Είναι γνωστό ότι η γκρίνια δεν αποτελεί πολιτική στάση. Και δεν αναφέρομαι στους εξ ιδιοσυγκρασίας γκρινιάρηδες ούτε στους σεσημασμένους γεροντοκόρους του πληκτρολογίου. Επίσης, δεν αναφέρομαι σε όλους τους καλοπροαίρετους που επισημαίνουν τα υπαρκτά κακώς κείμενα με σκοπό να διορθωθούν από τους αρμόδιους. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που αναζητούν στην πολιτική το 100%, το απόλυτο, κάτι το οποίο δεν υπάρχει πουθενά. Τα πάντα και παντού είναι ζήτημα συνεχούς στάθμισης. Τι υπερέχει; Το θετικό ή το αρνητικό; Και στην πολιτική προχωρούμε και αποφασίζουμε με συγκρίσεις, κρατώντας στο χέρι μας μια ζυγαριά.
Το να προβάλλουμε διαρκώς και συστηματικά τα αρνητικά και τις παραλείψεις ενός κόμματος του οποίου η θετική πορεία είναι αναμφισβήτητη, αν δεν υποκρύπτει σκοπιμότητα, τότε φανερώνει μια στρεβλή αντίληψη για την πολιτική. Οι μικρές εικόνες, τα εικονίδια, ποτέ δεν πρόκειται να κρύψουν τη μεγάλη εικόνα.
Χθες και προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ μίλησε για το πρόγραμμα των 1000 ημερών, δηλαδή το πρόγραμμα της τριετίας, μέχρι το 2027, όταν και θα κριθεί το κυβερνητικό έργο. Τα όσα είπε ήταν συνέχεια του προγράμματος που έλαβε το 41% πριν από ένα χρόνο. Δεν είπε κάτι το διαφορετικό.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η περίοδος δεν έχει τίποτα το ηρωικό. Δεν υπάρχει κανένας υψηλός στόχος γύρω από τον οποίον να επικεντρωθούν οι προσπάθειες της κυβέρνησης. Η πραγματικότητα, μετά την πρώτη τετραετία της Νέας Δημοκρατίας, είναι εντελώς πεζή. Και αυτό το εξέφρασε ο πρωθυπουργός το διήμερο στη Θεσσαλονίκη με τα όσα εξήγγειλε.
Τι έθεσε ως στόχους; Η ανεργία να πέσει κάτω από το 8% -παρέλαβε ανεργία στο 17% και δημιούργησε στη θητεία του 500.000 θέσεις εργασίας- και ο μέσος μισθός να φτάσει τα 1500 ευρώ, με τον κατώτατο στα 950 ευρώ. Στόχοι συγκεκριμένοι και απόλυτα μετρήσιμοι, μακριά από συνθήματα και φανταχτερές υποσχέσεις. Το 2027 θα δούμε τι πέτυχε και αναλόγως θα πράξουμε. Δε μίλησε για κοινωνική δικαιοσύνη, για εκσυγχρονισμό του κράτους και για άλλες αφηρημένες και κενές περιεχομένου τετριμμένες εξαγγελίες, οι οποίες έχουν κουράσει τους πολίτες. Τις ακούνε επί μισόν αιώνα.
Πολιτικά, έδωσε πλήρη κάλυψη στον Άδωνι Γεωργιάδη και στο έργο του στην Υγεία, προβάλλοντας ο πρωθυπουργός ως έναν από τους άμεσους κυβερνητικούς στόχους τη βελτίωση των παροχών του ΕΣΥ προς τους πολίτες. Επίσης, για πολλοστή φορά έκλεισε το θέμα της παραμονής του στην Ελλάδα, κάτι το οποίο κάποιοι -άγνωστο γιατί- θέλουν να το αφήνουν ανοικτό.
Εν πάση περιπτώσει ο Μητσοτάκης έδειξε πως έχει ένα σχέδιο συγκεκριμένο, με βάση το οποίο θα πορευθεί μέχρι το 2027. Και είναι το μόνο σχέδιο που υπάρχει για την Οικονομία, την Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλεια και την Άμυνα της πατρίδας μας. Ό,τι άλλο ακούγεται δεν είναι καν έκθεση ιδεών. Δημοκρατία έχουμε, σε πολλούς δεν αρέσει αυτό το σχέδιο. Και κάποιοι άλλοι διυλίζουν σήμερα τον κώνωπα, όταν κατά το παρελθόν κατάπιναν την κάμηλον. Οι υπόλοιποι, απλώς περιμένουμε και στο τέλος της πορείας θα κρίνουμε.
Πάντως, δε θα αναγάγουμε και έναν νόμο σε προπατορικό αμάρτημα.
