Διαβάζω όλες τις αναλύσεις των έγκριτων Ελλήνων διεθνών αναλυτών και διαπιστώνω πως βρίσκονται σε μια δικαιολογημένη αδυναμία να συνθέσουν τη μεγάλη εικόνα. Βλέπουν πολλά δέντρα, αδυνατούν να δουν το δάσος, διότι είναι πολύ νωρίς. Τα γεγονότα τρέχουν. Προσωπικά μόνον απορίες έχω κι έτσι νομίζω ότι βοηθώ πιο πολύ τον αναγνώστη.
Πώς ξαφνικά εμφανίστηκε ένας καλά οργανωμένος στρατός, του οποίου την ύπαρξη ουδείς είχε εντοπίσει; Ή μήπως τους είχαν εντοπίσει και άφησαν την κατάσταση να εξελιχθεί; Αυτός ο στρατός αποτελείται μόνον από τζιχαντιστές ή μήπως έχει συγκροτηθεί από ένα ευρύτερο μέτωπο δυνάμεων; Αυτή η επίθεση κατά του Άσαντ, στενού συμμάχου της Ρωσίας, σχετίζεται μήπως με τα όσα πρόκειται να γίνουν στην Ουκρανία; Οι Ρώσοι είναι σε θέση να υπερασπιστούν για μια ακόμα φορά τον προστατευόμενό τους και κυρίως τα δικά τους συμφέροντα; Στην περιοχή υπάρχει ένας και μοναδικός πανίσχυρος παίκτης: το Ισραήλ. Πώς αντιμετωπίζει την προέλαση των δυνάμεων της συριακής αντιπολίτευσης; Ποιος ο ρόλος των Κούρδων της βορειοανατολικής Συρίας που είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Το Ιράν θα ρίξει «λευκή πετσέτα» στο Ισραήλ, ώστε η Χεζμπολάχ να αφεθεί να υποστηρίξει τον Άσαντ; Και η Τουρκία; Έχει δώσει πισώπλατο κτύπημα στον Πούτιν θέλοντας να ξαναμπεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας; Τι άλλο θα δούμε στην παγκόσμια σκακιέρα μέχρι την ορκωμοσία του Τραμπ; Φαίνεται ότι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2025, όλοι οι μεγάλοι παίκτες επιδιώκουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα προς το δικό τους όφελος.
Το να θέτεις ερωτήματα είναι πολύ πιο εποικοδομητικό από το να δίνεις βιαστικές απαντήσεις που τις περισσότερες φορές εκφράζουν προκατασκευασμένες αντιλήψεις. Σε ένα διεθνές τοπίο που βρίσκεται υπό διαμόρφωση, σε μια περιοχή, στη Μέση Ανατολή όπου ο χάρτης αναδιαμορφώνεται, όποιος αποφαίνεται με σιγουριά το τι πάει να συμβεί, με κάθε βεβαιότητα, στο τέλος της ημέρας θα διαπιστώσει πόσο έχει πέσει έξω στις εκτιμήσεις - προβλέψεις του. Εκτιμώ πως ζούμε ένα νέο 1989.
Σε αυτό το τοπίο η πατρίδα μας είναι τυχερή. Έχει μια σταθερή κυβέρνηση με πρωθυπουργό ένα άτομο με διεθνή αναγνώριση. Αυτό προφανώς σε πολλούς δεν αρέσει - κάποιοι από αυτούς βρίσκονται και μέσα στη Νέα Δημοκρατία - όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η Ελλάδα βρίσκεται έξω από το κάδρο των δραματικών εξελίξεων. Τοποθετήθηκε εξ αρχής στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και από εκεί παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Να υπενθυμίσω πως το κοσμογονικό 1989 βρήκε την Ελλάδα σε καθεστώς ακυβερνησίας, ενώ λίγο αργότερα με μια κυβέρνηση ισχνής πλειοψηφίας. Σήμερα υπάρχει μια κυβερνητική σταθερότητα, η οποία θα πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού.
Στη Συρία, όλα δείχνουν, ότι οι εξελίξεις θα μετακινήσουν τεκτονικές πλάκες, το τοπίο στη γειτονιά μας φαίνεται πως θα αναδιαμορφωθεί και η πατρίδα μας, σε στενή συνεργασία με Ισραήλ - Αίγυπτο και Κύπρο, θα αποτελέσει μια από τις σταθερές της ΝΑ Μεσογείου.
