Ο κύβος ερρίφθη και βρισκόμαστε πλέον σε προεκλογική περίοδο και επισήμως. Ως εκ τούτου, τα κόμματα θα αναπτύξουν τις θέσεις τους και θα σχεδιάσουν τις τακτικές κινήσεις τους. Αυτό γίνεται εδώ και δεκαετίες.
Αν υπάρχει μια πρωτοτυπία σε αυτές τις εκλογές είναι πως ένα κόμμα -από τα συστημικά, που επιδεικνύει σεβασμό στους θεσμούς, το ΠΑΣΟΚ- εισέρχεται στην προεκλογική περίοδο με άγνωστο το πρόσωπο που θα προτείνει για πρωθυπουργό. Κάτι το πρωτοφανές, που έχει την εξήγησή του στο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής.
Να διευκρινίσω πως αυτή η τακτική του ΠΑΣΟΚ δε συνιστά θεσμικό ατόπημα, αλλά πολιτικό παράδοξο, που ούτως ή άλλως θα το βρει μπροστά του το ΠΑΣΟΚ. Όμως εγείρονται και κάποια ερωτήματα που ορίζουν και τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής του «αφανούς» πρωθυπουργήσιμου.
1.Ο Ν. Ανδρουλάκης έχει καταλήξει στο πρόσωπο που θα προτείνει για πρωθυπουργό κοινής αποδοχής;
2. Αν ναι, αυτό έγινε γνωστό στον πρωθυπουργήσιμο; Δηλαδή αυτός που θα προταθεί, σήμερα γνωρίζει πως αποτελεί την πρόταση του ΠΑΣΟΚ;
3. Αν ναι, τότε συμμετέχει στη σύνταξη του προγράμματος πάνω στο οποίο θα γίνει η συζήτηση για την κυβέρνηση συνεργασίας;
Προφανώς δεν περιμένω απάντηση. Αλλά αν η νοερή απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι καταφατική, άριστα χειρίστηκε μέχρις εδώ την σχετική κατάσταση ο Ν. Ανδρουλάκης. Αν η απάντηση είναι αρνητική, άστα να πάνε.
Όμως τα προβλήματα που θα φέρει αυτή η πετυχημένη μέχρι τώρα τακτική, θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Τότε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει -πιεζόμενη και από τις απαιτήσεις της κοινής γνώμης- να αποκαλύψει προεκλογικά το όνομα του πρωθυπουργήσιμου. Αν δε το πράξει, ξαναγράφω, άστα να πάνε.
Αν όμως μέσα στην προεκλογική περίοδο ανακοινώσει το συγκεκριμένο όνομα, τότε και αυτό θα μπει στις δημοσκοπήσεις και θα μετρηθεί μαζί με του Μητσοτάκη και του Τσίπρα. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην αρνητικό, αν το προτεινόμενο πρόσωπο έχει κύρος και σεβαστούς πόντους δημοτικότητας.
Το ουσιαστικό πρόβλημα που θα προκύψει από την αποκάλυψη του ονόματος του πρωθυπουργήσιμου θα είναι πως έτσι το ΠΑΣΟΚ θα φανερώσει με ποιο κόμμα προτίθεται να συνεργαστεί μετεκλογικά, μέσα στην προεκλογική περίοδο. Γιατί είναι ολοφάνερο πως ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τη Νέα Δημοκρατία, δεν θα γινόταν αποδεκτό από τον ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως.
Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η δυσκολία της ανακοίνωσης του ονόματος του πρωθυπουργού που θα προτείνει το ΠΑΣΟΚ και για αυτό τον λόγο εκτιμώ πως τελικά θα ζητήσει λευκή επιταγή από τους ψηφοφόρους του. Αν ο σκληρός πυρήνας του, το 8%, είναι διατεθειμένος να του δώσει την λευκή επιταγή, οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του θα το δεχτούν; Πώς θα αντιδράσουν;
Τελικά, ο Ν. Ανδρουλάκης παγιδεύτηκε σε ένα δίλημμα που έθεσε ο ίδιος το οποίο θα τον οδηγήσει μέσα στην προεκλογική περίοδο στην λογική του «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
ΥΓ. Θεωρώ δεδομένο πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σκέφτεται ορθολογικά, δε θα προτείνει όνομα πρωθυπουργού για να απορριφθεί, διότι γνωρίζει πως στις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική θα έχει σημαντικές απώλειες.
