Ελάχιστα ασχολήθηκα με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, διότι κάθε έξωθεν παρέμβαση είναι πολιτικά συζητήσιμη και ηθικά ανοίκεια. Εκείνο που πάντα γράφω είναι πως το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να βγει ενωμένο από αυτή την εκλογική διαδικασία. Να αφήσει επιτέλους πίσω του ένα κλίμα που το ταλαιπώρησε αφάνταστα από το 2007 και να χαράξει την πορεία μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Όλα δείχνουν ότι αυτό είναι εφικτό. Και η προχθεσινή τηλεμαχία αυτό έδειξε διότι, παρά τις επιμέρους εκτιμήσεις, όλοι συμφώνησαν ότι ήταν μια διαδικασία ενός ευπρεπούς διαλόγου, μιας χωρίς παρατράγουδα εσωκομματικής αντιπαράθεσης έξι υποψηφίων.
Αυτό το κλίμα ήρθε να το τορπιλίσει ο ένας από τους υποψηφίους, ο Χάρης Δούκας. Κατηγόρησε τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι επιτρέπει σε συνεργάτες του να επιτίθενται εναντίον του «με τη ρητορική της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς», ενώ υποστηρίζει ότι η επίθεση εναντίον του των συνεργατών του Ν. Ανδρουλάκη «μετατράπηκε σε ακραία εργολαβία δολοφονίας χαρακτήρα» και συνεχίζει, λέγοντας πως «αναπαράγουν αυτούσια τη λάσπη που τροφοδοτεί το Μαξίμου σε βάρος του».
Επί του τελευταίου οφείλω να πω στον Χάρη Δούκα και στους παλαιοπασόκους καθοδηγητές του, ότι το Μαξίμου θα ανοίξει σαμπάνιες αν καταφέρει κι εκλεγεί. Προχθές το βράδυ έβαλαν πλερέζες μετά το τηλεοπτικό φιάσκο του, καθώς θεωρούν ότι η συμπόρευση ενός μέρους του ΠΑΣΟΚ με τα υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα δώρο για τη Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς, οι συνεργάτες του Χ. Δούκα εκτίμησαν ότι ο δικός τους δεν τα πήγε καλά στην τηλεμαχία και κατά τη συνήθη πρακτική των πολιτικάντηδων, αποφάσισαν να πολώσουν το εσωκομματικό κλίμα στο ΠΑΣΟΚ, τινάζοντας στον αέρα μια πρωτόγνωρη κατάσταση ηρεμίας. Να υποθέσω ότι ουδείς -και ιδίως ο Ν. Ανδρουλάκης- θα δώσουν συνέχεια στην πολωτική ρητορική του Χ. Δούκα. Δεν έχουν κανένα λόγο να τον ακολουθήσουν και να μετατρέψουν το ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑ. Ας τον αφήσουν μαζί με τους καθοδηγητές του, να παίξουν μόνοι τους το παιχνίδι της τεχνητής όξυνσης.
Παρεμπιπτόντως, μου έκανε εντύπωση αυτό που είπε ο Χ. Δούκας, ότι οι συνεργάτες του Ν. Ανδρουλάκη του επιτίθενται «με τη ρητορική της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς». Είναι ρητορική της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς η κριτική που δέχτηκε για τις ανοησίες που εξήγγειλε για τα 5000 δέντρα ή για το ότι θα ρίξει τη θερμοκρασία κατά 5 βαθμούς; Ή μήπως είναι ψέματα ότι συντάχθηκε ως Δήμαρχος Αθηναίων με τις αριστερίστικες συλλογικότητες των Εξαρχείων και για το Μετρό και για την ανάπλαση του Στρέφη, αγνοώντας χορηγία 1.000.000 ευρώ;
Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρακάτω παράγραφος της χθεσινής επίθεσής του κατά του Ν. Ανδρουλάκη: «ενόχλησα διότι απάντησα στο debate σε όλες τις επιθέσεις που δέχθηκα». Παρακάμπτω το γεγονός ότι χαρακτηρίζει έναν διάλογο ως «επιθέσεις» --δηλωτικό μιας στενόμυαλης αντίληψης-- και μένω στο ότι έχει μείνει ικανοποιημένος από τις απαντήσεις που έδωσε. Η στοιχειώδης λογική λέει ότι αν ήταν ικανοποιημένος από την προχθεσινή του τηλεοπτική εμφάνιση δε θα έκανε τη χθεσινή επίθεση στον Ν. Ανδρουλάκη.
Ο νικητής πάντα επιζητεί τα ήρεμα νερά. Ο χαμένος προκαλεί φασαρίες.
