Τα επικοινωνιακά επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ακόμα πως μπορούν στην εποχή του Διαδικτύου να παρουσιάζουν κομματικά στελέχη ως αγανακτισμένους ή ευχαριστημένους πολίτες. Δεν έχουν αντιληφθεί πως τα πάντα αποθηκεύονται και, ευκαιρίας δοθείσης, ανασύρονται στην επιφάνεια. Με ένα κινητό τηλέφωνο μπορείς να καταγράψεις ό,τι θέλεις και να πλημμυρίσεις με τις φωτογραφίες σου το twitter, το facebook, το Instagram και το περίφημο tik-tok. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες views.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, εμφανίζει συνεχώς είτε στελέχη του κόμματος είτε της νεολαίας, δήθεν να περνούν τυχαία από το σημείο που περιοδεύει ο αρχηγός τους και να διαμαρτύρονται για την πολιτική της κυβέρνησης. Αυτή η «αυθόρμητη» πρωτοβουλία σε ελάχιστο χρόνο έχει εντοπιστεί από τη Νέα Δημοκρατία, παρουσιάζονται στο Διαδίκτυο τα τεκμήρια της σκηνοθετημένης αγανάκτησης και τελικά όλη αυτή η υπόθεση γίνεται μπούμεραγκ για τον ΣΥΡΙΖΑ.
‘Όταν σε χλευάζουν για τις επικοινωνιακές αστοχίες σου, κινδυνεύεις να χάσεις αυτόν τον πόλεμο οριστικά. Κανένας δε σε παίρνει στα σοβαρά.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ ως γνήσιο τέκνο της Αριστεράς είναι φυσιολογικό να ρέπει προς σκηνοθετημένες συμπεριφορές. Η Αριστερά ανέκαθεν απευθυνόταν στο θυμικό των πολιτών με την επίκληση των αγώνων, των μαρτύρων, των συμβόλων και όλα αυτά σε μια άριστη παράσταση. Δε θα αλλάξει τώρα.
Η Νέα Δημοκρατία γιατί έπαθε συριζίτιδα; Τι ήθελε αυτό το στέλεχός της στο τρένο να υποδύεται τον επιβάτη και να κάνει τις σχετικές δηλώσεις; Αν ο άνθρωπος απλώς ήθελε να ταξιδέψει, ας έκανε το ταξίδι του ήσυχα και όμορφα, με διακριτικότητα. Η δήλωση του μόνο ζημία προκάλεσε. Σε χρόνο μηδέν το επικοινωνιακό επιτελείο της Κουμουνδούρου ανακάλυψε πως ο εν λόγω κύριος είναι συνεργάτης της Νέας Δημοκρατίας και το Διαδίκτυο - στο οποίο αναμφίβολα υπερέχει ο ΣΥΡΙΖΑ - γέμισε από τα πειστήρια της «στημένης» δήλωσης.
Τι χρειαζόταν αυτή η ανοησία;
Καταλαβαίνω τις προσπάθειες των επιτελείων των κομμάτων, οι αρχηγοί τους να κινηθούν σε προστατευμένο περιβάλλον, ώστε να μην εμφανιστούν απρόβλεπτα και μη επιθυμητά φαινόμενα. Είναι απολύτως λογικό στις περιοδείες των αρχηγών να κινητοποιείται ο κομματικός μηχανισμός. Άλλωστε, για αυτές τις περιστάσεις τον συντηρούν. Άλλο αυτό όμως και άλλο το «στημένο» σκηνικό των «αγανακτισμένων» ή των «ενθουσιασμένων» πολιτών.
Η μάχη της επικοινωνίας και της προπαγάνδας δεν κερδίζεται με όπλα προηγούμενων δεκαετιών. Τα χοντροκομμένα τρικ μόνον γέλια προκαλούν και ειρωνικά σχόλια. Για αυτό, εκτός από προσεκτική στόχευση, απαιτείται και λόγος εύληπτος μεν, σοβαρός δε, για να υπάρξουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Πάντως με «αγανακτισμένους» νεολαίους, με προκάτ διαλόγους και με «παράξενους ταξιδιώτες», δεν κερδίζεται η μάχη της επικοινωνίας.
