεθνή κοινή γνώμη με την απάτη της «νεκρής» Μαρίας. Προφανώς κάποια διεθνή κέντρα έχουν ενοχληθεί από την αναβάθμιση της πατρίδας μας σε όλα τα επίπεδα και αγωνίζονται να την «κοντύνουν».
Υ.Γ. Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ για την δήθεν προστασία των Ανεξάρτητων Αρχών φαίνεται από την ξεδιάντροπη σιωπή του για τη σχεδόν δεκαετή δικαστική περιπέτεια του Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Δεν είναι τυχαία η δήλωση στις 15/12/2021 του κ. Π. Πολάκη πως η «δεύτερη φορά Αριστερά» θα καταργήσει τις Ανεξάρτητες Αρχές.
