Η κοινή λογική λέει πως ο εκβιαζόμενος έχει συλληφθεί να διαπράττει κάποια επίμεμπτη πράξη και έτσι έχει καταστεί όμηρος του εκβιαστή. Εκβιασμός χωρίς παράνομη πράξη δεν νοείται. Αυτό ας το σημειώσουμε και ας το βάλουμε προς το παρόν στην άκρη γιατί θα το χρειαστούμε λίγο παρακάτω.
Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή που θα έδινε φρέσκο αέρα στο κουρασμένο προφίλ του κόμματός της, άφησε να εννοηθεί πως αν ο Ν. Ανδρουλάκης τελικά συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία αυτή η πράξη του, πιθανολογεί η κυρία Τσαπανίδου, πως θα είναι αποτέλεσμα εκβιασμού, λόγω της γνωστής επισύνδεσης. Ο δημοσιογράφος έμεινε άφωνος και στη συνέχεια σχολίασε: «άρα λέτε πως ή κάποιος θα συνεργαστεί μαζί σας ή θα είναι εκβιαζόμενος.»
Μα αυτό ακριβώς λέει η κυρία Τσαπανίδου. Εκβιάζει, με έναν αήθη υπαινιγμό τις μετεκλογικές εξελίξεις. Με μια συνωμοσιολογική προσέγγιση, μακριά από την πολιτική, προσπαθεί όχι μόνο να ερμηνεύσει, αλλά και να διαμορφώσει το πολιτικό τοπίο την επόμενη μέρα. Το αμέσως επόμενο στάδιο θα είναι να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η πρόσφατη θέση του Ν. Ανδρουλάκη πως θα υπάρξει κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή έχει πανικοβάλει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή μπορεί να σχηματιστεί μόνον με τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. Και όλα δείχνουν πως πρώτο κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία.
Ο Ν. Ανδρουλάκης, με καθυστέρηση, είπε αυτό που έπρεπε να πει από την πρώτη στιγμή, χωρίς περιττά λόγια και μικρομεγαλισμούς. Πως το ΠΑΣΟΚ, ως μια δύναμη ευθύνης, δε θα αφήσει την Ελλάδα ακυβέρνητη. Ας είναι. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Έντρομη, μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε άρον-άρον το new look, τις ευρωπαϊκές comme il faut συμπεριφορές και την υποκριτική θεσμολαγνεία της και ξαναθυμήθηκε τις πιο άθλιες στιγμές της περιόδου 2012-2019. Εξέθεσε έτσι συγχρόνως και τους ευήθεις συνοδοιπόρους, οι οποίοι στο μέλλον οφείλουν να είναι προσεκτικότεροι. Επέστρεψε στον εκτσογλανισμό, αν ποτέ τον εγκατέλειψε.
Γιατί δεν είναι μόνον πως προσεγγίζει την πολιτική με όρους σικελικής μαφίας, αλλά αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ο Ν. Ανδρουλάκης να έχει υποπέσει σε κάποιο παράπτωμα εξαιτίας του οποίου εκβιάζεται. Αποκλείει ο ΣΥΡΙΖΑ, δια της κυρίας Τσαπανίδου, το ενδεχόμενο η κυβερνητική συνεργασία Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ να είναι αποτέλεσμα προγραμματικών συγκλίσεων και επίδειξης, και από τα δύο κόμματα, αισθήματος εθνικής ευθύνης.
Ακολουθώντας την πάγια τακτική των σταλινικών κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει υπονοούμενα για το ήθος του Ν. Ανδρουλάκη και προσπαθεί να ερμηνεύσει πολιτικές αποφάσεις με όρους καφενειακού επιπέδου. Πιθανόν εξ ιδίων να κρίνει τα αλλότρια αν θυμηθούμε την απόπειρα εκβιασμού ανωτάτου δικαστικού το 2016 ή τις αλληλοκαταγγελίες Κοτζιά - Καμμένου.
Πολιτικά, το μόνο που κατάφερε η κυρία Τσαπανίδου, πέραν από το να μας θυμίσει τη χυδαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ—όχι πως την ξεχάσαμε-- ήταν να προκαλέσει την οργή του ΠΑΣΟΚ που την κατηγόρησε πως υιοθετεί πρακτικές Πολάκη. Βαριά κατηγορία που μουτζουρώνει το προφίλ της κυρίας. Για το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ τι να πούμε; Είναι καταλασπωμένο.
