Γνωρίζουμε ότι η Αριστερά έχει μια αλλεργία απέναντι σε κάθε είδους καταστολή. Όταν κυβέρνησε όμως μια χαρά έστελνε τα ΜΑΤ να κτυπήσουν τους συνταξιούχους και να ματώσουν αυτούς που διαδήλωναν για τη Μακεδονία. Άρα, ό,τι και να λένε για ζητήματα προστασίας των πολιτών ας το προσπερνούμε με κατανόηση, κουνώντας με δηκτική συμπάθεια το κεφάλι μας.
Είναι γεγονός πως στην ΕΛ.ΑΣ. υπάρχει πρόβλημα. Και δεν πρόκειται να το γενικεύσω λέγοντας πως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στη λειτουργία όλου του Δημοσίου. Με τέτοιες γενικεύσεις χανόμαστε.
Πρώτα - πρώτα να πω ότι ο κ. Νότης Μηταράκης είχε απόλυτο δίκιο όταν μίλησε πως θα πρέπει να ξαναδούμε τους κανόνες εμπλοκής και το παράδειγμα για το οποίο του επιτέθηκαν οι αριστερές ψυχούλες είναι απολύτως εύστοχο. Για αυτό το επαναλαμβάνω:
Ας αναλογιστούμε, είπε ο κ. Νότης Μηταράκης, τι θα γινόταν αν ο φρουρός πυροβολούσε τον δράστη πριν μαχαιρώσει την άτυχη κοπέλα. Η Αριστερά θα μιλούσε για υπέρμετρη αστυνομική βία και ο φρουρός θα περνούσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη φυλακή. Διαφωνεί κανείς;
Πρόσφατο παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον πρώην υπουργό, είναι η περίπτωση του αστυνομικού που καταδικάστηκε σε 7,5 χρόνια φυλακή για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, γιατί έπραξε το καθήκον του. Προσπάθησε να σώσει ηλικιωμένη από δύο απαγωγείς, σεσημασμένους κακοποιούς, και στην καταδίωξη πυροβόλησε και σκότωσε τον έναν. Και δεν είναι το μόνο περιστατικό. Συνεπώς, ουδείς αστυνομικός της πρώτης γραμμής έχει διάθεση να εμπλακεί σε παρόμοιες περιπέτειες. Ζητήματα που σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο είναι λυμένα, εδώ στην Ελλάδα φοβούμαστε ακόμα τι θα πει η Αριστερά και η προοδευτική ιντελιγκέντσια.
Για να μην αναφερθώ στην αδιαφορία που υπάρχει όταν τα θύματα είναι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. εν ώρα καθήκοντος. Οι γονείς του άτυχου Λυγγερίδη, χωρίς κραυγές, χωρίς να παρελαύνουν από τις αίθουσες του ευρωκοινοβουλίου, μακριά από τηλεοπτικές εκπομπές, καρτερικά περιμένουν να δουν τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του γιου τους να λογοδοτούν στην ελληνική Δικαιοσύνη. Αν κάπου υπάρχει ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ είναι σε αυτή την αποτρόπαιη πράξη, διότι προφανώς οι υποκινητές έχουν υψηλή προστασία. Η ναυτική φωτοβολίδα που δολοφόνησε τον Λυγγερίδη είχε συγκεκριμένο χρώμα.
Καλόν είναι να μιλούμε για αξιολογήσεις και για ατομικές ευθύνες, αλλά πρώτα θα πρέπει να λύσουμε το ζήτημα των κανόνων εμπλοκής των στελεχών της ΕΛΑΣ. Και επ' αυτού δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Ας δούμε τι γίνεται στις χώρες του πολιτισμένου κόσμου, με τις θεσμικές εγγυήσεις προστασίας των πολιτών και ας αντιγράψουμε τα πρωτόκολλά τους. Μη μου πείτε ότι είναι τόσο δύσκολο;
Μερικές φορές είναι επιβαλλόμενες οι καρατομήσεις ανώτερων στελεχών της ΕΛ.ΑΣ., αλλά συγχρόνως θα πρέπει και η Πολιτεία να αναρωτηθεί τι κάνει και αυτή για την προστασία των αστυνομικών, κυρίως αυτών της πρώτης γραμμής. Διότι δεν είναι μόνον η εκπαίδευσή τους και ο τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμός – που μάλλον δεν διαθέτουν. Πάνω απ' όλα είναι να νιώθουν ασφαλείς όταν εμπλέκονται. Γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Να εμπλέκονται. Συνεπώς, αυτό που χρειάζεται πρωτίστως η ΕΛ.ΑΣ. είναι στήριξη, με ξεκάθαρους τους όρους δράσης των στελεχών της.
