Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε μια «φωτογραφία» με έναν άνδρα της ΕΜΑΚ να κρατεί στην αγκαλιά του ένα κοριτσάκι που έβγαλε μέσα από τα ερείπια. Η «φωτογραφία» ήταν εμφανώς κατασκευασμένη και ήθελε να αποτυπώσει όχι μόνον τις δράσεις αυτού του επίλεκτου σώματος, αλλά να στείλει και ένα μήνυμα συναδέλφωσης των δύο λαών, καθώς στο κράνος του διασώστη είχε προβληθεί η ελληνική σημαία και στο μπλουζάκι του κοριτσιού η τουρκική.
Ήταν σαφές πως το κυρίαρχο σε αυτή την εικόνα δεν ήταν η αυθεντικότητά της, αλλά το μήνυμα που ήθελε να στείλει. Αίφνης, ξεσηκώθηκαν οι «ευαίσθητοι» του Διαδικτύου οι οποίοι, αδυνατώντας να αντιληφθούν τη λειτουργία αυτής της συγκεκριμένης εικόνας, καυτηρίασαν το photoshop και κατήγγειλαν την εμπορική της εκμετάλλευση. (Από ποιον άραγε;)
Αυτό όμως που δεν αντιλήφθηκαν όλοι αυτοί, το αντιλήφθηκε η Μαντόνα που πήρε την εικόνα και την σήκωσε στη σελίδα της στο Ιnstagram με τα δεκάδες εκατομμύρια ακολούθους. Τι μεγαλύτερη προβολή για την ΕΜΑΚ, τι μεγαλύτερη προβολή για τη φιλία των δύο λαών. Εκατομμύρια θαυμαστές της Μαντόνα είδαν τον Έλληνα διασώστη, με το ελληνικό εθνόσημο, είδαν επίσης το μικρό Τουρκάκι να βρίσκεται ασφαλές στην αγκαλιά του. Δεν έψαξαν να δουν αν αυτό που βλέπουν είναι αυθεντικό ή κατασκευασμένο, αν είναι τέλειο ή έχει λάθη. Απόλαυσαν και χάρηκαν μιαν εικόνα βγαλμένη μέσα από την ανθρώπινη δυστυχία και το μεγαλείο της ανθρωπιάς και της συναδέλφωσης.
Γράφτηκε πως αυτή η εικόνα ήταν έμπνευση και δημιουργία μιας υπηρεσίας της Πυροσβεστικής. Δε γνωρίζω αν αληθεύει, αλλά αν όντως αυτό συνέβη, τότε σημαίνει πως κάτι αλλάζει στις δημόσιες υπηρεσίες. Πως αντιλαμβάνονται τη σημασία της επικοινωνίας και του μηνύματος. Και μπράβο σε όποιον είχε αυτήν την έμπνευση.
Αυτή η τάση που έχουν, όχι λίγοι, να σπεύδουν να απομυθοποιήσουν καταστάσεις, είναι και ανεξήγητη και αδιέξοδη. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση ποια διαφορά υπάρχει αν αντί για την κατασκευασμένη εικόνα τη συγκεκριμένη σκηνή αποτύπωνε μια αυθεντική φωτογραφία; Στον βαθμό που ουδείς διεκδικεί βραβείο φωτογραφίας δεν υπάρχει διαφορά.
Όταν κάποιος θέλει να δώσει σημασία στο μήνυμα, έχει το δικαίωμα να επεξεργαστεί όπως αυτός νομίζει τα σημεία της εικόνας, βασικά και δευτερεύοντα. Δηλαδή όλοι οι διαμαρτυρόμενοι τι θα προτιμούσαν; Να μην υπήρχε καμιά εικόνα, έστω κατασκευασμένη; Δεν τους ικανοποίησε το γεγονός πως εκατομμύρια πολίτες όλου του κόσμου είδαν χάρη στη Μαντόνα, τον διασώστη της ΕΜΑΚ επί το έργο του; Υπήρχε καλύτερη προβολή για την πατρίδα μας; εκτός αν αυτό ενοχλεί.
Γιατί τόση μιζέρια;
