Είναι δυνατόν ο προνομιακός συνομιλητής του Ερντογάν να έχει φίλους στην Ελλάδα; Για να έχει –διότι έχει– πάει να πει ότι είναι δυνατόν. Μα δεν βλέπουν πόσο θα αλλάξει το τοπίο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Το βλέπουν, αλλά δεν τους ενδιαφέρει –κάποιοι το επιθυμούν κιόλας– κι ας είναι «τουρκοφάγοι» οι περισσότεροι εξ αυτών. Ας δούμε, λοιπόν, πώς σχηματίζεται αυτό το ετερόκλητο σύνολο των υποστηρικτών του Τραμπ στην Ελλάδα.
Πρώτοι και καλύτεροι οι φίλοι των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Θέλγονται από τον λόγο και τη συμπεριφορά του Τραμπ, ενώ ασπάζονται όλες τις βασικές του πολιτικές επιλογές. Επιπλέον, έχουν και ένα καθοριστικής σημασίας κοινό σημείο μαζί του. Τον Πούτιν. Ο Τραμπ είτε γιατί πιστεύει πως ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ είναι η Κίνα και ως εκ τούτου ήταν πάντα υπέρ της προσέγγισης με τη Ρωσία, είτε θαυμάζει τον τρόπο που κυβερνά ο Ρώσος Πρόεδρος –πιθανόν και τα δύο μαζί– θα «πουλήσει» εν ψυχρώ την Ουκρανία, παρέχοντας εδαφικά κέρδη στον εισβολέα. Τις αρχές της διεθνούς νομιμότητας τις έχει γραμμένες στα παλιά του τα παπούτσια. Συνεπώς, όσοι ψήφισαν τα κόμματα του υπερδεξιού τόξου έχουν πολλούς και καλούς λόγους να τάσσονται δίπλα στον Τραμπ.
Όμως, θαυμαστές έχει ο Τραμπ και μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Γιατί τον θαυμάζουν; Γιατί μισούν τον Μητσοτάκη. Πιστεύουν, και δεν έχουν άδικο, πως ο πρωθυπουργός έφτιαξε ένα ιδιαίτερα θετικό προφίλ στα εθνικά θέματα λόγω της συμπαράστασης που βρήκε από τον Τζο Μπάιντεν και το επιτελείο του. Άρα, βλέποντας προς τον Τραμπ ευελπιστούν ότι ο Μητσοτάκης, κυρίως στα ελληνοτουρκικά, θα οδηγηθεί σε αδιέξοδα. Και τον περιμένουν στη γωνία, όπως έδειξαν πρόσφατα γεγονότα. Συγχρόνως, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως ένα μέρος του κυβερνώντος κόμματος –σε επίπεδο στελεχών– διακατέχεται από έναν ιστορικό φιλορωσισμό. Διαλαλούν πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, όμως θέτουν πολλούς αστερίσκους. Τους ακούσαμε και αυτούς να επιζητούν έναν συμβιβασμό του θύματος (Ουκρανία) με τον θύτη (Ρωσία), παραβλέποντας πως έτσι επιβραβεύουν τον δεύτερο. Τα έχω γράψει αυτά στην ώρα τους.
Τέλος, μια άλλη κατηγορία φίλων του Τραμπ αποτελείται από όλους αυτούς που εναντιώνονται στην woke ατζέντα. Κι εγώ είμαι εναντίον του συγκεκριμένου ιδεολογικού ρεύματος, όμως αυτό δεν με εμποδίζει να δω ότι ο πλέον ακατάλληλος να το αντιμετωπίσει είναι ο Τραμπ. Με τον χοντροκομμένο και επιθετικό λόγο του και την άγαρμπη συμπεριφορά του το μόνο που θα πετύχει είναι να το ενδυναμώσει. Όταν βάζει ως προμετωπίδα την κατάργηση των αμβλώσεων, ένα δικαίωμα πολιτισμικού χαρακτήρα, με μαθηματική ακρίβεια θα ρίξει νερό στο μύλο των woke. Δε χρειάζεται να έχει κάποιος πολιτική σκέψη ανωτάτου επιπέδου για να το καταλάβει αυτό.
Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει μια αριστερή πτέρυγα που το ωθεί προς την υποστήριξη ακραίων θέσεων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτές οι πιέσεις επηρεάζουν και τις κεντρικές κατευθύνσεις του κόμματος. Αυτό έδειξε η ζωή. Από την άλλη πλευρά η εικόνα των ημίγυμνων αγριανθρώπων που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο –με προτροπή Τραμπ, στις 6 Ιανουαρίου 2021– παραμένει αποκρουστική.
Υ.Γ. Στις εκλογές του 2016 η Χίλαρι Κλίντον, σε εθνική ψήφο, έλαβε περίπου 3.000.000 περισσότερες ψήφους από τον Τραμπ. Στις εκλογές του 2020 ο Μπάιντεν έλαβε 7.000.000 περισσότερες ψήφους από τον Τραμπ.
